"ชานยอลหายไปไหน?"
"ฮืออ ไม่นะ เฮียอยู่ที่ไหน"ร่างบางวิ่งเรียกชื่อของคนรักดังลั่น ณ ตรงนั้น แต่ก็พบแต่กับ..
ความว่างเปล่า..
"แบค ทำใจเถอะ เฮียเขาอาจจะไปที่แห่งความสุขของเขาแล้ว"มือเล็กของคยองซูค่อยลูบหลังบางของเพื่อนข้างๆ
สวรรค์เหรอ?
"งั้นเรากลับกันก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยบอกป๊าให้ช่วยกันตามหา"เจ๊จุ๋มลุกขึ้นพร้อมกับช่วยคยองซูพยุงร่างเล็กที่กำลังใจหายเดินออกไป
"อาแบค ลูกป๊า มาให้กอดทีสิ"ชายชราคนนึงค่อยๆเดินมากอดลูกชายที่เดินหน้าละห้อยกลับมาบ้าน
"อาจุ๋ม น้องแกเป็นอะไรไปเนี่ย"ป๊าแบคพูดพร้อมกับปาดน้ำตาบนแก้มขาวของแบคฮยอนไปด้วย
"อาชานหายไป"
"ห้ะ จะหายไปได้ไง ก็ไปด้วยกันไม่ใช่รึไง"
"ก็ใช่ แต่ตอนนั้น อาชานสู้กับโจรที่ทำร้ายอาแบค และอั๊วะก็พาอาแบคกับอาคยองซูมาหลบก่อนไง ก็เลยไม่ได้เจอกันตั้งแต่ตอนนั้น"
"ป๊า อาจุ๋ม แบคขึ้นห้องไปนอนก่อนนะฮะ แบคเหนื่อย"แบคฮยอนเดินไหล่ตกออกไปขึ้นข้างบนทันที
"อ้าว ไปๆ ไปนอนเถอะนะ"
2 ปีผ่านไป
แบคฮยอนก็ยังคงเฝ้าคอยเฮียชานอยู่ทุกวันทุกคืน ไม่มีวันไหนเลยที่แบคจะไม่คิดถึงเฮียชาน ป๊าแบคบอกแต่ว่าแบคเอาแต่ดูรูปถ่ายเขาที่ถ่ายคู่กับชานยอลอย่างเดียว
ก๊อกๆ
"อาแบคเอ๊ย"
