AŞİYANOĞLU

BÖLÜM : 1 ♾

Başlama tarihinizi atmayı unutmayın.

Aşk gözlerden başlar

" Efendim bavullarınızı aracınıza gönderdik. Aracınız da çıkışta bekliyor ." Behram kafasını yavaşça sallayarak kabin memurunu onayladı.

" Şoför istemediniz ama hemen birini ayarlayabiliriz. "

" Hayır gerek yok." Behram arabasına tanımadığı kimseyi almazdı. Zaten hemen arkasında onu takip eden bir yığın adamı vardı. Ama bunu herkesin bilmesine gerek yoktu değil mi?

Kabin memuru yanından ayrılınca Behramda havaalanından çıktı. Ne kadar olmuştu buraya gelmeyeli. On yıl, on beş yıl? Hatırlamıyordu. Mardin onun için hiç bir anlam ifade etmiyordu. Sadece can dostu burada yaşıyordu. Oda çağırdıysa önemli bir şey olmuş olmalıydı. Zaten ne fark ederdi ki .Berzan çağıracak ve Behram gitmeyecek? Bu imkansızdı. Berzan onun kardeşiydi. Kan bağı veya benzeri zırvalıklar önemsizdi.

Ceketinin cebinden yükselen telefon sesiyle elini cebine atıp telefonunu çıkarıp cevapladı.

" Geliyorsun değil mi? "Berzan Karahan.

Bir yandan cebinden arabanın anahtarını çıkarıp bir yandan da Berzana cevap verdi.

" Evet. Otele gidip eşyalarımı bırakacağım."

"Saçmalama tabiki burada kalacaksın. Berfin sultan duyarsa kötü olur haberin olsun." Berfin sultan. Olmayan annesi. Değerlisi. Onu kıracağına kafasını kırardı. Berzan da bunu biliyor her seferinde onun üzerinden oynuyordu.

" Ulan Berzan yine mi." nefes verip devam etti "Neyse görüşürüz." Telefonu cevap beklemeden kapatıp arabasına bindi. Uzun bir yolu vardı Karahan konağına kadar. Berzan birilerini göndermek istese de Behram yalnızlığı, sesizliği severdi.

Behram Aşiyanoğlu'nun sevdiği şeyler azdı. Yani belkide bir elin parmaklarını geçmezdi. İşini severdi ki pek sevilecek bir iş olmasa da. Sonra Karahanlar. Başka neyi severdi? Mesela düzeni ,dakikliği, işini iyi yapan insanları,sadık insanları, ve bir şeyi tek seferde anlayan Tekini. Birde unutmadan köpeği Tuborg'u. Pittbull olsa olsada sevimli veletti. Hem kimse Behramdan bir kaniş beslemesini beklemezdi değil mi?

Yaklaşık bir saatlik yolculuğun ardından benzinlikte durdu. Mardin çok sıcaktı ve o aşırı derecede susamıştı. Arabayı kenara bir yere bıraktıktan sonra benzinli girip suyunu aldı. Sahi kaç dereceydi burası atmış. İnsan dışarıda on dakikadan fazla kalamıyordu. Yola devam etmeye başladığında artık iyice şehir merkezinden uzaklaşmıştı. On dakika kadar geçmişti ki telefonu çaldı. Arayan Tekin olduğundan açmak zorundaydı. Tekin boşuna aramazdı. Koltuğun üzerine attığı telefonu almak için eğildi. Lanet telefon nasıl buraya kadar gelmişti ki!

Telefonu alıp cevap vermek için dokunduğunda arabanın önüne bir şey çıktı. Hızla giden arabayı neyseki çarpmaya az kala durdurabilmişti. Telefonu tekrar koltuğa fırlatıp arabadan indi.