Coz we are Brothers :') P-4

253 45 0
                                    

Part-4

Hun မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ေနရရင္ အရာရာကို ေမ့သြားတတ္တယ္...
Hunnie ရယ္ Hyung အပိုေတေျပာေနတယ္ လို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္...

###
သူ႔တြက္ေတာ့ ပထမဦးဆံုး မိသားစု ညစာေပါ့...

"Luhan... သားဟိုမွာ ေနရတာ အစစအရာရာ အဆင္ေျပတယ္မလား?"

Appa က ေမးေနတာကို သူျပန္မေျဖမိဘူး...
သူ႔အာရံုက Appa ေမးခြန္းမွာမွ ရွိမေနတာ...
အစာမွာလည္း ရွိမေနျပန္ဘူး ><

Appa က Luhan အေျဖကို မၾကားရေတာ့ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ပီး သူ႔ကို ၾကည့္ေနတယ္။
(ဒါေတာင္ အလုမက ငမ္း. အဲေလ ... ဟုတ္ေသးပါဘူး xD ... သတိမထားမိေသးဘူး လို႔ ေျပာတာပါ ဟဲ )

"သား... Luhan "

Omma က သူ႔လက္ကို တို႔ပီး ေခၚလိုက္ေတာ့မွ စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔ ကပ္သြားတယ္ေလ...

"Nae??? Omma !"

"Aigooo.... Luhan စုတ္ေလး... Appa ေမးေနတာေတာင္ မၾကားလိုက္ဘူးလား... စိတ္ေတက ဘယ္ေရာက္ေနတာတုန္း"

"Arrnyi omma ! ဒီတိုင္း Omma ခ်က္တာ မစားရၾကာေတာ့ အရမး္လည္း ေကာင္းေတာ့ ^^"

"မင္းက Omma ကိုပဲ ခြ်ဲတာေပါ့ေလ"

Appa က ဝင္ေျပာလိုက္တယ္။

"ဟာ.. Appa ကလည္း အဲလို မဟုတ္ပါဘူးဗ် "

သူတို႔ရဲ႕ ညစာဝိုင္း ေလးကလည္း ရယ္သံသဲ႔၂ ေလးေတနဲ႔ ဖံုးသြားတယ္။

"Hun ပီးပီ "

Sehun က ထထြက္သြားတယ္။ ခုနက ရယ္ေနတဲ႔ ထဲမွာ Hun မပါဘူးေနာ္...

"အယ္ ဒီကေလး ဘာဖစ္သြားျပန္တာလဲ"

Omma ေျပာေတာ့ Luhan ေမးလိုက္တယ္။

" Waeyo Omma? "

"Hunnie က တစ္ခါမွ အဲလို ထထြက္သြားေလ့ မရွိဘူး ... Omma သြားေမးၾကည့္လိုက္ပါအံုးမယ္"

"ကြ်န္ေတာ္ပဲသြားလိုက္ပါ့မယ္... စားလို႔လည္း ပီးပီဆိုေတာ့ "

"ေအေအ"

Luhan အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ Sehun က စူပုပ္ေန တဲ႔ မ်က္နွာနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ဂိမ္းေဆာ့ေနတယ္။

"ဘာလို႔ထထြက္သြားတာလဲ"

Luhan အေမးေၾကာင့္ Sehun ေမာ့ၾကည့္လိုက္ တယ္။ ပီးေတာ့ ျပန္ေျဖတယ္ေလ။

Coz We are 'Brothers :')Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon