Crazy Life // Teen Wolf Fanfiction

~5~

Pov Hayden

Ik tik met mijn pen op mijn boek, en wacht tot de bel gaat. Kom oooop, nog 15 seconden!

Triiiiinnggg!!!

Ik spring op, en pleur al mijn boeken in mijn kluis. Ik pak mijn vest, en pleur mijn kluis dicht. Ik loop snel naar mijn auto, en zie dat Stiles en ook al staat. Hij is druk met Scott in gesprek. "Ik weet niet wat er was gisteravond, maar het was wel heel verdacht. Zou het iets met de vollemaan te maken hebben? Of met die Alfa?" Hoor ik Scott zeggen. Ik stop met lopen als ik het woord Alfa hoor. Ik zet een paar stappen terug, en ga naast Stiles staan. "Alfa?" Ik kijk ze vragend aan. Ik zie dat Scott slikt. "Uhm... n-nee ik z-zei... uuhm...." "Scott, dit heeft geen zin, we kunnen het beter zeggen..." "Wat zeggen?" Ze zuchten. Ik snap echt niet waar ze het over hebben. "Okè. Dat over gisteravond, wat er gebeurde?" Ik knik. "Nou, we denken dat het door een Alfa komt. Een Weerwolf Alfa...." Menen ze dit nou, een weerwolf?! "Serrieus. En moet ik dat geloven? Weerwolven?" Ik kruis mijn armen. Ik geloog er echt niks van. "Moet ik het laten zien?" Zegt Scott dan. Ik knik. Ik geloof hem niet. Dan opent hij ze hand, en zijn ze nagels onwijs lang. Mijn ogen worden groot, en ik zie ze weer kleiner worden. "Geloof je ons nu?" Ik knik langzaam. Ze zuchten. "Dat hoefen we dus ook niet meer geheim te houden." "Maar even serrieus, een Alfa? Die nog sterker is enzo?" Ze knikken, en ik kan mijn ogen niet geloven. Ik heb fucking vrienden waarvan eentje een Weerwolf is! "Okè, ik ga maar naar huis." Ik stap in mijn auto, en rij weg.

Als ik thuis kom, parkeer ik de auto op het pad, en loop ik naar binnen. "Paaapp! Maaam! Ben thuis!!!" Ik dump mijn tas in de gang en loop naar de woonkamer. Ik schrik me dood als ik een Politie-agent zie staan. "Jeetje ik schrok me dood!" "Sorry, maar ik ben bang dat ik slecht nieuws voor U heb...." Ik kijk hem verbaast aan, maar dan begrijp ik het. Mijn ouders zijn al 3 dagen niet thuis geweest. Hij pakt een foto uit zijn jaszak, en laat geeft hem aan me. "Zijn dit je ouders?" Er staat een man en een vrouw op de foto, mijn ouders. Ik knik en geef hem terug. Hij zucht. "Ik weet niet of U het wilt horen, maar...." Hij zucht nog een keer. "Ze hebben een ongeluk gehad, en hebben het niet overleefd...." Ik kan mijn oren niet geloven. Tranen springen in mijn ogen. Ik voel me leeg. Mijn hele wereld stort in. Ik zak huilens op de grond. Dit kunnen ze niet menen! Dit mag niet! Hij hurkt naast me neer, en troost me. Maar het heeft geen zin. Allebij mijn ouders, weg. Ik spring op, en ren het huis uit. De agent probeert me nog tegen te houden, maar ik ren door. Ik heb geen idee waarom, maar ik sta stil voor het huis van Stiles. Ik bel aan, en de tranen stromen nog steeds over mijn wangen. Stiles zijn vader doet open. "Ik moet Stiles spreken...." zeg ik half huilend. "Uhm... h-hij is boven." Hij laat me binnen, en ik loop naar boven. Ik klop bij een random kamer aan. "Pap, niet nu!" Ik klop nog een keer aan, en weer zegt hij hetzelfde. als ik nog een keer klop, vliegt de deur open.

