[Fic EXO] ☁ P A R K ☁ {CHANBAEK}

00: คุณพ่อ คุณแม่ คุณลูก

หิมะตก

ใช่ วันนี้หิมะตก.. ความจริงมันตกมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ ยังจำได้อยู่เลยว่าภรรยาตัวน้อยของเขาน่ะดีใจแค่ไหนตอนที่เห็นหิมะแรกล่วงหล่นลงบนปลายจมูกสีระเรื่อขณะที่เรากำลังจะออกไปทานข้าวกับคุณแม่ที่บ้านใหญ่

คนตัวเล็กชอบหิมะ แต่ใครจะรู้ดีเท่าสามีอย่างเขาว่าเจ้าตัวน่ะขี้หนาว

เราผ่านฤดูหนาวมาด้วยกันนับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่จำความได้ ตอนเด็กๆภรรยาของเขาจะชอบโวยวายขอกอดอุ่นๆจากเด็กข้างบ้านอย่างเขาประจำนั่นแหละ แต่อย่าเผลอคิดไปว่าเรารักกันตั้งแต่ตัวเท่าลูกหมาล่ะ ความจริงในตอนนั้นก็แค่

"ชานยอลอ้วน กอดแล้วอุ่นมากเลย!"

เพราะเขาในตอนนั้นอ้วนมากยังไงล่ะ

"ฮื่อ.."

เสียงใครกัน

"ชันยอน.. ฮึก.. ชันยอน"

เสียงเล็กๆที่ดังออกมาจากผ้าห่มผืนหนาผืนเดียวกันกับที่คลุมร่างชายหนุ่มเอาไว้เสียครึ่งตัวเรียกให้เขาต้องละสายตาจากนอกหน้าต่างกลับมามอง แรงขยับยุกยิกภายใต้ผ้านวมหนา พร้อมกับหัวกลมๆที่มีเส้นผมสีน้ำตาลเข้มเหมือนกับแม่ของเจ้าตัวค่อยๆขยับดันตัวเองออกมา

ดูเหมือนว่าสมุนตัวน้อยจะตื่นซะแล้ว

"ชันยอน"

"ครับลูกชาย"

ร้องเรียกด้วยน้ำเสียงงัวเงียด้วยความพึ่งตื่น พร้อมกับช้อนใบหน้างอแงมองกัน ดวงตากลมโตวาวน้ำที่ถอดแบบมาจากคนเป็นพ่อและจมูกรั้นแสนดื้อกับริมฝีปากบางเชียบสีสดที่ได้มาจากคนเป็นแม่ มองกี่ทีก็รู้สึกใจอ่อนยวบไปหมด

เกือบสี่ปีที่แล้วกับวิทยาการทางการแพทย์ที่ก้าวกระโดด ชานยอลบอกเลยว่ากว่าจะมีเจ้าตัวเล็กนี่ขึ้นมาเป็นโซ่ทองคล้องใจระหว่างเขาและภรรยา เขาหมดเงินไปไม่น้อยเลย

แต่ว่านะ..

เม็ดเงินจำนวนไม่น้อยที่เสียไปคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มเมื่อชานยอลเห็นน้ำตาเม็ดใสไหลลงจากดวงตาคู่สวยที่เขาชอบมองขณะที่คุณแม่ท้องอ่อนนอนอยู่บนเตียงอัลตร้าซาวน์ มือเรียวสวยจับมือเขาแน่นขณะมองสิ่งมีชีวิตน้อยๆที่แสดงบนจอแล้วยิ้มทั้งน้ำตา

คุ้มที่สุดในชีวิตแล้วเมื่อเทียบกับความสุขของครอบครัวเราหลังจากนั้น

ลูกชายคนเก่งที่นอนซุกอกอุ่นของคุณแม่มาตั้งแต่เมื่อคืนจนชานยอลนึกอิจฉาดันตัวเองปีนป่ายขึ้นมาบนตัวเขาโดยมีมือใหญ่ช่วยประคอง เมื่อเข้าที่เข้าทางแล้วสมุนตัวอ้วนก็ใช้เส้นไหมสีเข้มถูไถไปมาบนอกจนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงทุ้มพร้อมกับริมฝีปากแดงระเรื่อมอบมอร์นิ่งคิสให้กับปาร์คชานยอล

จุ้บ

ความน่ารักนี่ก็ด้วยที่ปาร์ค บยอลได้รับมาจากปาร์ค แบคฮยอนแบบเต็มๆ