Bir kadın yansıyordu aynada
Dikmiş gözlerini bana bakıyordu
Donuk donuk, elleriyle saçlarını tarıyordu
Parmaklarının arasında çözülmeyen telleri ise yoluyordu.
Baştan aşağıya sözdü beni
Gözaltıları mor mordu
Üstündeki beyaz elbisede yemek lekeleri vardı
Gidemiyordum
Gözlerindeki hüzün esir almış gibiydi beni
Ne ağlıyordu ne de gülüyordu
İşe geç kalmış koşuşturuyorken
O, aynanın içinde hala saçlarını tarıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sokak Lambası
PoetryUykusuz gecelerden arta kalanlar. Anılar unutuluyor da, anılardan arta kalan acılar unutulmuyor. *Beğenilerinizi ve yorumlarınızı beklerim
