ที่แท้..ไอคิ้วบางในวันนั้น..
ก็คือ แบคฮยอนคนสวยในวันนี้น่ะเหรอ..
"แบคฮยอนไปสักคิ้วมาเหรอ"
"หน้าแบคไม่เคยผ่านมีดหมอเลยนะฮะ"แบคฮยอนหยิบกระจกจากโต๊ะทำงานมาส่องใบหน้าขาวนวลและลูบหน้าไปมา
"อ่อ ก็ดีแล้ว"
"ไหนจะให้มาฝึกงานไม่ใช่อ่อ มาถามสักคงสักคิ้ว ไร้สาระอ่ะเฮีย"
"งั้นเฮียใช้ไปชงกาแฟละกัน"
"ดื่มกาแฟมันไม่ดีต่อสุขภาพ งั้นแบคไปซื้อน้ำผลไม้มาให้ดีกว่าเนอะ"
แค่บอกว่าจะซื้อให้ ทำไมหน้ากูต้องแดงด้วยเนี่ย..
"อ้าว ไม่ไปซื้อสักทีล่ะ"
"ก็ฝากซื้อไม่ใช่หรอ เอาตังมาสิ"
"เฮียลืมๆ โทษที"
ตู้ดดดดด
(เออ ฮัลโหลหยอย)
"มึง จำแบคฮยอนได้ป่ะ"
(อ้อ จำได้ดิ)
"พ่อแม่งให้แบคมาฝึกงานกับกูว่ะ กูว่ากูเริ่มชอบน้องอะ"
(หรอมึง แต่ว่านะ..)
(กูอยู่หน้าห้องมึงนี่เองจะโทรคุยกันทำไม ควายยย)
"เออว่ะ กูลืมไป"
"มึงชอบก็จีบเล้ยย"คนตัวดำเปิดประตูเข้ามา
"กูไม่กล้าว่ะ"
"มึง30แล้วนะ มึงจะรอจนเกษียรเลย?"
"อ่ะนี่ กูให้"จงอินยื่นหนังสือเล่มนึงให้"
"รถไฟขบวนสุดท้าย.."ชานยอลอ่านชื่อหยังสือและมองหน้าเพื่อนดำไปมา
