lOvE sIcK ×LuYoon×

©Håp+ë® 1

Yoona Lordymaine Pernicol's POV

Time check, 5:32 am. After I ate my breakfast, I hurry pick up all my things for my school and ready to leave my house. Papasok na kasi ako ngayon at start ng klase ko ay 7 am so I better hurry para di malate kahit na maaga pa ko..hehehe..Anyway, I have a reason. Lumabas na ako ng bahay at naglakad na apuntang terminal ng bus. Medjo malayo yung tinitirahan ko sa school pero okay lang. May kaya naman ako pero ayoko naman magpahatid dahil mas maganda kung bumabyahe mag-isa. Na-eenjoy ko naman kasi yung iba't-ibang senaryo sa araw-araw na pagbyahe ko. Isang malaking bagay na yon para sakin.hehehe. Wala lang mas feel ko kasi e.

Before I continue, let me introduce my self first. Annyeonghasaeyo jeonun Yoona Lordymaine Pernicol Im imnida, 17 years old, 1/2 Filipino and 1/2 Korean. Isang simple, mejo kalog, minsan tahimik, friendly, mejo matalino , sporty tska mejo mahiyain.hehehe. I am already grade 10 this year at the school of Oxford University. Sa school nga pla nmin may High School tsaka College levels na available dito kaya ganun..

By the way, I have eight close girl friends and all of them are my classmates. We are childhood friends since grade two elementary. Ang pinagkaiba nga lang ay may isang bestfriend ako sa kanila, sya si Angelica Yuri Kwon. Nung kinder kasi kami sya yung una kong nakilala sa kanila tska bukod dun bestfriends sila ng dad ko tsaka nung parents nya. Pero lahat naman ng parents nmin ay magkakakilala.

Oo nga pala, di ko nasabi sa inyo pababa na ko sa bus na sinasakyan ko.
After kong makababa tumawid na ko at sumakay na sa tricycle. Medyo paloob kasi yung school ko pero kaya naman lakarin kaya lang gusto ko lang talaga maging maaga kasi inaabangan pa ako. Nang makapagbayad at makapagpasalamat kay kuyang tricycle driver dumiretso na ko sa gate.

"Good morning po Kuya Nestor." Sabi ko kay Kuyang Guard.

"Good morning din iha. Aba'y consistent ka talaga pumasok ng maaga ah."

"Ganun po talaga. Hehehe. Sige po una na po ako."

"Osige." Ngumiti na lamang ako at naglakad na.

Haaay, sana nandyan na sya.. Munting dasal ko habang naglalakad na ako papuntang classroom ng third building. Nang inililibot ko ng tingin ang paligid, napansin kong bilang pa lang sa kamay ang mga estudyante sa loob. Nagpatuloy na lang ako sa paglakad at nang malapit na ko ay nagdahan dahan na akong lumapit.

Sa bawat hakbang na ginagawa ko ay unti-unti ding lumalakas anng pintig ng puso ko. Napabuntong hininga na lang ako at sumilip na sa loob ng classroom. Nang may mapansin akong pigura ay napangiti na lang ako dahil nakita ko syang nag-iisa na may hawak na libro.

Huminga muna ako ng malalim bago buksan ang pinto. Pagbukas ko pa lang ay agad syang napalingon sakin. Medyo gulat pa nga sya kasi seryoso sya sa ginagawa nya. Nang makita nya ako ay bumati kagad sya sakin.

"Good morning, Lordy." Sabi nya sabay ngiti sakin. Kaya napangiti naman ako ng pabalik sa kanya.

"Good morning." Tinuloy ko ng lakad at niligay ko na yung bag ko sa upuan ko. Medyo malayo ako sa kanya kasi nasa bandang likod ako sa may fifth row, sya naman sa second row. Kaya nakatapat yung likod nya sakin.

Sya nga pala c Luhan Jean Jazel Xi. Ang ultimate crush ko pa noon simula elementary days ko pa. Ang tagal na 'no? Secret lang ah. Kayo lang tsaka si Yuri ang may alam nyan. Anyway, hindi naman kasi talaga mahirap magkagusto sa kanya kasi complete package na sya. Just imagine na mabait, matalino, gentleman, friendly, talented tsaka sporty. Bonus na lang ang napakagwapo nyang mukha. O di ba? Pero minsan seryoso at tahimik sya.

Alam nyo ba na sa sobrang bait nya feeling mo may gusto sya sayo? Alam nyo ba yung pafall? Sya yun..hehehe..joke..^.^v.. Hindi nya naman intension pero ganun sya sa lahat. Kaya nga andaming may gusto sa kanya. Ang dami ko tuloy karibal. Biruin mo, ngiti pa nga lang nya pamatay na e. Pano pa kaya pagtumawa na? Hahaha. Kaya lang may lahing pagkamanhid yan. Tsaka isa din pala syang malaking example ng paasa.hahaha..Pero maswerte na kong nakaka-usap ko sya. Hindi kami close kumpara dun sa mga kaibigan nya. Nahihiya kasi ako sa kanya.

Siya nga pala yung rason ko kaya ako maaga umaalis. Ngayon lang kasi yung time na pwede ko syang makasama na kami lang tsaka wala syang napapansin na iba. Nasanay na rin siguro sya na maaga ako lagi. Kaya yun..Sige na let's proceed.. Tinanong ko na lang sya para kahit papano maka-usap ko sya.

"Ang aga aga busy ka jan ah. Anong meron?"

"Ah wala binabasa ko lang yung pinahiram sakin na libro ni Chanyeol. Maganda daw kasi e."

"Aaahhh..Siguro nga maganda talaga yan. Masyado ka kasing seryoso jan e. Hahaha. Sige ituloy mo na lang yang pagbabasa mo." Sabay ngiti ko sa kanya kaya ganun din sya at pinagpatuloy yung ginagawa nya.

Napangiti na lang ako at naglagay ng earphone sa tenga. At nagplay ang kantang We could happen ni Aj Rafael. ( play na lang po ng video..^.^ ) Dahil sa tuwa ko ay napapasabay na ko sa pagkanta (syempre mahina lang baka marinig nya e. Panget pa naman boses ko..hehehe) habang kinukuha na din ang sketch pad ko sa bag. Pinagmasdan ko muna ang likod nya at nagsimula na kong magdrawing.

Maya't maya ay napapatingin ako sa kanya dahil nagbabakasakali ako na lumilingon din sya para sakin pero kahit anong klaseng pag-observe ko sa kanya ay hindi naman sya tumitingin. I sigh because of being little disappointed. Anytime of this moment will be end soon dahil paparating na ang iba. Fifteen minutes na rin ang nakalipas ng maramdaman ko ang pagbukas ng pinto....