Crazy Life // Teen Wolf Fanfiction

~9~

Pov Stiles
Scott parkeert de auto, en we rennen zo snel mogelijk naar binnen. "Weet U waar Hayden Fox ligt?" Vraag ik half buitenadem. "Ja, kamer 194, hier de trap op, en dan de 7e kamer van links." We bedanken haar, en rennen de trappen op. "194....194.... ja hier!" We blijven even voor de deur staan. Ik adem in, en weer uit. "Het hoeft niet hè Stiles..." "Jawel, ik wil het..." Ik duw de deurklink omlaag, en open de deur langzaam. Ze ligt doodstil op het bed. Zachtjes lopen we naar haar toe. Ik plof op de stoel dat naast haar bed staat. Ik pak dr hand en beginnen tegen haar te praten. "Hey Hayden... ik weet niet of je me kunt horen, maar het spijt me voor alles. Ik wil je gewoon niet kwijt. Ik weet dat ik stom ben geweest, en ik voel me meer dan schuldig...." meer komt er niet meer uit mijn mond. Er valt langzaam een traan over mijn wang, en ik geef haar een kus op dr voorhoofd. Scott geeft me een klopje op mijn schouder. Ik sta weer op, en loop de kamer uit.

Pov Hayden
Ik hoorde iemand praten, maar ik kon de stem niet goed plaatsen. Ik probeer alles om maar iets te zeggen, of mijn mond open te trekken. Als ik ze hoor opstaan, en weglopen, lukt het me eindelijk. Langzaam open ik mijn ogen, en zie ik Stiles en Scott naar de deur lopen. Een zucht verlaat mijn mond, en ze draaien met een ruk om. "Hayden, je bent wakker!" Ik knik langzaam. Stiles ploft naast me, en schiet me een geniaal idee te binnen. "Ik ben het, Stiles." Hij pakt mijn hand, en knijpt er zachtjes in. "Sorry, wie? I-ik herken je n-niet..." Ik zie de schrik in zijn ogen. "H-herken je me niet meer?" Ik moet echt me inhouden om niet te gaan lachen. Ik schud mijn hoofd. "Sorry...." Hij staat op, en loopt naar de deur. Toch niet zo'n handig idee. "Stiles, wacht, ik maakte maar een grapje." Een lach verschijnt op mijn gezicht. "Ik schrok me dood Hayden!" Hij komt op me af, en trekt me in een knuffel. Een paar minuten later komt er een dokter binnen. "Mooi, je bent wakker. Je hebt onwijs geluk gehad meis. Je hebt niks gebroken, wat echt een wonder is, want je hebt echt een klapper gemaakt." Ik knik, en glimlach naar Stiles. "We gaan nog even wat testjes doen, en daaruit kijken we of je nog even mag blijven, ofdat je al naar huis mag." Ik knik weer, en ze loopt weer weg. "Heb je alles gehoord?" Vraagt Stiles. Ik knik. "En ik vergeef het je, ik heb nu wel meer dingen aan me hoofd." Ik wijs naar het verband om me hoofd heen, en ze beginnen te lachen. "Je al weer helemaal de oude." Dan komt dezelfde dokter weer binnen, met wat collega's. "Jullie mogen even in de wachtkamee gaan zitten." Zegt de vrouw tegen de jongens, ze knikken en lopen de kamer uit. Ze beginnen met wat bloed afnemen, en mijn ogen wat te testen. "Ik ga even het verband van je hoofd afhalen, goed?" Ik knik, en ze haalt het verband eraf. Haar ogen worden groot, als ze naar me hoofd kijkt. "Het is al helemaal geheelt, ach ja." Ze gooit het verband weg, en helpt me overeind. "Je moet over 3 weken nog even een keertje terug komen voor controle, je mag nu naar huis." Ik knik, en ze geeft me nog wat krukken voor mijn enkel die ik verzwikt heb. Ik loop de kamer uit. "Guys...." Ze kijken om, en lopen naar me toe. "Deze girl mag naar huisss!" Ze trekken me in een knuffel. "Mooi zo. Je gaat wel de aankomende dagen rustig doen hé?" Zegt Stiles beschermend. Ik lach. "Tuurlijk, ik ben echt niet zo gek hoor!" Met zn alle lopen we het ziekenhuis uit, richting de auto van Scott. Ik mompel wat dingen tegen mezelf, omdat die stomme rot krukken in de weg staan. "Ik help wel." Zegt Stiles. Hij tilt me op, en zet me zo in de auto. "Thanks." Ik geef hem nog snel een kus, en daarna stapt hij voorin in.

