3 MONTH LOVE!

CHAPTER 35>>> THE VISITOR!

HI GUYS SORRY LATE UD AGAIN GRABEH MAG TWO YEARS NA TO HINDI KO PA RIN MATAPOS SORRY WAH HIRAO KASI MAGHANAP NG INSPIRATION SA PAGSUSULAT PERO WHAT MAKES ME GOING TO WRITE AND CONTINUE TO WRITE IS BECAUSE OF YOU TTOW-OW-OW-CHINGU sa mga nagvote at naglilike ng stories ko sa mga nagcocomment at sa mga new subscriber ng stories ko that what makes me to continue to write and believe and dream of being a writer salamat sa inyong lahat 

hay ang emo ko na naman noh super nagpapaalamat lang ako kasi kahit lulubog lilitaw ung ud ko still binabasa nyo pa rin at nadadagdagan ang mga new friends ko kaya nakakainspire magsulat salamat!!!!! o sya haba na naman ng exposure ko noh eto na ang ud ko ENJOY READING!

====================================================

CHAPTER 35>>> THE VISITOR!

CC POV>>>>

Nagising ako dahil sa pagkanta ni VJ and so narinig ko in ang sentimiento nya sa bff kong manhid naman talaga

At dahil sa kahit paano nakatulog na ako kaya naman tumayo na ako at dahil sa gusto ko naman na bigyan din chance ang mga kaibigan ko since kulang naman sil sa push para magka-amina eh

Kaya yun nilapit ko sila I mean magkatabi sila ngayon sana makatulong ung ginawa ko para mas maging malapit na sila

At ngayon papunta naman ako sa taong mahal ko

Pinipilit kog ihakbang ang mga paa ko papapunta sa kinaroroonan nya

Pagdating ko malapit sa ICU nakita ko sina tita at si Hannan na nakabantay

Si tita tulog napagod siguro gaya ko sa kakaiyak so si Hannah lang ang gising

"pwede ko bang puntahan kahit saglit lang sana payagan mo ako!" sabi k okay Hannah I feel the urge na magpaalam sa kanya kahit alam kong hindi kailangan

She just stare at me at hindi ko mabasa ang tingin nya

"hmmm sige okay lang ba kahit ditto silipin ko sya sana okay lang" sabi ko habang tinutukoy ko ung maliit na glass window ng pinto sa ICU

Hindi sya kumibo so un diretso ako sa may pinto at sumilip sa may glass window nito

Pero bago pa ako makalapit........

"Go! I know gusto mo syang Makita at mahawakan hindi na kita pipigilan ako ng bahala kay Tita sana lang magising mo sya wala na akong pakialam kung ikaw ang makakagawa nun I just want to see him awake" sabi nya

"alam mo ung situation nya and im not yet ready....to lose him,

kaya sana magising mo sya

kahit masakit alam ko na ikaw lang ang makakagawa nun

because Stephen will always love you until his last breath"

sabi nya habang dama ko ung hinagpis sa bawat salitang binitawan nya

after kong makapagpalit ng labgown para sa ICU room ni Stephen

pumasok na ako kahit parang gusto nang bumigay ng mga tuhod ko habang papalapit

sa kanya

nang makapalapit na ako sa kanya I hold his hand and talked to him

"hi sweetie galit ka pa rin ba sa akin? kaya ba ayaw o gumising hmmm! Please wag ka magalit please hindi ko intension na magalit ka sa akin kaso that time when you asked me un talaga ang prayers ko eh

Alam ko galit ka pero sana patawarin mo ako! Ang hirap kasi ng gusto mo ang hirap dahil iisipin ko pa lang na magmamahal ako ng iba sumasakit ng dibdib ko at hindi ako makahinga

Sa totoo lang mahirap makakita ng species na gaya mo, alam mo ba kung bakit kita gusto at hindi kita mapalitan kahit ang daming naghahabol sa akin haha joke lang kapal ko noh <sniff> pero seryoso wala kasing ibang lalaki nakagawa ng ginawa mo eh

Hindi ko alam kung compliment ba yun kasi I salute you for sending me to others gaya ng ginawa mo na ipaligaw ako kay Harry

Kasi sinong tanga ang gagawin yun ang ibigay sa iba ung taong mahal mo and I was really angry when I first know that kasi sira ulo ka ano ako gamit para ipamigay mo sa iba

But then u made a point why you have to do that and that is because u don't want me to be left alone when you are gone

Ang selfless mo magmahal, kasi kaya mong gawin lahat kahit na masasaktan ka, at yun ang hindi ko kaya gawin kasi ang sakit sa totoo lang ang sakit, kaya again I salute you

Paano mo nakayanan ang sakit na yun kasi ako ngayon pa lang namamatay na ako sa sakit na nararamdaman ko

Hindi kita kayang ibigay kay god, hindi ko pa kaya, hindi pa ako ready, pero bakit ikaw always ready,

Hanggang dito na lang ba talaga, eto ba talaga ang ending natin, ang daya mo kasi ikaw ready na ako never akong magiging ready

Kaya sana gumising kana please stay a little longer please, kahit konting sandali pa parang awa mo na <sniff>

Please hear me Stephen konti pang panahon please im begging you please <sniff>"

At yun umiiyak na ako kasi hindi pa talaga ako ready to let him go

Nalagpasan ni Stephen ang critical stage ng gabing un pero still nasa coma pa rin sya kaya naman patuloy ko pa rin syang binantayan kahit parang nawawalan na ako ng pag-asa lalot

Pahina ng pahina daw ang katawan ni Stephen sabi ng doctor nya

Pero as long as humihinga sya I will not let go dahil alam ko hindi sya basta basta aalis ng ganun lang

Hindi hindi nya papayagan na hanggang dun lang magtapos ang love story na pinilit naming buoin sa maikling panahon

Na meron kami, lumiban ako sa klase para mas mabantayn sya kahit tutol na ang magulang ko at magulang ni Stephen sa ginagawa ko

Okay na ulit kami ni tita since alam nyang kagustuhan din ni Stephen ang ginawa naming run-away

5 days na ang nakakalipas since parang sa ospital na ako nakatira

At sa loob ng 5 days patuloy lang ako sa pag-aalaga sa kanya at patuloy na nagkukuwento sa mga nangyayari sa paligid nya habang tulog sya

Nilipat na sa regular room si Stephen dahil kahit paano stable ang mga vitals nya pero still nakakabit pa rin ang respirator sa kanya dahil nasa coma pa rin sya

Kahit paano nabubuhay ang loob ko dahil sa unti unting pagbabago sa kalagayan ni Stephen

Na kahit paano worth it ang pagod at pag-aalaga ko dahil lumalaban ang taong pinakamamahal ko

At sa hindi inaasahang pagkakataon nagulat ako ng pagbalik mula sa pagkuha ng pamalit na tubig sa flower vase ni Stephen

Nasa loob ng ospital si Harry

Napahinto ako sa pinto ng Makita ko sya he was still the same kahit na ang daming nangyari he was still giving me his best smile

Despite ng mga ginawa ko sa kanya