ကလင္ ကလင္...
Yifanတေယာက္လူေခၚေခါင္းေလာင္းေလးကိုတီးလိုက္ရင္း အိမ္ထဲကလူထြက္အလာကိုေစာင့္ေနလိုက္တယ္..ခဏၾကာေတာ့ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီးမိန္းမတေယာက္ထြက္လာပီး တံခါးလာဖြင့္ေပးတယ္...
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ..သား.."
"ဟိုေလ....ကြၽန္ေတာ္ကေလ မေန႔ကမွဟိုဘက္အိမ္ကိုေျပာင္းလာတာပါ..အဲ့ဒါMamaက ေဘးအိမ္ေတြကို မုန္႔လိုက္ေဝခိုင္းလို႔....ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္သစ္ကူးလည္းျဖစ္ေနတာနဲ႔...အဲ့တာမုန္႔လာပို႔တာပါ...."
"ေၾသာ္...ေက်းဇူးပဲ..သားရယ္..သားတို႔ကတ႐ုတ္လား..."
"ဟုတ္..."
တီ!!!!!!!!!!!!!!!
"အမယ္ေလး...လန္႔ထွာ.."
႐ုတ္တရက္ႀကီးအေနာက္ကေန ကားဟြန္းတီးသံအက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ သူလန႔္ပီးေအာ္လိုက္တာကို အန္တီႀကီးကရယ္ေနေလရဲ႕...သူလည္းအ႐ွက္ေျပျပန္ရယ္လိုက္ရင္း ကားထဲကလူကိုေမတၱာပို႔ေနလိုက္တယ္....
"ဒီမွာ......သူမ်ားျခံေ႐ွ႕မွာပိတ္ရပ္မေနနဲ႔...ဖယ္...ကားဝင္မလို႔...."
"ကဲ.....သားရယ္...ဧည့္သည္ကိုအားနာစရာ.."
ကြၽန္ေတာ္အလိုက္သင့္ဖယ္ေပးလိုက္ရင္း ကားထဲကလူကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ..Oh my God....Park Chanyeolပါလား....ဒါသူ႔အိမ္လား....သူ႔အိမ္ကကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္နဲ႔နီးနီးေလးေပါ့...ဟီး...ေပ်ာ္လိုက္တာ...
Chanyeolကေတာ့ကားထဲကထြက္လာရင္းကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီသို႔ေလ်ွာက္လာတယ္..တကယ္...The Whole Kingလို႔ေမးစရာမလိုဘူး..ပံုစံၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္အရမ္းသိသာလြန္းတယ္....လန္ထြက္ေနတာပဲ...
"Omma....သူဘာေတြလာေရာင္းေနတာလဲ.."
"ေျပာေတာ့မယ္...သားရယ္...မုန္႔လာေပးတာပါ..."
"ေအးေလ...မုန္႔လာေပးတာကို...မင္းမစားနဲ႔..."
ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ သူသေဘာက်စြာရယ္လိုက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကိုလာဖြတယ္....