1 week later

Het gaat steeds beter met me. Ik heb eigenlijk nergens meer last van enzo, maar ik heb het gevoel dat er iets anders aan me is. Ik heb de laatste tijd steeds meer het idee, dat ik beter hoor, zie en ruik. Geen idee hoe het komt, maar het klopt in ieder geval niet. Ik heb geen krukken meer nodig, dus die heb ik terug bij het ziekenhuis afgeleverd. Ik loop de school binnen, en soms wordt ik aangestaard door mensen. Ik loop snel door naar mijn kluis, en pak wat boeken. Als ik mijn kluis dicht doe, staat Stiles naast me. "Heey!" Ik geef hem snel een kus, en we lopen samen naar onze les. Ik plof op een stoel, en gelijk komt meneer Finstock naar me toe. "Als er iets is waardooe je de klas uitwil, dan mag dat, goed?" Ik knik, en hij loopt weer weg. Ik open mijn boeken, en begin er wat in te lezen. Ik zit helemaal in het boek, totdat opeens alle letters beginnen te verdwijnen. Ik schud met mijn hoofd, en alles staat weer goed. Dit was best gek, maar dat komt denk ik door het ongeluk.

Als de bel gaat, lopen we het lokaal uit. Stiles komt naast me lopen, en pakt mijn hand. Ik glimlach, en we lopen naar de kantine. Ik zucht als ik Lydia zie zitten. Stiles ziet het, en knijpt lichtjes in mijn hand. "Het komt goed, ze voelt zich ook heel erg schuldig." Ik knik, en we lopen naar de tafel. Iedereen kijkt me aan die eraan zit. "Ik ga even wat eten halen." Zeg ik snel. Stiles komt even later achter me aan, en samen halen we wat. Ik heb een flesje water, een appel, en een broodje gezond. Stiles heeft ongeveer hetzelfde als mij, en samen lopen we weer terug. "Hayden, het spijt me echt heel erg, ik bed-" Zegt Lydia, maar ik kap dr al af. "Het is al goed Lydia." Ik glimlach naar dr. Stiles zit tegen over me, en glimlacht telkens als ik wat zeg. Soms glimlach ik terug, en dan zie je gewoon de twinkeling in zijn ogen. Als de bel weer gaat, lopen we naar onze volgende les.

Einde van de schooldag

Ik loop samen met Stiles naar zijn auto. Vanavond is er van het Lacross team een feest, omdat ze 4 jaar bestaan. "We gaan toch wel naar het Lacross feest hè?" Vraag ik aan hem. "Ja tuurlijk." Ik glimlach, en hij zet me af bij mijn huis. Ik stap uit, en zwaai hem uit. Ik loop naar binnen, en gooi mijn tas in de hoek van de kamer. Ik sprint naar boven, en kleed me om voor vanavond. Ik doe snel nog wat make-up op, en mijn haar in een hoge knot.

3 uur later

Ik hoor getoeter van buiten afkomen. Ik loop naar de deur, en zie Stiles al staan. Ik glimlach, en pak nog snel mijn tasje met mijn telefoon enzo, en loop naar buiten. "Hey." Ik geef hem een kus, en stap in. We rijden weg, en zeggen niet veel. Stiles legt een hand op mijn been, en glimlach naar hem.

