ทุกเช้าที่ผมตื่นมา ผมก็จะพับผ้า เก็บที่นอน อาบน้ำล้างหน้า และลงมาทานข้าวกับครอบครัวตรงเวลา
ดูเหมือนผมจะเรียบร้อยเหมือนผู้หญิงใช่มััยครับ คือยังงี้ บ้านผมเขาจะค่อนข้างมีระเบียบจัดไปหน่อยน่ะ แหะๆ
"ชานยอล วันนี้กับข้าวอร่อยไหมลูก"เสียงหญิงวัยกลางคนข้างๆผม แม่ผมเองครับ นี่ล่ะคุณนายระเบียบของแท้
"อร่อย..อร่อยครับ"
"กินเสร็จละไปทำงานได้เลยนะ จงอินเขามารอหน้าบ้านแล้วนู่น"แม่ผมชี้ไปตรงหน้าบ้าน
"อ้าว แล้วทำไมมันไม่เข้ามากินข้าวด้วยกันล่ะแม่"
"ไม่รู้ แม่ชวนแล้วนะ"
"เห้อม เดี๋ยวผมไปลากมันมาเอง"ร่างสูงรีบวางช้อนส้อมที่อยู่ในมือแล้วลุกพรวดขึ้นไปทันที
"ไอดำ"
"อ้าว ไอหยอย มึงแดกข้าวเสร็จแล้วก็ไปกันซักที กูรอมึงจนเมื่อยตีนละเนี่ย"
"กูไม่ได้จะไปเลยตอนนี้ แม่กูชวนแดกละทำไมไม่ไปแดก"
"แหม่มึง กูเกรงใจน่า"
"สึส เสียมารยาท ไม่ดงไม่แดกละ ไปทำงานเหอะ"
"ชานยอลลลลล~ ชานยอลของมิจิน"เสียงแหลมแสบส่งระยะดังมาไกลโพ้น
เมื่อไหร่อีบ้านี่จะเลิกชอบผมซักที
"ไอยอล มึงเตรียมรับมือกับมิจินได้เลย"จงอินตบไหล่กว่างเบาๆ
"ชานยอล มิจินซื้อเชอรี่มาฝากค่ะ ชานชอบเชอรี่มั้ย"มิจินถือกระเช้าช่อใหญ่ออกมา
