Another boy

8

Ceyda
Nerveus wacht ik tot de laatste bel gaat. Aangezien Cameron mij komt ophalen. 'Vergeet niet je huiswerk op te schrijven! Morgen tot en met 23 af,' zegt onze leraar maar ik hoor het maar half. Ik kijk hoe de wijzers van de klok verder tikken. 'Nog een minuut,' mompel ik tegen mezelf. Ik pak mijn spullen. 'Mevrouw Wessels, is de bel al gegaan?' zegt meneer Wissink die me boven zijn bril, recht in mijn ogen, aankijkt. 'Jaa,' en net op dat moment gaat de bel. 'Ziet u.' Ik sta op en haast me het gebouw uit. Buiten zie ik veel meisjes op een plek staan waardoor ik gelijk weet dat Cameron daar staat. Ik loop naar ze toe. 'Cam!' roep ik blij. Alle meisjes kijken op en arrogant naar mij. 'Cey.' Hij knuffelt me stevig en ik druk mijn hoofd tegen zijn borst. Damn, hij ruikt super lekker. 'Ik heb je gemist,' zeg ik. 'Ik jou ook.' Na een tijdje laten we elkaar los en zie ik dat de meiden er nog steeds staan, met een jaloerse blik. 'Wat?' vraag ik. 'Jij kent Cameron?' vraagt een van de meisjes. 'Nee, daarom knuffel ik hem ook en weet hij me naam.' Ik kijk haar droog aan maar moet lachen door Cameron die zacht om me grinnikt. 'Zullen we gaan?' vraag ik. Cameron knikt en pakt mijn hand. Ik vlecht onze vingers en we lopen naar zijn auto. We gaan zitten en ik doe mijn gordel om. Cameron begint te rijden en laat onderweg mijn hand niet los. We rijden naar mijn huis en onderweg praten we wat. 'Heb je zin om volgende week 3 dagen op wintersport te gaan met wat vrienden van mij?' vraag ik. 'Jaa gezellig! Welke vrienden?' vraagt hij. 'Uh ken je B-Brave?' Cameron knikt. 'Door jou. Je hebt toch een relatie met die Uh hoe heet hij?' vraagt hij. 'Jai?' Cameron knikt. 'Ik had een relatie met Jai,' zeg ik dan. Cameron kijkt me aan. 'Hoezo?' Ik haal mijn schouders op. 'Hij had het druk, met B-Brave en zo. Maar ik geloof het niet.' 'Want?' vraagt hij door. Meestal haat ik het om erover te praten maar bij hem voelt het zo vertrouwd. 'Hij is gewoon niet te vertrouwen. Hij is drank verslaafd. Ik ging alleen daarom al niet mee als hij uitging. Hij werd altijd wel dronken, en is ook een paar keer vreemdgegaan,' zeg ik. Camerons mond valt open. 'Ik doe hem wat.' Ik grinnik zacht. 'Doe maar niet, ik zit er niet meer mee.' Cameron kijkt me even aan en dan weer naar de weg. 'Dus ook niks doen op wintersport. Hij is veranderd, dat wel. Hij is gestopt met drinken, tenminste zoveel drinken.' Cameron knikt. 'Gelukkig maar.' Ergens verbaasd het me dat ik het voor Jai opneem. Hij heeft me veel pijn gedaan en het voelt ook niet als een verplichting om het voor hem op te nemen. Het gebeurd gewoon. Zuchtend zet ik de radio harder.

Celina
Vandaag hebben Kaj en ik een 'date'. Hij noemt het een date maar ik noem het gewoon chillen. Waarom zou hij een date met mij willen terwijl hij duizenden andere kan krijgen. Daarom geloof ik het ook niet. Ik pak mijn outfit die ik de dag ervoor heb uitgekozen, wat me toen echt een eeuwigheid heeft gekost. Hij wil me ook niet vertellen wat we gaan doen wat ik echt haat, aangezien ik verrassingen haat. Ik maak me helemaal klaar en net als ik klaar ben gaat de bel. Ik haast naar beneden voordat een van mijn ouders de voordeur opent doet. 'Hee,' zegt Kaj zodra ik open heb gedaan. Ik glimlach naar hem omdat hij er echt goed uitziet. 'Hee.' 'Je ziet er leuk uit,' zegt hij. 'Dankje, jij ook.' Kaj glimlacht en ik trek mijn jas aan. 'Mam! Ik ga!' roep ik. Voordat mijn moeder reageert heb ik de deur al achter me dichtgeslagen en stap ik de auto van Kaj in. 'Wil je me nu wel vertellen wat we gaan doen?' vraag ik. Kaj schudt zijn hoofd. 'Ben je altijd zo nieuwsgierig?' vraagt hij. Ik knik lachend. 'De meesten vinden van wel.' Kaj lacht ook. Na een rit van 10 minuten zijn we er. We staan voor een groot gebouw maar daardoor weet ik nog steeds niet waar we zijn. We stappen uit en Kaj pakt mijn hand. Blozend vlecht ik onze vingers en lopen we naar binnen. 'Wow.' Het is zo'n aquariumtunnel. Waar je al die vissen en zo kan zien. We staan bij de receptie en hier zie je de vissen al boven je zwemmen. Terwijl Kaj betaalt kijk ik om me heen. Kaj pakt mijn hand en ik glimlach. We lopen door de tunnel en ik wijs soms naar super mooie vissen. 'Die,' zeg ik wijzend naar een dolfijn. De dolfijn zwemt vlak langs het raam en ik kijk er als een klein kind naar. Ik hoor Kaj zacht grinniken.