Ο δρόμος για το εμπορικό ήταν ήσυχος. Μόλις φτάσαμε χτύπησε το κινητό μου. Ο Harry. Ξαφνικά η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει και να μην ξέρω αν πρέπει να το απαντήσω η όχι. Ξέρετε όπως όταν είσαι 15-16 χρόνων και σε παίρνει τηλέφωνο το υπιτηθεμενο αγόρι σου; Ναι αυτό ακριβώς το συναίσθημα. Για μια στιγμή έρχομαι στα λογικά μου. Rose είσαι 22 πλέον σταματά να φερεσαι σαν εφηβη.
"Ναι;"
"Rose.. Πρέπει να σου πω κάτι σημαντικό. Αλλά όχι από εδώ." μου λέει από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου.
"Δεν μπορώ αυτή την στιγμή είμαι για ψώνια στο εμπορικό με την μητέρα μου και την αδερφή σου" του λέω.
"Ωραία όταν τελειώσετε παρεμε τηλέφωνο να περάσω από το σπίτι σου"
"Εντάξει σε αφήνω τώρα"
"Θα τα πούμε" λέει.
"Ναι" λέω και κλείνω το τηλέφωνο.
Τριγυριζουμε σε αυτό το εμπορικό εδώ και 1 ώρα χωρίς να έχει βρει καμία μας τίποτα.
"Η τελευταία μας ελπίδα!" λέει η Gemma δείχνοντας το μαγαζί μπροστά μας.
"Πάμε" λέει η μαμά μου και εγώ της ακολουθώ.
Με το που μπαίνουμε μέσα μια κοπέλα με ξανθΑ καρέ μαλλιά μας υποδέχεται, φαίνεται να γνωρίζει την Gemma διότι μόλις την είδε αγκαλιαστηκαν.
"Από εδώ η φίλη μου Μόνικα. Μόνικα από εδώ η φίλη του αδερφού μου Rose και η μητέρα της Mariah." την λέει η Gemma και αυτή με κοιτάει περίεργα.
Μα τι αγενής.
"Ο Harry τα έχει με εσένα; Είσαι η κοπέλα του;" με ρωτάει.
"Όχι όχι είμαι η κολλητή του. Όχι κοπέλα του βέβαια" λέω και μπορώ να πω πως η αντίδραση μου ήταν υπερβολική αλλά αυτή δείχνει να ήρεμη.
Καμία πρώην του θα είναι. Καθόλου γούστο.
Καθόλου.
Αλλά τι με νοιάζει.
"Λοιπόν Μόνικα ψάχνουμε φορέματα επίσημα για τον τελικό του αδερφού μου αύριο και θέλουμε ότι καλύτερο" της λέει.
.........
"Επιτέλους σπίτι!" λέω και πετάω τις σακούλες με τα ψώνια καθώς πέφτω στον καναπέ.
"Πέρασα υπέροχα" λέει η Gemma και κάνει το ίδιο με εμένα.
"Πάω να κάνω κάτι να φάμε." λέει η μητέρα μου.
"Θα πάρω και τον Harry να έρθει να φάει μαζί μας. Όλοι μαζί" λέω.
"καλή ιδέα" λέει η Gemma.
YOU ARE READING
So that's love? With Harry Styles In Greek
Fanfiction"Σε μισώ Rose με έχεις καταστρέψει.. δεν μπορώ χωρίς να σε βλέπω δεν μπορώ χωρίς να σε ακούω να μιλάς για εκείνα τα βαρετά βιβλία..Αυτό το ηλιθιο συναίσθημα στο στομάχι κάθε φορά που σε βλέπω... Ο πόνος που μου προκαλείς όταν βρίσκεσαι με τον Joe...
