Ο Γείτονας Με 15 Χρόνια Διαφορά

Kεφάλαιο 7

WHAT A F*CK HAPPEND RIGHT NOW???

Μετά από αυτήν την αγκαλιά του είπε ο Γιάννης ότι ο καφές τους ήταν έτοιμος . Με άφησε με κοίταξε με ένα βλέμμα . Αχ αυτό το βλέμμα. Και απλά... Έφυγε... Τον κοίταζα να φεύγει και απλά έλιωνα... Κάτι με πόναγε τόσο πολύ. Μέσα μου,κατευθείαν στην καρδιά. Μα ναι. Αυτό δεν ήταν πόνος από κάποιο βέλος. Ήταν κάψιμο ,η καρδιά μου απλά καιγόταν ,και όχι από έρωτα και αγάπη αλλά από κάτι άλλο. Από μία περίεργη μυστικότητα. Μα τι στο καλό?
Με αποσπά από τις σκέψεις μου ο Νίκος.

-Τι ήταν αυτό ρε Κάθριν?

-Δεν έχω ιδέα.. (τελείως χαζεμένο όμως. ποιο πολύ πεθαίνεις..)

-Γύρισα σπίτι και ήμουν ακόμα κάπως "weirdo" .Τον σκεφτόμουν . Μίλησα με την Διονυσία και είρθε σπίτι να βρούμε τι θα βάλω το βράδυ κι έτσι ξεχάστηκα λιγάκι με το όλο ζήτημα. Το θέμα ήταν ότι και να ήθελα να το συζητήσω δεν μπορούσα . Πως να πω κάτι τέτοιο στην Διονυσία? Είναι αδερφός της. .. Τespa .. κατέληξα σε κάτι τέτοιο:

 Ντααα. Πάταγοζζζζ απόψε.. Μία φορά έχουμε γενέθλια τον χρόνο. χαχαχα
.. Έξω ήταν απλά υπέροχα. Είμασταν 7 άτομα.Το κλασικό παρεάκι.. {εγώ - Διονυσία - Νίκος- Άννα - Μαρία-Γιάννης- Παναγιώτης} . Για αρχή πήραμε ένα μπουκάλι johny μαύρο και μία βότκα για το Μαράκι που δεν το πολυσηκώνει το ποτό και η βραδυά κοιλούσε ΓΑ-ΜΑ-ΤΑ...! Ο Άρης δεν είρθε. Φυσικά.. Τι να κάνει με τα μικρά .  Η ώρα 3 .. Πως το έπαθε η μάνα μου και με άφησε να ξενυχτίσω δεν ξέρω ,περίεργο.. Πήγα στο μπάνιο (με τόσο ποτό,επιβάλεται.χαχα) Τεσπα , όπως πήγα να βγω ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα. Από που μας ξεφύτρωσε αυτός? Πως βρέθηκε εδώ ο Άρης? Με πιάνει από το χέρι και μπαίνουμε στις ανδρικές τουαλέτες αυτή την φορά.
-Τι έγινε?
-Γιατί?
-Έλα μου? Πας καλά παιδάκι μου?Πότε είρθες?
-Πριν λίγο,δεν έχει όμως σημασία αυτό. Απάντησέ μου .
-Τι να σου απαντήσω ρε Άρη?
-ωχχχ .Μη λες το όνομά μου .Σε παρακαλώ δηλαδή.Τι μου έχεις κάνει τέλως πάντων και σε σκέφτομαι συνεχώς?Τι είσαι μάγεισσα?Έχεις κάποιο μαγεικό ραβδί και με έκανες να μην μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα? Να σκέφτομαι αποκλειστικά εσένα. Να σκέφτομαι πως έρχεσαι και  με φιλάς και  κάθεσαι δίπλα μου και  σε παίρνω αγκαλιά? Να λιώνω κάθε φορά που λες το όνομά μου και να χάνω τα λόγια μου όταν μιλάμε και όταν σε μυρίζω? Να θέλω κάθε φορά που σε βλέπω να σου λέω πως σε έχω ερωτευτεί και να σε γεμίζω φιλιά και να σε κάνω δικιά μου όπως με κάνεις εσύ δικό σου με κάθε σου άγγιγμα? Να σκέφτομαι την αγκαλιά που σου έδωσα το πρωί. Που ούτε και γω ξέρω πως το έκανα  αυτό και να νοιώθω πως αν δεν με κράταγες θα είχα καταρεύσει?
ΤΙΙΙ? ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΓΑΜΏΤΟ??

Έχω μήνει να τον κοιτάω καθώς λέει αυτές τις κουβέντες και δάκρυα γεμίζουν τα μάτια του και στην συνέχεια το πρόσωπό του και την μπλούζα του. Με έκανε κομμάτια. Το βέλος του βρήκε κατευθείαν την καρδιά μου. Τον ΑΓΑΠΆΩ τόσο πολύ. Δεν του είπα τίποτα . Απλά τον άρπαξα και άρχισα να τον φιλάω με τόσο πάθος που νόμιζα πως θα τον σπάσω από την πίεση. Αμέσως ανταπώδωσε και το φιλί μας ,που αναμφύβολα ήταν ότι ποιο καυτό , παθιασμένο, ξοτικό και απίθανο είχα νοιώσει τις τελευταίες 24 ώρες δεν έλεγε να σταματήσει.

Μετά απλά καθόμασταν για λίγα δευτερόλεπτα αγκαλιά και ο καλός μου είχε χώσει το κεφάλι του στα μαλλιά μου. Ένοιωθα την καυτή του ανάσα στο αυτί μου. Κάτι μου ψυθίριζε. Δεν το κατάλαβα στην αρχή , μα ναι..
-ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ .
Μα τι λέει ??Πως το λέει αυτό? Ότι τι δηλαδή ?Όλα ήταν λάθος? Τώρα πιαα δεν είμαστε αγκαλιά. Με αφήνει και φεύγει και μου λέει ότι ήταν λάθος και ότι δεν έπρεπε να είχε γίνει αυτό. Μα τι στο καλό λέει τέλος πάντων ? Μόλις δώσαμε το πιο υπέροχο φιλί ever . Τι????

Aπλά έμεινα να κλαίω.