Als we op school aankomen doet Stiles, als een echte Gentleman, de deur open, en helpt me uitstappen. We lopen hand in hand naar binnen. Er zijn al best veel mensen, en zien Scott, Allison, Lydia en Jackson ook al staan. We lopen naar ze toe, en begroeten ze. "Je jurk is echt geweldig Hayden!" Zegt Lydia. "Thanks, die van jouw ook!" Opeens loopt Jackson weg, geen idee waarom. "Wat gaat die doen?" "Geen idee." Antwoord Scott. Ik zie aan Lydia dat ze het niet vertrouwt. "Lydia hij komt echt wel terug." Ze knikt langzaam. "Stiles kom." Ik pak zijn hand, en neem hem mee de dansvloer op. Er komt een slowdance nummer, dus ik leg mijn armen in zn nek, en hij legt zijn armen om mijn middel. Ik steun mijn hoofd tegen de zijne aan, en glimlach naar hem. "Ik hou echt van je, weet je dat?" Ik krijg vlinders in mijn buik, en knik. "Weet ik." Opeens hoor ik vanaf buiten, heel hard gegil. Ik draai me met een ruk om. "Wat is er?" Vraagt Stiles bezorgt. "Hoorde je dat, dat gegil?" Hij schudt zijn hoofd. "Ik weet heel erg zeker dat ik wat hoorde." Ik trek hem mee naar buiten, en Scott komt zo te zien ook achter ons aan. "Hoorde je dat ook?" Vraagt hij aan me. Ik knik. Als we op het Lacross veldje zijn, staan alle lichten uit. We lopen naar het midden toe, en dan springt alles aan. Stiles pakt automatisch mijn hand vast. Dan zien we een man onze richting in lopen, met.... oh my god, hij heeft Lydia vast. We kijken elkaar aan, en zie dan zijn ogen gloeiend rood zijn. Een weerwolf. Ik kijk Scott aan, en zijn ogen lichten geel op. "Zozo, wie hebben we hier, Scott en zijn vriendjes." Zegt de man. "Peter...." Fluisterd Scott. "Laat haar gaan Peter!" Scott zet een stap naar voren, maar dan zet de man zijn nagels tegen dr keel aan. Ik heb zin om hem helemaal aan stukken te scheuren. Ik kijk Scott en Stiles aan. "Uhm.... Hayden..... je ogen.... z-ze gloeide knal blauw...." Zegt Scott opeens. "Wacht wat?!" Ze knikken. "B-ben jij ook een...." "Maar ik ben helemaal niet gebeten! Tenminste dat denk ik!" "Wacht, toen je dat ongeluk had gehad, zagen we wel een soort van beet, bij je arm...." Zegt Stiles dan. Dit kunnen ze niet menen, ben ik ook een weerwolf?! "Laat haar gaan Peter! Of hoe je ook heet!" Schreeuw ik naar hem. "Kom dr dan maar halen!" Ik ren naar hem toe, en ben er eerder dan ik dacht. "Zozo, we hebben een weerwolfje hierzo." Zegt hij met een gemeen lachje. "Boeit me niet, laat Lydia nou maar gewoon gaan!" Ik voel mezelf koken van binnen. Langzaam voel ik dat mijn nagels beginnen te groeien, en mijn tanden. Scott komt naast me staan, en hij is al helemaal veranderd. Ik doe dat nog maar niet, want ik heb het nog niet onder controle. Opeens duwt iemand Peter aan de kant. Stiles. Ik trek Lydia naar me toe, en ga voor dr staan. Peter kijkt boos naar Stiles. Als peter net wilt uithalen, pak ik zijn pols vast. "Laat... hem.... met rust...." Sis ik tegen hem. "Dat ik maar niet gedaan liefje." Hij grijnst gemeen, en slaat dan met zijn vuist tegen me hoofd aan. Ik land op de grond, en begin al een paar zwarte vlekken te zien. Als ik opsta, zie ik dat iemand Peter omhoog houdt bij zijn keel. Stiles loopt naar me toe, en helpt me omhoog. "Gaat het?" Ik knik. Ik zie dat Peter weer los wordt gelaten, en dan wegloopt. "Dus, jij bent nu een weerwolf hè?" Zegt diegene als hij naar me toeloopt. "Dat is Derek." Zegt Scott. "Hayden." Lydia staat nog steeds helemaal in tranen achter me. Ik geef haar een knuffel. "Rustig maar Lydia, het is al goed." We lopen met zn alle, zonder Derek, weer naar binnen. Ik snap er niet echt veel van. Hoe kan ik nou een weerwold zijn? Ik ben, volgens mij, niet eens gebeten?!

We proberen er nog een beetje een leuke avond van te maken.