-MAGMAHAL MULI-
PART6
Makalipas ng 2 lingo mas lalong naging close sila jimboy at zonia, simula ng maisayaw niya si zonia. Mas lalong naman nahuhulog ang loob ni zonia kay jimboy, ngunit natatakot si zonia na maulit ulit ang masaklap na nakaraan niya.
FLASHBACK
excited na si zonia ngayon araw, dahil may surprice siya sa kanyang BF,
'Ma! alis muna ako, may pupuntahan lang ako' pagpapaalam ni zonia sa kanyang ina.
'sige anak! umuwi ka ng maaga ha?'
'sige po Ma!'
masayang masaya si zonia habang naglalakad papuntang park, may pakanta-kanta pa.
nang makarating siya sa park, nakita niya agad ang kanyang bf. ngunit...
ang masayang ngiti ni zonia nabahiran ng lungkot..
'anu tong nakikita ko! si ken ba talaga yun? ang bf ko? Ang bf ko may kasamang babae?. wait bakit ako nagkakaganito nanginginig ang buong katawan ko nanlalabo mga mata ko, tila ba kahit anong oras babagsak na aking mga luha.
pinunasan ko ang luha ko at nilapitan ko sila.
'Hi, Babe! Kanina ka pa dito?' pagbati ni zonia sa kanyang bf, nagkunwari siyang wala siya alam.
'Baby! sino siya?' sabi nung girl
'Ba-Baby? Ba-Bakit Ba-baby ang ta-ta-tawag sayo ken?' nauutal na sabi ni zonia na tila ba naiiyak na siya.
'Zonia, siya si Maria, Gf ko.'-ken
'g-g-gf m-mo! So anu ako ken? hindi mo ba ako gf?' tuluyan ng umiyak si zonia
'sorry zonia! Hindi na kita mahal!'-ken
'Baby tara na nga!' at tuluyan ng umalis sila ken at ang kanyang gf at iniwan si zonia na umiiyak.
'sorry zonia! Hindi na kita mahal'
'sorry zonia! Hindi na kita mahal'
'sorry zonia! Hindi na kita mahal'
'sorry zonia! Hindi na kita mahal'
'sorry zonia! Hindi na kita mahal'
'wala akong ibang naririnig kundi ang sinabi ni ken! nagdidilim ang paningin ko wala akong makita, tuloy tuloy ang pagtulo ng mga luha ko. Ang Sakitt bakit ganito. may kulang ba saken ? nagkulang ba ako para ganitohin ako ni ken. ang sakit
END OF FLASHBACK.
'hi,zonia' bati ni jimboy kay zonia habang palabas ng campus
'hello!'
'hatid na kita' pagyayaya ni jimboy
'Ano kasi!' sabay tingin kay pinkai
'okie lang friend!' sasabay nalang ako kila cath.
'sige jimboy ihatid mo na yang si zonia.' pinkai
'anu tara na?' jimboy
'sige' zonia
'zonia?' jimboy
'bakit?' zonia
'akin na mga libro mo ako na magdadala' jimboy
'okie lang ba sayo? medjo marami to!' zonia
'okie lang, basta para sayo!' jimboy
'anu sabi mo?' zonia
'Ahh wala anu tara na!' jimboy
masayang naglalakad ang dalawa, nagtatawan, na para bang sila lang ang tao sa mundo. walang mapaglagyan ng saya ang mukha ng dalawa. ngunit biglang napahinto si zonia at biglang nalungkot ng dumaan sila sa park, kung saan siya nasaktan, sa tuwing napapadaan siya sa park, hindi niya maiwasan ang hindi malungkot at maluha.
'oh bakit ka napahinto?' tanong ni jimboy ngunit hindi sumagot si zonia.
'ui zonia' ulit, ulit ni jimboy then tinignan niya si zonia. nang makita niya ang mukha ni zonia, tulala ito at tila ba naiiyak na.
'zonia, bakit? anu nangyare? bakit ka umiiyak?'
'ahh! wala tara na!' pinunasan ni zonia ang kanyang luha at patuloy na sila naglakad pauwi.
