Sokak Lambası

Yalnızlık vardı bu gece temada
Yalnızlık yapayalnızlık,
Anılardan arta kalan tek gerçek.
Bir adam görünüyordu uzaklarda
Titreyen sokak lambasına
Yaslanmış sırtını
Buğulu gözlerle, yumruk yaptığı eliyle

Besbelli boğazını tıkamış acılar
Kirpiklerini her kapatışında, dökülüyor damla damla anılar

Sırtında eski bir gömlek
Üşüyor belli, titriyor.
Sokağın başında gürültüler duyup
Hevesle çeviriyor başını
Yalnızlığına çare bulma umuduyla

Fakat acıyla bakıyor
Birbirine sokulmuş iki çift kedi gözüne .
Derin bir nefes alıyor
Tekrar buğulanıp gözleri
Dökülüyor damla damla yalnızlığı

Soğuktan üşüyen kalbi
Sarı bir sokak lambasının altında
Arıyordu tutunacak bir dal
Titreyen elini boşluğa uzatıyordu
Tutup masallara sürükleyecekmiş gibi biri
Boşluğa düşüyordu adamın eli
Gün ise yavaş yavaş aydınlanıyordu

Güneş vuruyordu sarı lambaların üstüne
Bir anda söndü sokak lambası
"Domates, biber" diye bağırdı satıcı
Birden , şehir kavuştu karmaşasına
Adam ise acılarına ara verip
Ayrıldı sokak lambasından

Şimdi geceyi bekleme vakti
Şimdi yalnızlığı unutup, kalabalığa karışma vakti.
Yinede adamın içi buruktu
Neden sokak lambasından medet ummuştu?
Nihayetinde o da geceleri , yalnız başına üşümüyor muydu?