12.05.2009
Termianlin girişi iki sütun kapıdan oluşmaktaydı. Muavine valizimi tarif ettim. Sertçe elime tutuşturdu. Uyardım ama fazla üstelemedim Yavuz Komutan'ın sözü geldi çünkü aklıma. Tugay'a girmeden pek konuşmamamı söyledi yabancılarla. Pek sallamamıştım çocuk muydum ki ben. Ama haklıymış, insanlar size hep bir kinle bakıyorlar. 172. Zırhlı Tugay'a dedim taksi şöförüne. Rütbeli misin dedi sustum. O da anlamış olacak ki durumu haklısın pek kimseye güven olmuyor burada. Biraz yol aldıktan sorma öğrendim ki 95 yılında Çakırsöğüt 1. Jandarma Komando Tugayı'nda yapmış askerliğini. Sonra da çarşı izninde tanıştığı bi kızla evlenip yerleşmiş buraya. Kız zorunlu görevdeymiş söylediğine göre. Görevinin bitmesine rağmen kalmışlar burada. Nedenini sormadım pek de merak etmemiştim açıkçası. Tugaya girdiğimizde borcumu sordum. Askerden para almam ben dedi. Üstelemedim pek. Tugay'a girdim. Nöbetçi subaya durumu anlattım beni Tugay Komutanı'na götürdü. Tugay Komutanı Tuğgeneral Rauf Bey'di. Bi kaç dakika muhabbet ettik samimi bi adamdı. Tugayın daha önce Kahramanmaraş'ta olduğunu bir dönem komutanlığını Necdet Özel'in de yaptığını söyledi. 2008'de Şırnak Silopi'ye kaydırmışlar. Benim görev yerimin Şırnak Asker Hastanesi olduğunu söyledi. Bu akşam Tugay'ın misafirhanesinde kalıcağımı söyledi. Odasından çıkarken alışmamın zor olucağını bi ihtiyacım okursa çekinmeden ona ulaşmamı tembihledi. Öğlen yemeğinde bana bir Teğmen eşlik etti. Anlaşılan Rauf Bey vermişti bu görevi. İşte bölgeyi anlattı genel hatlarıyla. İnsanını falan anlattı. Yemek den sonra da Tugay'ın iç bahçesini gezdirdi. Akşam yemeğine kadar odama çekildim kitap okumak için ama pek mümkün olmadı bu aklıdaki düşüncelerle. Geride bıraktıklarım aklımdan çıkmıyordu ki bi nebze olsun. Akşam yemeğinden sonra da yol yorghnluğunu bahane ederek geçtim odama.
13.05.2009
Sabaha kadar 4-5 defa bölündü uykum kâbuslarla. Kahvaltıdna sonra Rauf Bey'le vadalaştıktan sonra Uludere yolu üzerindeki hastaneye doğru yola çıktık. Bana eşlik eden iki er vardı aracın içinde. Hastanenin yakınındaki lojmana yerleştirildim. Hastane'de bir dahaki gün başlicaktım çalışmaya.
14.05.2009
Nöbet saatleri olarak eski görev yerime göre daha uzundu ama pek yoğunluk olmuyordu. Bu hastane mavi duvarlarıyla bile insanın içini ferahlatmayı pek başaramıyordu. 4-5 yataklı bi yoğun bakımı vardı. Burda da yeni arkadaşlar edinmiştim ama dost diyemiyordum çünkü bi dost daha kaybetmek istemiyordum.
