Crazy Life // Teen Wolf Fanfiction

~2~

Pov Hayden

Ik schrik wakker van getik op mijn raam. Ik loop ernaar toe en zie een auto staan, met een jongen erin. Ik rol met mijn ogen en spring weer mijn bed in. Niet veel later hoor ik weer getik. Ik zucht en loop erheen. Ruw gooi ik mijn raam open. "Wat moet je nou?! Het is 5 uur 's ochtends!" Ik wrijf in mijn ogen, en zie Stiles staan. "Sorry dat ik je wakker maakte, maar je moet helpen.." Ik zucht. "Oké, maar ik ga me eerst omkleden." Ik doe snel een zwarte broek aan, en een sweater. Ik loop zachtjes naar beneden, en sluit de deur achter me. Ik loop naar hem toe en ga tegen z'n Jeep aanstaan. "Wat is er?" "Oké, je kent Scott toch wel?" Ik moet even nadenken maar weet het dan weer. "Uuh, ja? Wat is daar mee?" Ik kijk hem raar aan. "Nou, hij zei tegen mij dat ik jou moest ophalen, en ik mee moest gaan naar school omdat er wat was ofzo." Ik kijk hem aan. Hij zet zijn snapback op, en stapt zijn auto in. "Dus kom je?" Ik geen idee waarom, maar ach ja. Ik zucht en stap naast hem in de auto. "Ik heb geen idee waarom ik mee ga, maar je lijkt te vertouwen." Ik glimlach naar hem en kijk naar buiten. Hij start de auto, en rijdt naar school.

Eenmaal aangekomen staat Scott al te wachten. We stappen uit, en lopen naar hem toe. "Dus, waarom zijn we hier?" Is stop mijn handen in mijn zakken. "Nou, ik reed hier langs en zag wat verdachts dus ja." Ik knik. Ik kijk de school binnen. Ik heb nu echt zin om die jongens te laten schrikken. Ik doe net alsof ik iets zag en begin keihard te gillen. Ze houden hun oren vast en schrikken zich dood. "Wat is er?! Wat zag je?!" Ik lig helemaal in een deuk. Ze kijken me raar aan. "Ik zag helemaal niks joh! Ik maakte maar een grapje!" Zeg ik door het lachen door. "Hahaha, heel grappig..." Zegt Scott. Ik stop met lachen en loop richting de schooldeuren. Zo te zien zijn ze nog open. Ik loop langzaam naar binnen. Het is helemaal donker. "Hallo? Is hier iemand?" Ik loop waf verder naar binnen, totdat ik iets hoor vallen. Ik draai me met een ruk om, naar zie niks. "En? Al wat gezien?" Zegt Stiles opeens. "Nee nog niet." Hij knikt en we lopen door.

