Ο γάμος της Λίλη Ρόουζ

11

Χρειάζεται καπνό.Κάνει καμιά φορά οταν βρίσκεται στο σπίτι.Περισσότερο η ιεροτελεστια του αρέσει παρά η ίδια γεύση του καπνού.Ενιωθε ταραγμένο και λυπήθηκε που δεν είχε πάρει μαζί του.'Η άλλοτε βαρετή ζωή του είχε υποστεί πλήγμα και χρειαζόταν λίγη ηρεμία.Ενα απομακρυσμένο μέρος για να σκεφτεί τις κινήσεις που έπρεπε να κάνει.Ο ναός αν και ήταν έρημος, ηταν το πιο εχθρικό μέρος που θα μπορούσε κάποιος να βρίσκεται μετά απο όλα αυτά τα γεγονότα.Είχε περάσει αρκετή ώρα και δεν είχε επιστρέψει ακόμα ο Λώρενς.Αναρωτιόταν αν ο είχε συναντήσει την Λίλη και τον Γεώργιο ή αν είχε εκείνος την τιμή να τους συναντήσει μπροστά του,πρώτοςΜέσα του έλπιζε κρυφά να κοιμώταν ήνα είχε παρανοήσει,Γρατζούνησε με δύναμη τον αντίχειρα του.Δάγκωσε τα χείλη του απο τον οξύ πόνο.Βρισκόταν ακόμα ,εκεί.Του χρειαζόταν καπνός.Αν ήξερε με τι είχε να κάνει θα ήταν διαφορετικά.Ένας εχθρός που δε ήξερε τα όπλα και τις αδυναμίες του, ένας υπερφυσικός εχθρός βγαλμένος κυριολεκτικά απο τον τάφο δεν ήταν εύκολη περίπτωση.Το άγνωστο τον φόβιζε.Παρόλα αυτά η ανάγκη του να δει την Λίλη ήταν μεγαλύτερη,σηκώθηκε με κόπο και προχώρησε προς την εκκλησία.Απέξω φαινόταν τόσο ήρεμη.

Μπήκε διστακτικά μέσα.Η εκκλησία δεν εμοιαζε καθόλου με την δικιά του, είχε δίκιο που την θεωρούσε απρόσιτη και ψυχρή, επικύνδινη.Κανείς απο τους παρευρισκομένους στον γάμο δεν είχε παραμείνει.Έλπιζε να έβρισκε κάποιον θαρραλέο.Δεν υπήρχε ψυχή.Θα έψαχνε παντού.Έπρεπε να βρει ένα πλάνο,έστω και πρόχειρο.Θα έμπαινε στα δωμάτια της εκκλησίας , αν χρειαζόταν θα ανέβαινε και στο καμπαναριό.Αν δεν έβρισκε τίποτα θα περίμενε τον Λώρενς να επιστρέψει και αν νύχτωνε ,θα πήγαινε να τον βρεί.Επρεπε να βρούν μια λύση πρίν νυχτώσει.'Επρεπε να βρουν την Λίλη πριν νυχτώσει.Αν έπεφτε η νύχτα ,θα συνέχιζαν να την ψάχνουν.Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγουν χωρίς την Λίλη."Κι αν...."'.'Οχι ,όχι γι αυτό ήταν ασίγουρος αποκλείεται να ήταν νεκρή.Τι ώρα να ήταν, θα έπρεπε να έχει ενα ρολόι που θα το είχε στην τσέπη του γιλέκου του και κάθε τόσο θα το κοίταζε διακριτικά.Η πιο συχνή ερώτηση που 'έκανε στον εαυτό του κατά την διάρκεια της μέρας ήταν αυτή "τι ώρα είναι".Βλέποντας το αχνό γαλάζιο του ουρανού υπέθεσε ότι θα ήταν 4 με 5.Η ώρα που συνήθως παίρνει το τσάι του.Τις καθημερινές το ετοίμαζε η σπιτονοικοκυρα του και το έπινε μόνος.Τις αργίες επισκεπτόταν τον Λώρενς και το πίνανε μαζί, αν ήταν τυχερός συναντούσε και την Λίλη.Η Λίλη..η σκέψη πως η καθημερινότητα που τόσο είχε συνηθίσει μπορεί να μην επαναλαμβόταν, του έσφιγγε την καρδιά.Ήταν ανθρωπος της ρουτίνας.Και η Λίλη.. δεν μπορεί να αναλογιστεί το ενδεχόμενο να μην την ξαναδεί.Δεν αφήνει τον εαυτό του να το σκεφτεί.Η χειρότερη δυνατή πραγματικότητα που θα μπορούσε να αντέξει είναι η παντρεμένη Λίλη που παντρέυεται κάποιον που αγαπάει και είναι ευτυχισμένη με κάποιον αλλο.Ένα ομιχλώδεες πρωινό να τον αποχαιρετίσει, μέχρι εκεί φτάνει η ανεχόμενη δυστυχία του.Αυτό ήταν μέχρι χθες.Το ενδεχόμενο να "φύγει" η Λίλη ποιο μπροστά απο εκείνον, δεν θα το επιτρέψει να συμβεί.Δεν ξέρει πως.Δεν θα το επιτρέψει.Η σκέψη οτι το άγαλμα δεν ήθελε να της κάνει κακό,ήταν η μοναδική του ελπίδα.Στηριζόταν σε αυτή την σκέψη.