Angel

Chapter Five: The Powers

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Langzaam werdt ze wakker, alles was wazig.
Ze kreunde en probeerde langzaam op te staan met weinig geluk.
Ze voelde zich heel zwak, alsof een deel van haar weg was.

Winter: ...wat?...
Arc: Winter blijf liggen, alsjeblieft.

Tris stond met Callum te praten die ondertussen een Dark angel was geworden.

Winter: Gaat het met hem, Callum?
Arc: Beter dan oké eigenlijk... Er kwamen heel veel krachten
uit het amulet, die zitten nu allemaal in hem.
Maar, jammer genoeg, denken we dat die nu bij jou weg zijn.
Winter: ...
Arc: Winter, je had ons moeten vertellen dat je er had.
Dan was dit helemaal anders gelopen.
Winter: Anders WAT anders!? Gebeurd is gebeurd, we kunnen de tijd niet terugspoelen.

Ze probeerde recht te staan maar Arc hield haar weer tegen.

Arc: Nee, blijf liggen, je hebt rust nodig.

Met een plof ging ze weer neerliggen.
Arc leunde weer achterover, hij staarde naar het plafond.

Winter: Waar is het eigenlijk?
Arc: Wat bedoel je met het?
Winter: Wat denk je? Het amulet natuurlijk.
Arc: Ik weet het niet. Dat zal je aan Tris of Callum moeten vragen.
Winter: Waar zijn we eigenlijk?
Arc: In de living van Callums huis.

Ze begon te denken en staarde naar buiten.
Het was al laat, en dat voelde ze.
Ze was uitgeteld en deed haar ogen dicht.
Al snel viel ze in slaap...
..............................................................................

In haar droom...

Ze zag Mike zitten in een stoel. Er was helemaal niks anders dus liep ze naar hem toe.

Winter: Mike?
Mike: Hallo Winter, waarom ben je hier?
Winter: Hoe bedoel je? Ik ben aan het slapen!
Mike: Nope, je lichaam is nu weg van de aarde. Nu in deze realm.
Winter: Realm? Welke dan?
Mike: Herken je het hier niet? Ik geef je een hint:
Je hebt er bijna heel je leven gewoond.
Winter: Is dit dan... De hemel?

*ding ding ding ding*

Mike: Juist!

Winter: Wacht... Jij controleert de hemel?! Jij bestuurt het?!
Mike: Umm... Ja.
Winter: Haal me hieruit. Nu!
Mike: Dat kan ik niet, Winter. Hoe graag ik het ook maar wil.
Mike: Je bent naar hier gestuurd voor een reden. Er is iets gebeurd. Maar wat?
Winter: ... *ze keek naar de grond* Kan ik je een vraag stellen? Eigenlijk een paar vragen.
Mike: Vraag maar raak!
Winter: Wie heeft het gemaakt, het amulet?
Mike: De tien machtigste 'mensen'. Je ouders, mijn moeder,
en nog 7 anderen.
Winter: En... En wat zit erin of waarvoor dient het?

Er klonk een schot in de verte.

Mike: Winter, je moet gaan! NU!
Winter: hoe?!
Mike: Denk aan het ergste wat je overkomen is.

........................................................................

Dat deed ze, alles werd langzaam wazig.
Ze werdt wakker met een shock en kwam hijgend overeind.

Winter: Gelukkig...

Ze keek om zich heen, iedereen lag te slapen.
Een paar tranen rolden over haar gezicht.