Nie Bój Się Mnie... || Yandere x Reader

I V ~ D l a c z e g o ?

     21.04
     Dzisiaj dowiedziałaś się o śmierci Shougo-kuna. Udało mi się, uznano to za nieszczęśliwy wypadek. Hihihihi. W tamtym pociągu nie było zbyt wielu ludzi, którzy mogliby coś zauważyć. Nawet kierowca-san potwierdził.
     NA JEGO SZCZĘŚCIE.
     Aleeeeeeeee...
     Ponownie cię przytuliłem, [Imię]-chan! Powiedziałaś też, że możesz na mnie polegać! Czy to oznacza, że jestem twoim przyjacielem? Bo to właśnie na przyjaciołach się polega, prawda? Nie wiem. Nigdy nie miałem nikogo bliskiego.
     Jedynie siostrę, ale...
     Nie, nie wspomnę więcej o niej. Nie chcę o tym myśleć... Nigdy więcej. Już nigdy więcej.
     Nie, nie, nie. Nie mogę zapomnieć...
     Muszę.
     Nie!
     Dlaczego... Dlaczego to się wydarzyło?
     To przez nią...
     Czy przeze mnie...?
     [Imię]-chan, zszedłem z tematu...

     22.04
     Dzisiaj odbył się pogrzeb Shougo-kuna. Tamtej suki chyba też, ale nie interesowała ona, ani ciebie, ani mnie. Poszedłem z tobą dla towarzystwa, czy lubiłaś Shougo-kuna? Mam nadzieję, że nie w „ten" sposób! Nie możesz! [Imię]-chan, nie zostań nekrofilem, nie mogę jeszcze umrzeć... Przynajmniej nie planuję... Ale przecież nasze życia nie należą do nas, prawda? Ty należysz do mnie, ja do jakiejś siły wyższej? Boga? Nie... Bóg... Śmieszne. Brodaty starzec wysłuchujący modlitw? Dlaczego w takim razie dopuścił do śmierci wszystkich moich ofiar? Były złe, z tego powodu umarły? Nie, może to ja jestem zły? Nie. Nie. Nie. Nie jestem zły. Nie jestem psychopatą, prawda? Kto mógłby mi to powiedzieć? Jak mogę poznać odpowiedzi na wszystkie pytania?
     Dlaczego cię wtedy spotkałem?
     Dlaczego tam byłem?
     Dlaczego TAMTA rzecz musiała się wydarzyć?
     Dlaczego moja siostra to zrobiła?
     Dlaczego. Dlaczego. Dlaczego.
     Wszyscy jesteśmy skazani na to gówno zwane życiem?
     Ostatnio nie jest dobrze. Zacząłem wątpić. Nie mogę w TO wątpić. Przecież to rzeczywiste. To wszystko. Wszystko jest prawdziwe, tak?

     23.04
     [Imię]-chan, czuję, że dzisiaj coś się wydarzy. Za chwilę wyjdę, by odprowadzić cię do szkoły.
     Zaczekam pod drzwiami, żebyśmy poszli razem. Poopowiadaj mi o tym, co się ostatnio działo, jaką ocenę dostałaś, czy nawet co jadłaś na obiad! Może dodam jakieś potrawy do mojej listy „Ulubione jedzenie [Imię]-chan"? Mam kilka takich list! Dzięki temu będę wiedział, co powinienem ci kupić. Obserwowanie ciebie to takie interesujące zajęcie!
     [Imię]-chan, cieszę się, że porozmawialiśmy! Siedzę sobie teraz na przerwie śniadaniowej... Kończysz dzisiaj o 15:25, zaczekam pod twoją szafką i zaproszę cię gdzieś! Tak! Tym razem żaden Shougo-kun mi nie przeszkodzi!
     Dzwonek.
     Wytrzymasz, [Imię]-chan?

***

     15:21
     Udałem się pod szafkę [Imię]-chan, gdzie dowiedziałem się, że poszła zanieść coś nauczycielowi. Nie miałem co robić, pomyślałem, iż najlepszą opcją będzie pomóc jej.
     Niestety, takiego obrotu spraw się nie spodziewałem.
     Czyżbym wykorzystał zapas szczęścia na całe życie?