"fırtına"
yakalayıp sarsıtı mı seni hiç? birden bir sert esintiyle ayakların birbirine çarpıp kendine takıldığında yere doğru süzülürken bütün bedenin, tam o sırada gözlerin tutunacak bir ağaç aradı mı? peki o sert esintiyle yere çakıldıktan sonra kalkarken hiç mi bakmadın etrafına? kimse gördü mü acaba diye? hadi -bakmadım çünkü pek umursamam böyle şeyleri- diye bir cevap versene bana. veremezsin çünkü sende bir fırtınayı sevdin, farkından olmadan kendi kalbinin önüne engeller dizdin takılıp düşsün diye, kalbin düşerken sürekli onu aradı tutunup dik durmak için, tutunamadı düştü. kimse bilmiyordu bu yaşadıklarını çünkü sen tıpkı yerden kalkarken etrafına "beni böyle görmemeliler" gözlerinle baktığın gibi bunuda herkesten sakladın.
