Η Τυχερή Μερά

Το ατύχημα.

Απο εκείνη την ημέρα με τον γιώργο δεν μηλήσαμε ουτε μια φορα.Ειχα ακουσει οτι ειχε χωρησει μη την μαριννα,και δεν ηταν καλα.Ομως δεν πηγα να του μηλησω,δεν ηθελα.Ενιωθα απογοητευμενος,μαλωσαμε για μια κοπελα ενω ημασταν σαν αδερφια απο μικρα.Εγω φταιω ομως,εγω του ειχα δωσει μπουνια.Δεν ηξερα τι να, κανω και μετα απο τοση σκεψει αποφασισα να πάω στην μαριννα να της μηλησω,γιατι το εκανε αυτο?Πηρα το αμαξι,και πηγα στο σπιτι της.
Χτυπισα την πορτα πανω απο δυο φορες και οταν πηγα να φυγω ανοιξε καποιος την πορτα.Οταν γυρισα ειδα αυτο το παιδι που με ειχε χτυπησει οταν ημουν μικρος.Δεν ηξερα τι να πω,σκευτομουν οτι ημουν σε λαθος σπιτι.Τον κοιταξα χαμογελασε ειρωνικα και με ρωτησε.

-Θες κατι?
-Εεε ψαχνω την μαριννα,αλλα μαλλον λαθος εκανα.Παω να φυγω και μου λεει.

-Δεν κανεις λαθος, εδω μενει η αδερφη μου.Γυρναω ξαφνικα τον κοιταω και του απανταω.
-Τι?
Αρχησε να γελαει πολυ δυνατα.
-Τι χαζα παιδια που ειστε.Σας ξεγελασε μια κοπελα και μαλωσατε τι ηλιθοιοι.Εγω την εβαλα,για να μου πληρωσετε αυτο που μου κανατε,που μου δωσατε μπουνια.Καλα να παθεις και εσυ και ο φιλος σου.Γελαγε ακομα και εκλεισε την πορτα. Ετρεξα για να παω στον Γιωργο να του το πω ολα αυτα που συνεβεισαν,δεν ηταν ομως σπιτι του,ουτε δεν το σηκωνε το τηλεφωνο,του εστειλα μυνημα οταν θα το δει να ερθει σπιτι να μηλησουμε,και ετσι πηγα σπιτι να τον περιμενω.Δεν με πειρε και ηταν πολυ αργα.Ξαφνικα ακουω το τηλεφωνο και ηταν ο γιωργος.Αλλα δεν μηλησε ο γιωργος και φοβηθηκα.

-Ναι ποιος ειναι?
-Ειμαι απο το Νοσοκομειο.Ο φιλος σας επαθε ενα ατυχημα και δεν τα καταφερε,λυπαμαι.Εκλεισα το τηλεφωνο και αρχησα να φωναζω να κλαιω,εχασα τον αδερφο μου,εχασα τον ανθρωπο μου.