=Elimdeki poşetin içindekilerin yere dökülmesi ile gördüğüm kişi Saraydı.Demek benim karşı komşum oydu, gözlerime inanamadım duygularımız karşılıklıydı oda beni gördüğünde çok şaşırmıştı. Elinde de yemek vardı.
Sara:
Demek ki yeni taşınan komşum sensin, açıkçası burda oturuyor olman beni şaşırtı yine de hoşgeldin.
Gaye:
Teşekkür ederim ama bende senin burada oturuyor olmana şaşırdım,yemekler içinde teşekürler,iyki geldin.
= Sonra Sarayı evime davet ettim. İlk önce tedirgin oldu daha sonra ona tek yaşadığımı söyledikten sonra beni kırmayıp içeri geldi.Mişiyi görünce hemen yanına gidip onu sevmeye başladı. Daha sonra beraber birşeyler içdikten sonra,bana neden tek yaşıyorsun diye bir soru yöneltti. Peki sen neden bu kadar içine kapanıksın dediğimde sadece yüzüme bakıp sustu. Eğer ben senin soruna cevap verirsem sende benim sorumu cevaplıyacaksan bende senin sorularını cevaplayacagım dedim, Oda kabul etti.
Gaye:
Aslında tek yaşamamın en büyük sebeplerinden biri annem ve babamla anlaşamıyorduk, Bu aslında benim için büyük bir sorun değildi ama en büyük sebebim lise aşkım Eymendi, aslında tek sevdiğim çocuk diyebilirim.Çünkü onu o kadar sevidim ve değer verdim ki kendimi unutmuştum ,benim için bağımlılık yapan bir tür ilaç gibi olmuştu. Kim derdiki, beni birgün neydüğü belirsiz bir kız için beni bırakıp gitedeceğini. Kızın adı hiç aklımdan çıkmıyor.
Sara:
Peki kızın ismi nedir?
Gaye:
İsmi Peraydı telefondan mesajlarına bakarken görmüştüm ismini de.işte öğrendikten sonra kendimi hep yarım hissettim onun içinde ondan uzak bir yerde yaşamak oldu verdiğim karar. Onun için bu kadar uzak yer tercih ettim. İşte böyle istedigin sorunun cevabını aldın şimdi benim soruma cevap ver.
Sara:
Senin adına üzüldüm. Ama inan senin hikayen benim ki kadar ağır gelmiyordur sana, sen bir zaman sonra unuta bilirsin ama ben asla unutamam. Benim bundan 4 sene önceye kadar,mutlu bir ailem vardı ve yaşamayı becere biliyordum demeliyim. Ama şimdi bu kavramları unuttum bile bana o kadar yabancı ve uzak geliyorlar ki . İşte o gündü annem ile ilgili bir gerçeği öğrenmiştim.O gün hayatımın dönüm noktasıydı, kim bil bilirdiki ben bile bilemezdim başıma gelecek olanları...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR CANDA İKİ YÜREK
Ngẫu nhiên-GİRİŞ- Hafif bir rüzgar esiyordu, Hava bulutlu günlerden pazar.Sokaklar çocuk cıglıkları ile dolup taşıyordu ve bir sokak lambası lambası, Sanki umutsuz bir şehri ısıtıyordu. Artık vakit gelmişti,beni bekleyen bir okulum ve yepyeni bir hayatım var...
