Ο γάμος της Λίλη Ρόουζ

10

Αντίθετα απο τον Πήτερ που κοντοστάθηκε για να σκεφτεί ο Λώρενς συνέχισε να προχωράει με γρήγορο ρυθμό. σχεδόν έτρεχε.Κοίταζε σαν λαγωνικό τον δρόμο δεξιά και αριστερά του.Άγγιζε κάθε τόσο το όπλο στην τσέπη του με αποφασιστικότητα.Και ευχόταν να συμβεί κάτι τώρα που είχε θάρρος και ο ήλιος ήταν ακόμα στον ουρανό.Καταράστηκε την τύχη του και τους δειλούς του φίλους που φύγανε σαν φοβισμένοι λαγοί και δεν έμειναν να τον βοηθήσουν.Μόνο ο Πήτερ παρέμεινε.Βέβαιο εκείνος είναι αδελφικός του φίλος και ενδιαφέρεται και για την τύχη της Λίλης.Για αυτή έμεινε,σκέφτηκε με πίκρα.Ένιωσε μια έντονη ζαλάδα και στηρίχτηκε στον κορμό ενός δέντρου,άφησε το σώμα του να καταρρεύσει μέχρι που ένιωσε το μάγουλο του να αγγίζει το δροσερό γρασίδι.Έμεινε σε αυτη την θέση με κλειστά μάτια για λίγα λεπτά,όσο χρειαζόταν για να σταματήσει το τρέμουλο που είχε πιάσει το σώμα του και να ηρεμήσει,μόνο για λίγα λεπτά,όσο χρειάζεται για να πάρει δύο βαθιές ανάσες να σιγουρευτεί ότι έχει το όπλο ,μαζί του και να συνεχίσει.

Περνάει το νεκροταφείο, μπαίνει στον αγρό και για πρώτη φορά αναρωτήθηκε τι θα έκανε αν δεν τους έβρισκε.Θα πήγαινε στην πόλη θα μάζευε αρκετούς αντρες με όπλα, θα τους πλήρωνε αν χρειαζόταν, για να τον βοηθήσουν.Ναι αυτό θα έκανε.Τα μάτια έτσουζαν απο τον ιδρώτα που έπεφτε πάνω τους και κάθε τόσο σκούπιζε το πρόσωπο τοθυ με το μαντήλι.Πως μπορούσε ο Πήτερ να είναι ψύχραιμος; κάτι τέτοιες ώρες τον θαύμαζε.

Συνέχιζε να προχωράει οταν πρόσεξε μια αντρική φιγούρα.Με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε προς το μέρος του.Ο αντρας δεν γύρισε προς το μέρος του.Κάποιος είχε μείνει πίσω, λοιπόν.Τρέχωντας προς το μέρος του σκοντάφτει.Οταν σηκώνεται δεν βρίσκεται ο 'αντρας στο οπτικό του πεδίο.Το αναπάντεχο άγγιγμα στον ώμο του, τον κάνει να τινάζεται όρθιος.Γυρίζει απότομα και η εικόνα του άντρα που αντικρύζει του παγώνει το αίμα.

"Πα..πατέρα εσείς; Μα..πώς;"

Μπροστά του βρίσκεται ο πατέρας του ,ο οποιος έχει πεθάνει σχεδόν μια δεκαετία.Όπως τον θυμόταν..το επίσημο ένδυμα και το ανέκφραστο πρόσωπο.

"Πατέρα ..μα πως;"

Ο πατέρας του βγάζει απο την τσέπη του, το ρολόι του."Η ώρα έχει περάσει.Ακόμα εδώ είσαι Λώρενς;'

Ο Λώρενς τον κοιτάζει μπερδεμένος,"ποια ώρα; γιατί είσαι εδώ;Αφου εσύ..εσύ"

Ήθελε να του πεί πως έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.