...ทุกๆคนเคยได้ยินคำๆนี้กันไหมครับ...
..ความสุขมักจะเกิดขึ้นกับเราต่อเมื่อเราทำสิ่งที่เรารัก หรืออยู่กับคนที่เรารัก หรือไม่ก็มีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตก็ตามแต่..
..มันมักจะอยู่กับเราไม่ได้นานหรอก..
ปาร์ค ชานยอลก็เช่นกัน..
"แบคฮยอน.."น้ำเสียงเรียบออกทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นข้างๆร่างเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟา
"ฮะ เฮีย?"แบคฮยอนละสายตาจากสิ่งที่น่าสนใจในทีวีตรงหน้า หันหน้ามาหาชานยอลผู้เป็นถึงเสาหลักของบ้าน..
..และสี่ห้องหัวใจของเขา..
"คือเรื่องเป็นอย่างงี้นะแบคฮยอน" ชานยอลตั้งหน้าตั้งตาอธิบายเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้
"แบครู้ใช่มั้ยว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับประเทศของเรา"
"อื้มม แบครู้แล้วล่ะฮะ" มือเรียวเล็กกดปุ่มสีแดงที่รีโมทแล้วลุกขึ้นไปกินน้ำในครัว
"รู้แล้วด้วยว่าเฮียต้องไป..."
"แบค แบครอเฮียหน่อยนะครับ เฮียสัญญา เฮียจะกลับมาหาแบคให้เร็วที่สุด"
"มันเป็นหน้าที่เฮียนะครับ ทำส่วนนั้นให้เต็มที่เถอะ เรื่องแบค เฮียไม่ต้องห่วงนะฮะ เดี๋ยวคยองซูจะมาอยู่เป็นเพื่อน"
เฮียสัญญาแล้วนะ....
...6 เดือนผ่านไปเศษๆ
ร่างเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นและรีบลุกจากเตียงแล้ววิ่งไปอาบน้ำทันที
จะได้เจอเฮียชานแล้ว ตื่นเต้นจัง :)
แต่มันไม่ได้เป็นแบบนี้น่ะสิ...
"จงอิน.."แบคฮยอนวิ่งมาที่โต๊ะจงอินอย่างรีบร้อน
"เฮียอยู่ไหน?"
"ทหารทุกนายกลับมากันหมดแล้ว เฮียชานทำไมยังไม่มา!"แบคฮยอนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแถมยังตกใจกับเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น จึงระบายอารมณ์ออกมาด้วยการทุบโต๊ะเสียงดังปึงปัง
"แบค นายใจเย็นก่อนนะ"คยองซูรีบเข้าไปห้ามปรามเพื่อนที่กำลังเสียสติอยู่
"แบคฮยอน ผมขอโทษ..."
"ขอโทษที่ไม่สามารถพาชานยอลให้กลับมาหาแบคได้อีกแล้ว"
"ฮึก เฮียชาน!!!!!"ร่างเล็กทรุดลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว จนคยองซูกับจงอินแทบจะช่วยพยุงเกือบไม่ทัน
"ฮือๆ ไหนบอกจะกลับมาหาแบคไง ทำไมไม่กลับมา ฮึก"
"เฮียชาน กลับมาสิ!!! ฮือๆ"
นี่ไงล่ะครับ ก็อย่างที่บอก ความสุขมันก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ..
ทุกวินาทีที่เฮียอยู่กับแบค เฮียไม่เคยเสียดายเลย...
แล้วเงาเลือนลางร่างสูง ที่จ้องมองแบคฮยอนอยู่ ก็สลายไป...
ไว้เจอกันใหม่นะ แบคฮยอนของเฮีย...
