[SF BTS] MY CHRISTMAS ( KOOKMIN ) JUNGKOOK × JIMIN

My Christmas - ❤❤❤

My Christmas - ❤❤❤

ทั้งจองกุกและจีมินที่ตอนนี้กำลงเดินมาถึงหน้าบ้านแล้ว... จู่ๆจองกุกก็หยุดเดินซะอย่างนั้น ไม่ยอมเปิดประตูเข้าบ้าน...
"จองกุกนายหยุดทำไมอะ? เข้าบ้านสิ ดึกแล้วนะ" จีมินเอ่ยทัก...
จองกุกหันกลับมาครอบครองริมฝีปากของร่างเล็กที่เอ่ยถามเขาทันที... ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ริมฝีปากแตะกัน แต่เขายังลุกล้ำเข้าไปภายในปากของจีมินด้วย... นานมากกว่าเขาจะถอนริมฝีปากตัวเองออกจากจีมิน...
"จีมิน..." จองกุกเอ่ยก่อนที่จะหันมาสบตากับจีมินอย่างจริงจัง...
"หืมม... ว่าไง?" จีมินตอบรับ... แต่ก็ต้องหันหลบสายตาของจองกุกไป
"นายรักฉันบ้างรึป่าว?" จองกุกเอ่ยถามขึ้น... จีมินหันกลับไปมองในดวงตาคู่นั้นอีกครั้ง ไม่มีแววตาของการล้อเล่นใดๆอยู่ในนั้นเลย
"เอ่อ..." จีมินลังเลที่จะตอบ
"ว่าไง? นายรักฉันบ้างรึป่าว?" จองกุกเอ่ยย้ำคำถามเดิมเป็นครั้งที่สอง...
"ขอโทษนะจองกุก... ฉันน่ะ ไม่ได้...รักนายหรอก ไม่เคย... นายก็รู้นิว่าฉันเป็นผี ฉันไม่มีทางคิดอะไรกับนายแน่นอน" จีมินเลือกที่จะตอบสิ่งที่มันตรงข้ามกับความจริง
'รักสิจองกุก... ฉันรักนายมาก มากเท่าที่คนๆหนึ่งจะรักคนๆหนึ่งได้เลยแหละ... นายรู้มั้ย? ฉันรักนายตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นนายเลย จองกุก
แต่คำพูดของเจโฮปยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของจีมิน เพื่อตอกย้ำเขา...
'ที่เจ้ากำลังใช้ชีวิตอยู่นี้ คือเวลาของโลกหลังความตาย หากเจ้ากลับไปยังโลกของเจ้าอีกครั้ง ความทรงจำทั้งหมดในโลกหลังความตายของเจ้า จะถูกลบไปทั้งหมดทันทีที่เจ้าลืมตา
"นายไม่ได้รักฉันบ้างเลยหรอ?"
"ไม่... ไม่เคยแม้แต่จะคิด" T^T จีมินตอบกลับไปแบบไม่ต้องคิดอะไรอีก
"แค่คิดนายยังไม่เลยอย่างนั้นหรอ? จีมิน ทั้งๆที่ฉัน... ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านายแล้วอีกต่อไปแล้ว ไปให้พ้นเลย" จองกุกเอ่ยขึ้นก่อนจะยัดบางสิ่งลงในมือของจีมิน แล้วหันหลังให้จีมินเปิดประตูเข้าบ้านไป และไม่หันกลับมามองเขาอีกเลย
จองกุกรู้สึกผิดหวังมาก... ที่คำตอบของจีมินไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ เขารู้สึกเสียใจยิ่งกว่าตอนที่วีบอกเลิกเขาเสียอีก...
'นายไม่เคยคิดที่จะรักฉันเลยหรอ... แล้วนายมาทำให้ฉันรักนายทำไม? นายจะเข้ามาในชีวิตของฉันทำไมกัน จีมิน... ทั้งๆที่ฉันรักนายมากขนาดนี้
จีมินไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะยืนต่อไป... ร่างของเขาค่อยๆย่อตัวลงช้าๆก่อนจะคุกเข่าลงไปกับพื้น ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา... แบมือมองสิ่งที่จองกุกยัดใส่มือให้เขาเมื่อกี้... 'แหวน
"จองกุก... ฉันขอโทษ ฮึก.. ฉันขอโทษจริงๆ ฮืออ.. ไหนๆฉันก็จะจำนายไม่ได้อีกแล้ว... สู้ฉันทำให้นายเกลียดฉัน แล้วลืมฉันไปเลยจะดีกว่า... ฮึก T^T"
จีมินที่ไม่รู้ว่าเขาร้องไห้มานานเท่าไหร่แล้ว... จึงยิ้มเศร้าๆให้กับตัวเอง...
"ผ่านมา 1 วัน อีกแค่... 6 วันแล้วสินะ ฉันจะเฝ้ามองนายห่างๆแล้วกันนะ... จองกุก ฉันรักนาย"