KARANLIK GÖKYÜZÜ

Ah O Gidenler!

Ne çok kırıldık? Kendimize kaçıncı söz verişimiz? Bir daha kimseye güvenmeyeceğim diye kaçıncı laf edişimiz? Her defasında mı kırılır insan?

Bazen öyle yakın geliyor ki insanlar, öyle bir en yakının oluyorlar ki, hiç gitmezler sanıyorsun. Aslında sanan da sen değilsin. Bunun böyle olmasını sağlayan kişiler bizim dostumuz diye gelenler. Her zaman gitmeyeceğim diye söz verenler, hep beraber olacağız diyenler, arkamızdan iş çevirmeyeceğini söyleyenler...

Ne çok yalancı var değil mi? Herkes herkesin arkasında iş çevirmekle meşgul. Yalancı dostluklar gün geçtikçe artmakta. Ve görüyorum da bu durumdan yakınanlar da bunu yapmakla meşgul. Arkadaşlar yapmayın; iki yüzlü yedi başlı olmayın, sevgilileriniz için dostlarınızı bırakmayın, söz verdiyseniz arkasında durun. Eğer tutamıcaksınız o zaman söz vermeyiniz. Sahiden sıkıcı ve mide bulandırıcı sizin bu yaptıklarınız. 

Yaşadıklarımızın bize ders verdiği apaçık ortada. Güvendiğimiz dağlarda her geçen gün fırtınalar, tipiler, heyelanlar olmakta. Ama biz yine de ''belki bu başkadır'' diyip aldanıyoruz. Hep bir yanılgı içerisindeyiz. Hep bir düşüş, Hep bir kırgınlık. Ne olacak bizim bu halimiz?

Kaçıncı yaralanışımızda aklımız başına gelecek? Daha yaşımız 16. Yolun yarısının çeyreği bile değilken neden her yerimiz yara bere? Biz çok sevdik. Sahiden çok sevdik. Onun gitceğini hesaba katmadan sevdik. Bir gün o gider diye değil de birlikte geçirdiğimiz anlara sığındık. Onlar ne yaptı biliyor musun? Onlar acımasızdı. Onlar gitmenin kurtuluş olduğunu sandılar. Kendilerinden iyilerini bulabiliriz bahanesine sığınarak gittiler. Ne güzel gittiler öyle, o gidiş hafızamızdan silinemedi.

Her zaman unutacağız zannettik. Buna inanmak istedik. Ama bilemedik ki ''insanın unutmak istediklerini unutamayacağını'' sadece ''yaşamın ona istediğini unutturduğunu''. Biz çok yanlış yaptık. Doğru bildiğimiz de yanlıştı. Yanlış bildiğimiz de. Yanlışımızın götürdüğü doğru bile yoktu ortada. Biz yoktuk anlıyor musun? O gidince biz kaybolduk. Onsuz yapamaz olduk Allah bizi de kahretsin.

Ne vardı sanki hayatımıza mutlu devam etsek? Hiç bir şeyi yaşanmamış gibi saysak olmaz mıydı? Yapamadık azizim. Biz bu hayata hep 1-0 geride başladık. 

Ama bilmek gerekir ki bu dünyada iyiler kazanacaktır. İyi düşünenler elbet ki mutluluğa erecektir. Size gidenleri boşverin diyemem ama nasıl geri döndüğünü izleyebilirsiniz. İyi düşünelim, iyi olsun. Kimseyi yarı yolda bırakmayalım ki onun her geçen gün çektiği acının günahını almayalım. Biz iyi olalım dostlarım. Her ne kadar kırılsakta, düşsek de biz iyi olalım. Çünkü Allah iyi düşünenlerin hep yanındadır. 

Arkadaşlar okuduktan sonra oy ve yorumlarınızı unutmayınız. Emeğe saygı :)