KARANLIK GÖKYÜZÜ

Elveda...

Nasıl beceriyorsunuz bu kadar can yakmayı? Heveslendiğimiz bir şeyi kursağımızda bırakmaktan ne kadar da zevk alıyorsunuz. Siz neden size bu kadar yaklaşmaya çalışan birini kırıyorsunuz? Bizim duygularımız yok, pardon. 

Yine sinirliydim.

Bazı şeyleri başarmaya çalıştıkça, adım atmaya çalıştıkça yerin dibine giriyorum. Mutluluk bir yerlere saklanmış ve onu arıyorum. Tam buldum tutucam diyerek adım attığımda çakılıyorum. Hak etmiyorum bunları. Hemde hiç.

Kendimi düşünmeden hareket ediyorum sürekli. Başkaları üzülmesin, onlar mutlu olsun geri mühim değil. Klasik Balık. Kendimi de düşünmek istiyorum. Ben de iyi olmalıyım demek istiyorum ama bu sefer de bencillik bu diyorum.

Bu sefer son artık değer vermelere, son artık sevmelere, son artık her şeye; herkese...

Bu dediğime inanmadığım oluyor ama biliyorum ki ne karar alırsam alayım onu yaparım. Bunu da yapacağım. ''Herkese mesafemi koyacağım.'' Üzülmeyeceğim!

Yazarken canım acıyor, ama inanıyorum ki bir sabah kalktığımda bunların hepsini unutmuş olacağım. Hatta bir sabah kalkıp bu bölümü okuyunca kahkahalara boğulduğum olacak. O günler yakın...

Özlemek yok artık, sevmek yok, onu izlemek yok, onunla kurduğum hayalleri düşünmek yok. Elveda umutlarım, elveda beni sevmeyen sevdiğim, elveda saklanmış mutluluk...

Şimdi gidiyorum ama dönerken seni saklandığın yerden çıkarmış olarak geleceğim. Hikayelerde de daha pozitif şeylerden bahsetmeye çalışacağım.

Elveda...