Chapter : 8 <3

4 0 0
                                    


I have this feeling na di dapat ako pumayag na magkita kami ni Jed, I don't know why pero I cannot hide the fact na minsan nadadala ako ng mga pangyayare, siguro dahil I live in a fairy tail, or most people would call a fairy wonder land. Kaya minsan, dahil akala ko perfect na lahat, I just go with the flow, natatakot ako na baka, baka lang naman, something happen, at madala ako...

But then again, ito na ako, walking towards starbucks, dito sa World Wide Corporate Center, ewan ko kung bakit dito ni Jed naisipan magkita. Bihira ako pumunta dito, not because ayaw ko, pero isa itong business area, kunti lang ang tao dito, at kung sakali mang meroon, panay pa mga call center agent karamihan.

I'm wearing a tight jeans, and a loss hanging dress, paired with my sneekers, at syempre, di mawawalang ang kaibigan kung sumbrero at shade.

Well, siguro dito, I can remove this, hindi naman ako ganun kasikat, umiiwas lang ako may makakilala sakin.

Nakita ko agad si Jed, his height helps :)

He did not raise his head, but he makes that grin again, at daaaaaaaaaaaaaaaaang!!!!!!!

I was left frozen...

Nga nga, napatayo sya at inakay ako, he stand beside me and let my arms wrap in his, I was thrilled, so I let my hand slid down ng mabagal, para hindi halatang umiiwas ako...., only to touch the tip of his fingers. I let our fingers intertwined, but...

I grasp it back away, oo nga pala, hindi nga pala tayo, hangang dito lang ako... sabi ng madramang kanta sa utak ko...

Well... ito yun, ang breath taking moment na inaalala ko, yung tipong... alam ko naman ang dapat kung gawin, and listahan ng mga di ko dapat gawin, pero bakit parang kahit umupo o magsalita nakalimutan ko ata... All I know is his looking at me...

JEDs POV

"Margie, hey..." parang 2 minutes na ang nakalipas pero nakatitig padin sya, walang salita, wala, nakatingin lang sya at naka ngiti... I call her attention dahil medyo naiirita na ang nasa likod namin, haata nadin sa mukha ng cashier ang pagkainis...

"Two ice caramel macchiato and a pair of cheese danish please." ako na ang nag order, hinawakan ko sya sa balikat and inayang maupo, she's cold, di ako sigurado kung may sakit sya o malamig lang talaga sa loob ng coffee shop.

"Ahm Marg, can I ask, bakit parang wala ka sa sarili? may problema ba?"

"Ay nope, wala wala, don't mind me, may naalala lang ako, alam mo kasi may allergy ako sa nuts kaya carefully kong sineselect ang inoorder ko, sorry don't worry its my treat..." Ngumiti sya, ngiting di ko alam kong maiihi ba ako, or tatalun sa tuwa, yung chinita nyang mata at dimple nya reminds me of someone, yun lang not totally ko naaalala, basta alam ko may kahawig sya, hindi ko lang maisip kung sino.

Tahimik si Marg, although from time to time she smiles, but that's it, is she bored? My god, I need to think of something to bring her out of her trance. I waited for this moment to be with her, tapos silent treatment lang mapapala ko.

"Hey Marg, I'm thinking if you would like to catch a movie. Malapit lang naman ang mega, let's try to watch one." I suggested.  Well, she smiles :) :) :) I won... I think I got this.

I stand up beside her, waiting for her to stand up, pag tayo nya, there it is ang inaantay ko, for her to grab my hand, promised di ko sya pakakawalan. Hinawakan ko ang kamay nya, tinulungan sya tumayo, grab her coffee and bring it with us, syempre di ko sya binitiwan <3

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jul 07, 2016 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Mr. SnatcherTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon