"Gi-Gir-ray? Giray?"
"Evet küçük fare benim Giray. Özledin mi beni."
"Be-ben... şey, sen-n beni nasıl buld-" daha cümlemi tamamlayamadan araya girdi.
"Zor olmadı bebek. Her adımından haberim var. Söylesene, yanında oturan kim yeni sevgilin mi? Benden sonra kimseyle çıkamazsın sanıyordum. Gerçi hala çıkamazsın, unuttun mu sen benimsin. O çocuğun hesabını da soracağım sana. Hem, Duru kızım o üstündeki şort ne? Yeni sevgilin nasıl izin veriyor bu kadar kısa sort giymene halbuki ben öyle miydim."
Yok artık, eğer yanımda Ufuk'un olduğunu ve üzerime giydiğim şorta kadar biliyorsa buralarda bir yerde beni izliyor veya izletiyor olmalıydı. Kahretsin tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. Ufuk'un sevgilim olduğunu sanıyor! Eğer hemem aramızda birşey olmadığını öğrenmezse Ufuk'a da zarar verebilir. Hala ne istiyor benden?
"S-sen nerd-desin. Beni nereden buld-dun?" Sesim hala tittek çıkıyordu. Ve lanet olsun ki buna engel olmak istesem de olamıyordum. Hala bu kadar korkuyor muydum Giray'dan?
"Ben seni hiç kaybetmedim ki, sadece benden uzaklaşmana izin verdim. Sende benden kaçtın sandın. Benden kaçacak başka biryer bulamadın mı? Senden Berçem gibi yurtdışına falan gitmeni beklerdim, gerçi orada da bulurdum seni. Benden kurtlamazsın hala bunu o küçük beynin algılayamadı mı? Ha? Bebek?
Berçem'in yerini bile bulduysa beni bulmak hiç de zor olmamıştır onun gibi biri için.
Gözlerimden birkaç damla yaş süzülürken ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.
Hayır, hayır... olmaz şimdi ağlayamam. Ağlamamalıyım beni sesini duyunca bile korkup ağlayan bir zayıf olarak görmesine izin veremem.
Ama be yapsam da gözlerimden süzülen yaşlara engel olamadım.
Gözyaşlarım benden bağımsız boşanıyordu gözlerimden.
"Ne istiyorsun benden!!? Yeter artık bırak peşimi!!!Ne oldu sana nasıl bu kadar değiştin? Sana benin bir suçum olmadığını kaç kere daha söyleyeceğim. Yeter artık yeter, yeter,yeter, yeter!!!!."
Cümlelerimin sonuna doğru ağlamam şiddetlenmiş ve sesim bağırır gibi çıkmıştı. Çevredeki birkaç kişi ve Ufuk'un bakışları bana çevrildi. Ama ne çevredekileri ne de Ufuk'u umursayacak durumdayım.
Ufuk bana' suyun altında nefes alabiliyor muyuz?' der gibi bakıyordu.
Bedenim artık benden bağımsız bir şekilde hareket ediyordu. Kendimi kontrol edecek gücüm bile kalmamıştı. Sesimin titremesine, konuşurken arada ağzımdan kaçan hıçkırıklara, istemsiz gözümden düşen yaşlara hükmüm kalmadı.
Ben bu kadar zayıf mıyım?
"Hemen sinirlenme, dur daha yeni başlıyoruz. Benden kolay kolay kurtulamazsın. Sakın bir daha benim suçum değil deme. Herşey senin yüzünden oldu. Daha aradan geçen üç ayın hasretini gidermedik. Tekrar görüşeceğiz, bebek." dedi ve kapattı telefonu.
Telefonu kapattığında belli belirsiz titremeye başladım.
Hıçkırıklarıma ve gözyaşlarıma engel olmamamı saymıyorum bile artık.
Neden şimdi?
Neden şimdi buldu beni. Halbuki benim olanlarda hiç bir suçum yoktu. Bana yaptıklarından sonra hala nasıl oluyor da ondan nefret dememiyorum?
Neden hala içimde ona karşı birşeyler var.?
Hala beni suçlu görmesine anlam vermiyorum. Kaç kere daha anlatmam gerekiyor o kara geceyi, kaç kere daha benden nefret ettiğini duymam gerekiyor.
Belki adam gibi bir kere beni dinlese herşey yoluna girecek ama o inatla beni dinlemiyor.
Kendi bildiği şekilde yorumluyor herşeyi.
Benim aşık olduğum o Giray, o her güldüğünde gözlerinin içi ışık saçan Giray nerede? Neden şimdi beni anlamak istemiyor.?
Neden hala bana düşman?
