Η Τυχερή Μερά

Η προδωσία

Ήρθε η μέρα που περάσαμε στο πανεπιστήμιο.Καταφέραμε αυτο που θέλαμε να περάσουμε στην ιατρική.Μιά μέρα πήγα μόνος μου στο πανεπιστήμιο.Γιατί ο γιώργος ήταν άρρωστος.Έτσι όπως καθόμουν με τους φίλους μου,πέρασε μια κοπέλα,πολύ όμορφη.Τα μάτια μου ήταν καρφωμένα επάνω της.Ήταν σαν κεραβνοβόλος έρωτας.Την κοιτούσα μέχρι να φύγει,και η φίλη μου το κατάλαβαν,και αμέσως με ρώτησαν ενθουσιασμένα.

-Τι έγινε Νίκο? Σάρεσε η κοπέλα?
Δεν απάντησα τίποτα απλά χαμογέλασα.Αμέσως πήγα σπίτι και το είπα στον Γιώργο.

-Γιώργο.
-Ναι
-Σήμερα είδα μια κοπέλα,που μάρεσε.
-Αλίθεια ρε?Μπραβο σου.Χαμογέλασε και με χτύπησε στον ώμο.
-Πως την λένε την ξέρουμε?
-όχι οχι είναι καινούρια.
-Δεν πειράζει θα την μάθουμε.
Ήμουν πολύ χαρούμενος που ο γιώργος θα με βοηθούσε να την γνωρίσω.
Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να πάμε στο πανεπιστήμιο,και ήθελα να έρθει εκείνη η στιγμή που θα την ξάνα δω.

Την επόμενη μέρα ξύπνησα πολύ χαρούμενος που θα την ξάνα έβλεπα.Θά ήταν και ο γιώργος μαζί μου και θα με βοηθούσε.Όταν φτάσαμε ο γιώργος αμέσως με ρώτησε ποιά είναι.Του την έδειξα και την κοίταξε πολύ περίεργα,δεν έδωσα σημιασία όμως.Ο Γιώργος φώναξε έναν φίλο του,που τον είχε γνώρισει απο την σχολή.

-Γιάννη,Γιαννη.Έλα λίγο.
-Έλα ρε πες μου.
-Μπορείς να μας γνώρισεις αυτή την κοπέλα που μας κοιτάει?Όχι σε έμενα στον Νίκο.
-Ναι ρε φυσικά.Ήμουν τόσο πολυ αχγόμενος.Δεν ήξερα τι να πώ.
-Μαρίννα,μαρίνα φώναξε δύνατα.Έλα λίγο.Άφησε την παρέα της και ήρθε προς το μέρος μας.Με κοίταξε τόσο γλυκά,που ακόμα και τότε ήταν καρφωμένα τα μάτια μου στο γλυκό προσωπό της.
-Έλα γιάννη θες κάτι?
-Ήθελα να σε γνώρισω στον Νίκο.Με κοίταξε και μου είπε -Γειά σου,με λένε μαρίννα χάρηκα.Και μου έδωσε το χέρι της.
-Γεια είμαι ο Νίκος χάρηκα.Και τις έδωσα το χέρι μου.Κοιτιόμασταν για πολύ ώρα,μέχρι που ο γιώργος ρώτησε.
-Μαρίννα? Έχεις κανονίσει τίποτα για σήμερα?
-Εμ οχι,δεν κανονίσαμε τίποτα με της φίλες μου.
-Θές,εσύ,ο Νίκος και εγώ να πάμε για κανένα ποτό
Με κοίταξε,χαμογέλασε και έιπε
-Ναι αμε,γιατί οχι,άλλα θα έρθει και μια φίλη μου.
-Ναι φυσικά ας έρθει.Με κοίταξε για τελευτέα φόρα και έφυγε.
Όταν έφυγε αμέσως ευχαρίστησα τον γιώργο.
-Σε ευχαριστώ πολύ αδερφέ.
-Για αυτό ειναι τα αδέρφια.

Κατα την διάρκεια της Σχολής με την μαρίννα κοιταζόμασταν,ήμουν καρφωμένος επάνω της.Ήταν τόσο όμορφη,τόσο γλυκιά.Δεν ήθελα να φύγω.Τα παιδιά με τραβούσαν για να φύγουμε,και εγώ εκεί να την κοιτάω στα μάτια.