SON BAHAR

3.BÖLÜM

İyi okumalar. Votelerinizi esirgemeyin ^^.

Burdan nasıl çıkacağımız hakkında pek bir fikrimiz yoktu.
Sağlam tek bir cam kalmamıştı. Hala polisler ortada yoktu. Birimize kurşun denk gelebilirdi. Emre"Yeter lan bu kadar dedikten sonra sinirle doğruldu. belinay hızla sırtından bastırarak eğilmesini sağladı ve çığırdı."Ayağa kalkma! Vurulucaksın Emre aptalmısın!"
Eğilerek mutfağa doğru ilerledi. Bulduğu boş şişelerden birine petrolle ısladığı mendili sıkıştırmıştı. Camın önüne geçti ve ucunu cebinden çıkardığı çakmakla tutuşturunca çığlık attım ama çok geçti.
"Aptal! Ormanda olduğumuzu unuttunmu aptal aptal aptall! Saçlarımı çekiştirdim hızla. Sinirden ağlımam hızlandı. Emreden hassiktir diye gelen fısıltı üzerine Belinay Sena Eslem iyice ağlamaya başladılar
"Arya abla abla korkuyorum. Ağlaması hızlanınca yanına koştum.
Kurşun yağdırmaktan evi delik deşil etmişlerdi. Sıkılmış olsalar gerek kapıyı zorlamaya başladılar. Yatağı tersine havaya kaldırıp tuğbaya çıkmamasını tembihledim. Hepimiz kapının önüne oturup baskı yapıyoduk. Kapıya inen tekme ve kol darbeleri kapıyı fena sarsıyordu. Emreden minik bir inleme kaçtı. Üzerine Belinaydan kaçan çığlık va Emre bağırışıyla bakışlarımı hızla Emreye çevirdim. Kolundan vurulmuştu ve çok kan vardı. Kapının önüne koltuğu çektik Senayla. Eslem kanı görünce yığılıp kalmıştı onu Tuğbanın yanına ittirdik. Tuğba sarılmış oyuncaklara ağlıyordu uyuya kalmak üzereydi. Belinaysa ağlayarak Emrenin kolunu sarıyordu. Tam o sırada siren sesi duyuldu. Derin bir nefes bıraktım. Kapıdaki yük kalkmıştı. Camdan baktığımda kül olmuş ve sıçramaktan son anda vazgeçmiş bir ağaç ve kaçmaya çalışan maskeli adamlar vardı. Son güçle yanımda beliren Sena ile kapının önünü açtık. Tuğbayı kucağıma aldım.
"Sena Eslemi uyandır. Hızla başını sallayıp Esleme ilerledi.
Emre ve Belinay kapıyı açtıklarında bende onlarla çıktım arkamızdan da kızlar geliyordu.
"İyimisiniz yaralanan varmı diyen polis memuruna başımı sallayıp Emreye döndüm. Hızla arabalara bindik. Emrenin kolu yanlız biraz sıyrılmıştı. Hastaneye bıraktılar civcivivle birlikte onu. Ve karakola doğru yol aldık...

Susan ablanın 40. Özürünü dinliyordum.
"Yavrum Allah razı olsun sizden. Affedin beni başınızı belaya sokt-
"Abla valla önemli değil. Tuğba bizimde kardeşimiz. Uyanmadan eve gidin hem olanların kabus olduğunu söylersek daha az etkilenir olaydan bizde Emrelerin yanına geçicez.
Berbat bir gecenin sonuna gelmiştik bu korku bize 40 yıl daha yeter artardı bile.

Belinay'dan.

Hayatımın en kötü sıralamasında başı çekiceğine emin olduğum bi gündü. Emreye bişey olucak diye çok korkmuştum. O ise beni korumaya çalışmıştı hep. Odadan çıkan hemşireye döndüm.
"Bişeyi yok değil mi?
"Pansuman yaptık. Şimdilik bişeyi yok. Kolunu zorlamasa yeterli. İyi günler.
Sessizce odaya girip baş ucuna oturdum.
"Korkuttun beni. Ne var.kendine iyi baksan. Ya sana bişey olsaydı.
Gözlerini birden açan Emreyle yerimden zıpladım.
"Nabarsın civciv üzülürmüydün yoksa.
"Sus ya Emre off delimisi-
İçeri giren Aryayla sözüm kesilmişti.

Arya'dan devam...

İçeri girdiğimde Emre ile Belinay konuşuyorlardı. Bu aralar baya yakınlarda birbirlerinden hoşlandıklarını düşünüyordu içimde bi ses.
"Nasılsın Emrecik.
"İyiyim ya sadece ağrım var biraz .
"Ben çıkıyim diğerleride gelsin merak etmişlerdi.
Odadan çıkıp kızları yolladım odaya. Yarın hem okul vardı hemde kulübeyi temizlemeye gidecektim üstüne bide iş bulmam lazımdı. İş bulma işini yakında almalıydım. Bizimkilere haber verip çıktım hastaneden.

"Merhaba ben iş ilanı için gelmiştim "
" Merhaba buyrun konuşalım.

1 Saat sonra

Ve 3.girdiğim kafede garsonluk işine alınmıştım. Buda iyiydi. Artık kulübeye iş çıkışı giderdim.
Eve doğru yol aldım.