Philippians 1:3

Chapter Ten

♬♪So baby I will wait for you. Cause I dont know what else I can't do. Don't tell me I have run of time. If it takes the rest of my life.
   Baby I will wait for you.If you think  you find it just ain't true.I really need you in my life.No matter what I have to do.I'll wait for you..
                 -Wait  for you ( Elliot Yamin)

* Maine's POV

Nang matapos kaming mag lunch ni Richard,naglalakad -lakad lang kami sa paligid.Habang ang iba naming kasamahan bumalik sa pagsi- swimming .Nang mapagod sa galaan,nagpaalam na ako sa kanya na magpapahinga muna. Sumabay na rin sya papunta sa unit namin,matutog din daw sya.

" See you later." he said,ang tinutukoy nya ang paparty ng kompanya,para sa lahat ng empleyado. Mamaya pa namang alas singko yun.Alam ko may nirentahan ang Faulkerson Advertising na bar sa harap lang din ng hotel na tinutuluyan nila.

" Yes Sir Richard, see you.So pasok na ako ha." paalam ko nang makarating kami sa harap ng unit ko.Tumango sya at pinag buksan ako ng pinto.Nang makapasok,naghilamos lang ako then nagpahinga na ako.

It was 4:30 pm ng magising ako.Agad akong naligo at nag-ayos ng sarili.Nang masatisfy sa ayos ko lumabas na ako ng unit ko. Bahagya pa akong nagulat nang paglabas ko nasa harap na ng pinto si Sir Richard.

" Finally... " nakangiti nyang bungad sa akin.

"Kanina ka pa Sir? "

" No , not really... " he said.

" Sana nauna na lang kayo sa baba."

" No it's ok,binibiro lang kita .So lets go."

Sabay na kaming nagpunta sa venue.Marami- rami na din na mga kasamahan namin ang nandoon.All the while,Sir Richard was always on my side.Napakamaasikaso nya sa akin.

"Are you a heavy drinker?"tanong ko sa kanya  habang nakaupo kami. Marami kami sa iisang table pero kanya- kanya ng kausap.

" No,occasionally only.Saka wine usually.Asahan mo pag hard ang ininom ko one bottle pa lang para na akong binugbog ng sampung tao sa sobrang wasted." he said,habang nilalagyan ako ng finger foods sa plate ko.

" Hahaha ganun ka grabe?? "

" Oo grabe talaga. How bout you? "he asked.

" Very light lang din.Pero unlike you hindi ako mabilis malasing."kantyaw ko sa kanya.

" Ang yabang..."natatawang pinalo ko sya sa braso.

Dumaan ang mga  oras at nagkwekwetuhan lang kami. Enjoy ding kausap si Sir Richard, hindi nauubusan ng kwento.

" Would you like to take a walk?" he asked.

Napatingin ako sa relo ko, it was 8 pm at karamihan sa mga kasamahan namin lasing na.But still tuloy pa rin sila sa kasiyahan.

Tumango ako, medyo naiingayan na rin ako dito sa loob.Tumayo na rin sya,at inalalayan nya ako hanggang makalabas ng bar.

Naglakad -lakad lang kami sa dalampasigan. Medyo marami pa ring tao sa paligid tulad naming mga turista.

Napatingin ako sa dagat,ang ganda pa rin kahit gabi na.Beaches are my comfort pill,narerelax ako sa tuwing nasa dagat ako. Tahimik lang si Sir Richard habang sabay kaming naglalakad.

*Richard's POV

Napatingin ako kay Maine, tahimik lang din sya habang naglalakad kami.

" Kailangan ko na syang makausap.Kailangan ko nang linawin sa kanya ang mga bagay sa pagitan namin.It's now or never."sabi ng isip ko bago huminga ng malalim.

" Upo muna tayo Sir,masakit na ang paa ko.Malayo na rin pala ang nalakad natin." she said.

Napatingin ako sa paligid,oo nga medyo malayo na nga kami sa bar na pinggalingan namin.Naghanap ako ng mauupuan namin.Nang makakita ng mga bench chair agad kaming lumapit doon.Nang makarating sa mga bench chair agad syang umupo,ako naman sa kaharap na bench chair.I was staring at her,nang mapansin ko na napahalukipkip sya.Nilalalamig ata.Agad akong tumayo at hinubad ang summer polo ko at nilagay sa mga balikat nya, nakasando naman ako kaya okay lang.

" Are you ok? " tanong ko.

Tumango lang sya at tulalang nakatingin sa buhanginan.Nagtataka ako sa sudden mood change nya.Kanina sa bar hindi naman sya ganun katahimik,pero simula nung naglakad-lakad na kami bihira na syang magsalita.

" Hey, is there something wrong? " lumipat ako sa tabi nya and gently tap her shoulder.

Isang malalim na buntunghininga ang sinagot nya pagkatapos umiling.Nakatulala pa rin sya sa buhanginan.

" Maine, whatever it is nandito lang ako para makinig sayo.Not as your boss but as your friend. "

Then isa isa nang nalaglag sa mga mata nya ang mga luha.Nataranta ako ng makita ko syang umiiyak.Nag-squat ako sa harap nya para magpantay ang mga paningin namin,then I gently held her hand.She was trembling.

" It was my parents death anniversary tomorrow. I'm sorry but evertime na dumadating ang araw na ito, I can't help but cry." she bit her lips while sobbing." Dati noong nabubuhay pa sila, madalas kaming mag-outing that's why I love beaches.Palagi kaming masaya noon until the accident happened." hindi ko na sya napigilan sa pag- iyak,mas hinigpitan ko na lang ang paghawak sa kamay nya.

She continue her story habang patuloy pa rin sa pag-iyak.Simula nang pumunta ang buong pamilya nya sa California hanggang sa nangyari ang aksidente.But there's one thing she said that really strucked me.

" After ng accident the doctors found out that I have an amnesia, selective amnesia to be exact."

Gulat akong napatingin sa kanya.

Guys pasensya na sa medyong late na update ha..nightshift kasi ang duty ko kaya nag aadjust pa ako sa oras ko. Continue lang po kayo sa pagbabasa ha marami pang ganap sa pagitan ng ating mga bida.At marami pang revelations ang mangyayari.Comments are highly appreciated guys.
Teka napanood nyo na ba ang late monthsary gift at weeksary gift ni Maine para sa ADN? Ang ganda nho? Na LSS tuloy ako sa someday will know...I just love seeing them together.
Kita tayo sa twitter guys @iamlhudy87