We lopen al een uur door de school, en we besluiten om naar buiten te gaan. "Is dit wel verstandig?" Vraag ik. Ik loop achteraan, dus ik moet onwijs goed opletten.
Opeens zie ik in het bos twee rode lichtjes. "Uhm... jongens.... wat is dat?" En wijs naar de lichtjes ofzo. "Kom we gaan kijken." Zegt Stiles. Ik twijfel even, maar loop dan toch mee.
Als we al wat dichterbij zijn, verdwijnen ze. "Wat the...." We kijken elkaar verbaasd aan. Opeens zie ik iets aan een boom hangen. Ik loop wat dichterbij en zie iets wat ik liever niet had willen zien. Een lichaam. Ik slik. "Uhm.. jongens...." Ik loop langzaam achteruit, en de jongens komen mijn kant op gelopen. "Holy shit...." De jongens lijken zelfs een beetje bang. "We moeten je pa bellen Stiles." Zegt Scott en pakt zijn telefoon. "Hoezo je pa?" "Mijn pa is agent." Ik knik. Ik zet even een stapje achteruit. Ik voel me niet echt prettig hier. Ik ga op een boomstam zitten, en pak mijn telefoon. 6.30 uur. Gelukkig hebben we weekend. Opeens hoor ik iets knappen, en hangt er voor me iets aan de boom. Ik gil het uit als ik zie dat het nog een lichaam is. De jongens komen naar me toegerent, en trekken me achteruit. Ik ben half in shock van wat ik heb gezien. Ik staar alleen maar voor me uit. "Hayden! Hayden! Hayden wordt wakker!!" Zegt Stiles en zwaait voor mijn gezicht. Langzaam rolt er een traan over mijn wang, en kijk hem aan. "Oh god...." Ik hoor de sirenes al aankomen van de ambulances, brandweer en politie. Er komen al allemaal mensen aangerend. "Stiles! Wat is er allemaal aan de hand?!" Zegt, denk ik zijn vader. "Pap, neem haar mee naar de auto en geef haar een deken ofzo." Ik zie hem knikken, en hij begeleidt me naar de politie-auto. Een ambulance vrouw, geeft me een deken. Ik kan niet eens glimlachen. "Hoe heet je?" Vraag ze, maar ik zeg niks. "Ze heet Hayden, maar ik denk dat ze in een shock is." Ik kijk naar Stiles die aan komt lopen. "Wat heeft ze gezien?" Vraagt ze. "E-een lichaam.... a-aan een touw..... h-helemaal o-onder het bloed..... e-en.... " Ik kom niet verder dan dat. "Ja, ze is in shock. Het gaat wel even duren voordat ze er overheen is." Ik kijk naar beneden, en ineens zijn mijn schoenen onwijs interesant. De vrouw loopt weg, en Stiles komt naast me zitten. Hij doet zijn mond open om wat te zeggen, maar sluit hem weer. "Het spijt me dat ik.... nou ja.... je uhm... heb gevraagt mee te gaan.... dat was echt heel dom van me..." Zegt hij ongemakkelijk. "H-het is n-niet erg..."

"Stiles, weet jij van wat dit is?" Zegt zijn vader, en geeft hem wat op een bosje haren lijkt. Hij pakt het aan, en kijkt er goed aan. "Het lijkt op wolven haar." Zijn vader kijkt hem raar aan. "Maar er leven hier helemaal geen wolven. En hoe kunnen dan die mensen zo hoog in de boom hangen?" Hij haalt zijn schouders op. "Geen idee." Hij loopt weer weg, en gaat wat met wat collegas praten. "Ik w-wil naar huis...." Zeg ik, en ik meen het ook. Ik heb er gewoon geen zin om nu hier te zijn. "Stiles, we willen haar nog even overhoren." Zegt een agent. Stiles loopt naar hem toe, en begint tegen hem te praten. Daarna loopt de agent mijn kant op. "Wat heb je gezien? Heb je iets verdachts gehoord?" Hij stelt allemaal vragen, maar ik geef geen antwoord. "Hey gast, kappen nou, je ziet toch dat ze in shock is!" Valt Stiles naar hem uit. Hij stopt met praten en loopt weg. "Dankje...." Zeg ik zacht. "Geen dank hoor. Soms weten die smeressen hun gewoon niet in te houden." Ik lach zachtjes. "Kom, ik breng je wel naar huis." Ik knik en loop met hem mee naar zijn auto. We stappen in en rijden weg.
Ik staar de hele weg naar buiten, en we zeggen allebij niks. Als we bij mijn huis zijn, stap ik uit en loopt hij mee naar de deur. Ik haal zachtjes de deur van het slot, en loop naar binnen. "Thanks voor de rit enzo Stiles." Ik schenk hem een glimlach. "Geen dank hoor, ik uuh.... ja.... uhm..." Ik grinnik en geef hem een kus op zijn wang. "Trusten Stiles." Ik loop naar binnen, en zie in de spiegel dat hij net doet alsof hij een doelpunt heeft gescoord bij een Lacross wedstrijd. "Stiles, spiegel." Zeg ik grinnikend. Hij wordt knalrood, en krabt achter zn nek. "Nee ik uuh, ik kreeg net een berichtje van uuh.... laat ook maar." Zegt hij blozend. Ik lach, en doe de deur dicht. Ik loop naar mijn kamer, en kijk uit het raam en zie dat hij aan het bellen is, waarschijnlijk met Scott, want hij doet een vreugdedansje van geluk. Ik lach, en doe mijn gordijnen dicht. Ik plof op mijn bed, en val binnen een paar seconden in slaap....