Αγαπώ κάθε τι σε εσένα.Ακόμη και ο τρόπος που αναπνεεις είναι ξεχωριστός.
Έχουν περάσει 6 μήνες από το πρώτο Live και σε 2 μέρες είναι ο τελικός.Τα αγόρια τα πηγαίνουν όλο και καλύτερα και γίνονται ακόμα πιο διάσημη. Να φανταστείτε μέχρι και εμένα γνωρίζουν. Με σταματούν καμία φορά στον δρόμο λέγοντας μου "Χευ η φίλη των One Direction δεν είσαι; Μια φωτογραφία παρακαλώ " είναι τρελό. Αυτούς τους μήνες η ζωή μου έχει αλλάξει. Αρχικά είμαι ευτυχισμένη που βλέπω τον καλύτερο μου φίλο να εκπληρωνει το όνειρο του και να χτίζει μια πετυχημένη καριέρα αλλά από την άλλη είμαι εντελώς απογοητευμένη με την δική μου "καριέρα". Τελικά δεν με πήραν στην πρακτική που περίμενα, δεν απεδωσα στο πανεπιστήμιο όπως το περίμενα και αυτή την στιγμή μπορείς να με αποκαλείς ανεργη. Στο προσωπικό τομέα βέβαια... Ναι και εκεί άλλαξε η ζωή μου.. Ο Joe και εγώ είμαστε 4 μήνες μαζί και ευτυχισμένη, νομίζω. Στεναχωριεμαι βέβαια διότι αυτός είναι στην Νέα Υόρκη και εγώ Λονδίνο, είναι αρκετή απόσταση και δεν βρισκόμαστε σχεδόν καθόλου, μια φορά τον μήνα και αν.Βέβαια σε όλο αυτό έχω τους φίλους μου που ουσιαστικά έχουν δημιουργήσει μια παρέα ζευγαριών. Ο Loui με την Eva, o Liam με την Sophia, ο Zayn με την Perrie και ναιιιι η έκπληξη ο Niall με την Blue.Φυσικά για να γίνει το προξενιο βοηθησαμε εγώ και ο Harry, που ναι ο Harry o κλασικός εργενης που η περισσότερες θαυμαστριες τρέχουν από πίσω του.Αυτά λοιπόν τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Και πάλι πίσω στο παρόν.
........
"Rose πρέπει να πάμε αύριο οπωσδήποτε για φόρεμα για τον τελικό των αγοριών " λέει η μαμά μου
Μεγάλη φαν.
"Η Gemma και εγώ θα πάμε αύριο οπότε θα έρθεις και εσύ μαζί μας" συνεχίζει.
"Οκευ μητέρα απλά σε παρακαλώ για σήμερα δεν θέλω καμία ενόχληση, θα είμαι πάνω " της λέω και σηκωνομαι από το τραπέζι βάζοντας το πιατο με το φαγητό πίσω στην κατσαρόλα.
"Δεν θα φας άλλο " ρωτάει η μαμά μου.
"Μαμά δεν πειναω πολύ ξέρεις έφαγα νωρίτερα " της λέω και βγαίνω από την κουζίνα πηγαίνοντας στον δωμάτιο.
Ανεβενω πάνω και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανοίξω το λαπτοπ μπαίνοντας Skype ώστε να μιλήσω με τον Joe.
"Heyyy"μου λέει χαμογελαστά.
Ουαου μόλις συνειδητοποιησα ότι έχω να τον δω έναν μήνα.
"Γειά σου μωρό μου. Πως είσαι; Σε ενοχλώ; " τον ρωταω.
"Καλά είναι. Εε όχι δεν με ενοχλεις." Μου λέει.
Είναι αρκετά απορομος.
Δεν με ρώτησα καν πως είναι και εγώ.
"Ωραια.Μου έλειψες, πότε θα σε δω;" τον ρωταω
"Ξέρεις αγάπη μου δεν θα μπορέσω να έρθω αυτόν τον μήνα στο Λονδίνο, εμ έχω κάποιες πολύ σημαντικές δουλειές εδώ και δεν μπορώ να φύγω " μου λέει και ξινει αμήχανα τον λαιμό του.
Δουλειές; Μάλιστα.
"Οκευ εγώ να σε αφήσω τώρα λέω να ξαπλωσω " του λέω.
"Εντάξει τα λέμε. Μην με πάρεις εσύ θα σε πάρω οπότε έχω χρόνο " λέει και κλείνει
Χρόνο; Δηλαδή τι; Με έχει παραμελησει και δεν μου αρέσει δεν μιλάω όμως. Δεν μιλάω ίσως γιατί δεν με νοιάζει τόσο.
Τις σκέψεις μου διακόπτει ο ήχος της πόρτας που χτυπάει.
"Μαμά σου είπα θέλω ησυχία " Λέω ξαπλωνοντας πίσω στο κρεβάτι κλείνοντας τα μάτια.
"Τόση φασαρία κάνω λοιπόν"
Αυτός!
χευυυ όπως καταλάβατε έχουμε πάει 6 μήνες μετά. Έχουν γίνει αρκετές αλλαγές. Πως σας φαίνεται;
YOU ARE READING
So that's love? With Harry Styles In Greek
Fanfiction"Σε μισώ Rose με έχεις καταστρέψει.. δεν μπορώ χωρίς να σε βλέπω δεν μπορώ χωρίς να σε ακούω να μιλάς για εκείνα τα βαρετά βιβλία..Αυτό το ηλιθιο συναίσθημα στο στομάχι κάθε φορά που σε βλέπω... Ο πόνος που μου προκαλείς όταν βρίσκεσαι με τον Joe...