Pov Stiles

Ik heb nu al 2 keer tegen mijn vader gezegt dat ik bezig ben. Als hij nog een keer klopt, loop ik naar de deue. Ik gooi hem open, en ik geloof mijn ogen niet. Het is niet mijn vader, maar Hayden. Ze is helema in tranen. Het doet me gewoon pijn om dr zo te zien. "H-hayden wat is er?!" Ik laat dr binnen, en ze ploft huilend op mijn bed. "Z-ze z-zijn d-dood Sti-Stiles....." Ik kijk dr verward aan. "Wat? Wie?" "Mijn o-ou-ouders...." Ik kan mijn oren niet geloven. Ze staat gelijk op, en trekt me in een knuffel. Ik hou dr stevig vast. Ze laat me weer los, en ziet de schram op mijn gezicht, en de scheur in mijn lip. "W-wa heb j-je?" Ze wijst ernaar. "Gevallen." Ze herstelt zich snel weer. "Ik, uhm, ga m-maar weer is...." Onderbreekt ze de stilte. Ze staat op, en loopt naar de deue. Ik pakt dr hand en hou dr tegen. "Nee, wacht, waarom?" "Omdat je helemaal niks zegt! Je troost me zowat niet eens!" Ik zucht. "Weet je eigenlijk wel hoe is om iemand te verliezen van je houdt?!" Valt ze tegen me uit. Dat deed echt pijn. Ik voel tranen in mijn ogen prikken, en langzaam stroomt er eentje over mijn wang. Ik veeg hem snel weg, en ik zie Hayden geschokt kijken. "Oh god, het spijt me zo!" Ze trekt me in een knuffel, en legt dr hoofd in mijn schouder. Ik doe hetzelfde bij haar, en zo blijven we even staan. Na een paar minuten zo hebben gestaan, laten we los. Ze kijkt me aan, en ik veeg met mijn duim, een traan weg. Ze glimlacht zwakjes, en ik doe hetzelfde.

Pov Hayden
Ik voel me zo schuldig dat ik ben uitgevallen tegen Stiles. Ik kijk in zijn prachtige licht bruine ogen. "Zullen we een film kijken?" Onderbreekt hij de stilte. Ik knik, en we ploffen op zn bed. Hij zet een film op, horror, fijn.

Ik heb tot nu toe al 3 keer tegen Stiles aan moeten kruipen. "Maar Stiles? Wie uhm, ben je dan kwijtgeraakt?" Floept uit mijn mond. Hij zucht, en kijkt me aan. "Ik was 7 jaar toen mijn moeder overleed...." Ik zie aan hem dat hij het er onwijs moeilijk mee heeft. Ik trek hem in een knuffel. Ik kijk uit zijn raam, en zie weer die twee rode lichtjes, of ogen. Ik sta stijd van de angst. "Hayden? Hayden wat is er?!" Hij schudt me door elkaar. Ik staar alleen maar naar de ogen. De ogen komen steeds dichterbij. Stiles kijkt om, en ziet ze ook. Ik schiet uit mijn trans, en kijk hem geschokt aan. "Hayden? Gaat het wel?" Ik knik langzaam. Ik kijk weer naar buiten, en zie dat ze weg zijn. "Ik wil niet naar huis..." Zeg ik met tranen in mijn ogen. "Hoeft niet, ik laat je ook niet naar huis gaan." Hij glimlacht naar me, en ik voel een tinteling in mn buik. Vindt ik hem echt leuk? Ik gaap, en wrijf in mijn ogen. "Moe?" Ik knik. Hij staat op, en zoekt wat in zijn kledingkast. Dan pakt hij zijn Lacross sweater eruit, en geeft het aan me. "Weet je het zeker?" Hij knikt, en loopt de kamer uit. Hij is zo onwijs lief! Ik wissel mijn shirt snel om voor zijn sweater, en ik moet zeggen, hij ruikt onwijs lekker. Ik trek hem over mijn neus, want hij is wat aan de grote kant, en ruik zijn heerlijke geur op. Okè, ik denk dat ik eindelijk verliefd ben. Wat ik niet door heb, is dat Stiles allang binnen is gekomen. "Ruikt hij lekker?" Grinnikt hij. Ik trek hem omlaag, en bloos als een gek. Hij ploft naast me, en we kijken de film verder. Langzaam voel ik mijn ogen steeds zwaarder worden. Dan vallen ze dicht. Ik kan alles nog horen. Maar ik krijg niks meer uit mijn mond. Ik voel dat Stiles me optilt, en op zijn bed legt. Ik voel wst zachts over me heen, en daarna deukt het bed naast me in. Ik voel twee sterke armen om mijn middel heen. "Weltrusten Hayden...." En na die zin, val ik een onrustige slaap...