Bi nebze olsada yazıyorum çünkü umudumu yitirmeden başarılı olurum

Kavga ve pişmanlık

Sustuk ikimizde annesi aradı konuşuyoruz bana değer veren annesi beni öz evladı gibi sevdigini söylerken kendisi de arkadan bağırıyordu güya beni kıskandırmak gibi bir cabası vardı ama annesinin bana gösterdiği tavır karşısında kendisi kıskançlık içine giriyordu konuşmanın sonunda evladım sende bizim bir aileden sayılırsın kelimesini söyleyince bagırık sesi geldi arkadan istemiyor gibi bir hali vardı beni ve anladım ki aklını karıştıran kişiler var bunlar çerçevesindeki aile dostları ve küzenleri idi ben kendisine uzaktım mesafe olarak ama hiç bir zaman bunu  kendisine hissettirmedim uzaklık önemli degil gönülden sevmiş isen uzaklık görülmez kalbte diyorduk.ilk başlarda cok güzeldi herşeyi beraber yapardık taki o güne kadar 2 ay 16 gün olmuştu karşıma herşeyi ile çıktı ben istemediği birşeyi yapamaz iken o istediği herşeyi yaptıgı halde benim onun sıkıştırdıgımı ve sorguladıgımı söyledi bende hasta olmama rağmen evin catısına çıktım. Kar yağmıştı ve hala duruyordu çatıda üstümde şort ve tişört vardı hava soguktu içimdeki öfke ve sinir ile birleşen Ateş sanki her yanımı yakıp kavuruyor du hava soguk olmasına rağmen aldırmadan çatıya çıktım oturdum bi sigara yaktım ve uzaklara baktım sadece düşünüyor dum ben gerçekten böylemi yaptım kendisine diye o sırada telefonum çaldı...