Η Τυχερή Μερά

Μόνος

Ήμουν πάντα μόνος.Δέν είχα φίλους.Ούτε η γονείς μου δεν μαγαπουσαν.Ήμουν ένα τίποτα.Όμως μιά μέρα άλλαξαν όλα.Ήταν η ποιό ευτιχησμένη μέρα της ζωής μου.Άπο εκείνο το παγκάκι άρχησαν όλα.Το θυμάμαι.Κάθομουν πολλές ώρες,εκεί έλεινα ολά τα προβληματά μου.Μιά μέρα όμως δεν μπορούσα άλλο να ζω.Αποφάσισα να αυτοκτονήσω,να δώσω ένα τέλος στην ζωή μου.Δεν άντεχα άλλο δεν μπορούσα να ζω.Σκευτόμουν για ώρες.Σκευτόμουν πως θα το κάνω.Να πεθάνω ήρεμα ήθελα.Ξαφνικά έρχετε μια παρέα προς το μέρος μου.Δεν έδωσα όμως σημασία.Όταν ξαφνικά άρχησαν να με χτυπάνε,πολύ δυνατά.Μου έδιναν μπουνιές,κλοτσίες,μέχρι που έπεσα κατώ,δεν άντεχα άλλο.Πονούσα τόσο πολυ.Με έβρισαν και έφυγαν.Δεν μπορόυσα να σηκωθώ,δεν είχα δύναμη.Κανείς δεν με βοήθουσε.Πόσο αχάρηστη είναι οι άνθρωποι τελικά.Ήμουν ξαπλωμένος για ωρές,δεν μπορούσα να σηκωθώ.Όσπου με πλησιάζει ένα παιδάκι.Στην ηλικία μου ηταν,δεν τον ειχα ξανά δει.Ηρθέ προς το μέρος μου τρέχοντας.
-Καλά είσαι?μακούς.ΒΟΗΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ.
-Μην φωνάζεις κανέις δεν θα έρθει.Καλά είμαι!
-Περίμενε να σε βοηθήσω να σηκωθείς.Μου πήρε το χέρι και με σήκωσε.
-Σε ευχαριστώ πολύ.
-Παρακαλώ,αα!εσένα σε έχω ξανά δει.Μένεις δίπλα μου.Έλα,έλα να παμέ μαζί σπίτι.Πήρα τα πραγματά μου και προχωρούσαμε για το σπίτι.
-Λοιπόν,εσύ από που είσαι?δεν σε έχω ξανα δει εδώ.
-Από εδώ είμαι.Βασικά ο πατέρας μου μένει εδώ.
-Γιατί η μαμά σου που μένει?
-Μένει σε άλλη χώρα,στην Γερμανία και εγώ από εκεί ήρθα.
-χαχαχαχα.Άρχησα να γελάω δυνατά.
-Εσείς στην Γερμανία μένετε χωριστά με τους γονείς σας?Και άρχησα να γελάω ακόμα ποιό δυνατά
-Εμ.Χώρισαν,δεν είναι μαζί,εδώ κιι χρόνια.Μου κόπηκε αμέσως το γέλιο,δεν μου ήρθε καν απο το μυαλό.
-Συγνώμηηη,δεν το ήξερα.Και κατέβασα το κεφάλι μου.
-Δεν πειράζει καλέ,δεν με ενοχλή αυτό.Ήθελα να σε ρωτήσω,γιατί ήσουν κάτω χτυπημένος?
-Εμμ.Με χτύπησαν κάτι παιδία να για αυτό.
-Γιατί?τους πείραξες?
Δεν ήξερα τι να πώ,ντρεπόμουν για εμένα.Αλλά δεν ήθελα να πω ψέματα.
-Γιατί δεν έχω φίλους,είμαι μόνος.Ολα τα παιδία με κοροιδεύουν.
-Εμμ φτάσαμε στο σπίτι μου εδώ μένω,για τα λέμε.
-Αντίο, τα λέμε.Τον χερέτησα και έφυγα προς το Σπίτι μου.