From Queen To Just Pien (VOLTOOID)

Hoofdstuk 3

De zon scheen in mijn ogen toen ik de volgende morgen wakker werd. Meteen kwam er een enorme hoofdpijn opzetten en het felle licht maakte het alleen maar erger. Ik hoorde haastige voetstappen in de gang en nog geen seconde later werd mijn slaapkamerdeur met een zwaai geopend. Ik verstopte mijn hoofd onder mijn kussen en deed alsof ik sliep. Natuurlijk veranderde dat niets aan het plan van mijn kleine broertje. Hij sprong op mijn bed en deed alsof hij op een springkussen stond.
'Je moet wakker worden van mama.' riep hij in mijn oor. Ik sloeg blindelings om me heen en hoopte dat ik mijn broertje op de een of andere manier zou raken. Natuurlijk was dat niet het geval, maar bleef hij op mijn bed springen. Een gestalte viel naast me neer. Ik begroef me nog dieper in mijn kussen en kreunde onverstaanbare woorden.
'Pien. Straks wordt mama boos. En dat willen we toch niet.' zei hij met een klein stemmetje vlak naast mijn oor.
Ik keek op en zag in de ijsblauwe ogen van mijn achtjarige broertje. Hij zag er schattig uit. Zijn krullende haar zat helemaal in de war en zijn cars pyama maakte het plaatje helemaal af. Maar ik wist wel beter. Het was een klein monstertje verscholen achter zijn schattig uiterlijk.
'Laat me toch met rust.' Ik duwde hem van me af en verstopte me onder mijn deken. De zonnestralen waren te fel voor mijn ogen en maakte mijn hoofdpijn alleen maar erger. De drukte die mijn broertje teweeg bracht was ook geen hulp.
'Ik ga mama roepen als je nu niet meegaat.' Ik gromde iets in mijn kussen en keek mijn broertje van opzij aan. Zijn gezicht was vlakbij en een kwaadaardige glimlach zat om zijn lippen.
'Dat durf je niet.' siste ik hem toe. Zijn glimlach werd alsmaar breder en hij knikte heftig met zijn hoofd.
'Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn.' Hij opende zijn mond en zo snel ik kon plantte ik mijn hand op zijn lippen.
'Ik kom.' Hij lachte een schattig glimlachje en sprong van mijn bed af. Hij huppelde mijn kamer uit en stak zijn tong uit voordat hij de deur achter zich dicht sloeg. Ik kreunde luid toen ik mijn benen over de bedrand sloeg en wreef in mijn ogen. Ik had nog altijd dezelfde kleren als de avond daarvoor aan en kon me eigenlijk niets meer herinneren over mijn thuiskomst. Hopelijk had ik niets gedaan waarover mijn ouders kwaad konden worden. Ik keek voor de eerste keer op mijn klok sinds ik wakker was en trok grote ogen. Het was al twee uur in de middag en ik had best wel trek. Ik strompelde naar mijn badkamer en verschoot toen ik mezelf in de spiegel zag. Mijn blonde haren zaten alle kanten op en mijn mascara was uitgelopen tot ver onder mijn ogen. Ik zocht steun op mijn lavabo en zuchtte.
Na een half uur was ik eindelijk klaar met mezelf fatsoeneren en verliet ik mijn kamer. De gang leek groter dan normaal en de felle kleuren van het behangpapier leken naar me toe te komen. Het was stil in huis zonder het gerommel van de keuken mee te tellen. Ik wandelde de grote trap af en sloeg links af richting de keuken. Charité stond aan het fornuis en glimlachte naar me toen ik de keuken binnen kwam. Ik liet me op één van de vele stoelen vallen en plantte mijn gezicht in mijn armen.
'Ik ben een omelet voor je aan het maken. Ik dacht wel dat je dat lekker zou vinden. Je moet wel trek hebben.' Een bord werd met een luide bons op tafel gezet en ik kromp krampachtig ineen.
'Sorry juffrouw.' Ik keek op en zag in het mollige gezicht van onze poetsvrouw. Charité was al zo lang ik me kon herinneren onze poetsvrouw en werd als familie beschouwd. Ze was van Surinaamse afkomst en ze had een heel grappig accent.
Ik pakte het vork dat naast het bord lag en prikte doelloos in mijn omelet. Een glas water werd op het tafel gezet en een bruistablet werd er met een plons ingegooid. Ik glimlachte dankbaar naar Charité en stak een stuk omelet in mijn mond. Ik dronk in één teug de vieze inhoud van het glas in mijn mond en trok een vies gzicht. Ik schudde met mijn hoofd en stak in één keer een halve omelet in mijn mond. De smaak van het vieze drankje verdween traag totdat alleen de smaak van ei in mijn mond te vinden was. Ik slikte de grote hoeveelheid omelet in één keer door en keek met gefronste wenkbrauwen naar Charité.
'Waar is mama? Is ze in de tuin aan het werken?' Ik stak nog een stukje omelet in mijn mond terwijl ik wachtte op een antwoord. Charité draaide zich om van het aanrecht terwijl ze een glas droogde.
'Mevrouw is allang niet meer thuis. Ze moest dringend weg voor haar werk.' Charité draaide zich terug om en ging verder met de afwas. Ik schudde mijn hoofd terwijl ik nog een stukje omelet naar mijn mond leidde.
'Dat kan niet. Milan zei-' Ik liet mijn vork op de grond vallen en stond kwaad op. Meteen was Charité op de grond gekropen om alles op te ruimen.
'Milan!', riep ik. 'Ik krijg je wel. En denk niet dat ik er deze keer rekening mee gehouden dat je mijn kleine broertje bent en dat je in je peuterpuberteit zit.' Ik stampte naar onze woonkamer en zag mijn broertje vanaf de zetel me met een kwaadaardige glimlach aankijken.
'Dit zet ik je betaald klein monsterje.' Hij stak zijn tong naar me uit en ging verder met minecraft spelen op de computer. Hij moest niet denken dat hij hier mee weg ging komen, maar dat liet ik voor later. Wanneer hij het minst verwachtte kwam ik in actie zodat hij wist dat je niet met me kon sollen.

-

'Je ziet er niet uit. Gisteren te veel gedronken?', vroeg Adrienne terwijl ze mijn huis binnen stapte. Ilona en Zoë volgde haar op de voet, maar lieten hun commentaar voor zichzelf. Ik zuchtte en sloeg de voordeur met een harde klap toe.
'Ook een goede avond.'
Adrienne had een kort shortje aan met een topje erop. Het topje had een diepe decolleté en accentueerde haar vormingen extra hard. Soms vond ik dat Adrienne overdreef met haar kleding. Ze leek soms rechtstreeks uit een pornofilm te komen. Maar dat zei ik natuurlijk niet. Zo bleef ik de populairste van de school. Ik ging ervoor zorgen dat ze nooit mijn plek zou afpakken.
Zoë en Ilona waren stiller dan anders en het leek erop dat ze net een preek hadden gekregen. Net op het moment dat ik wou vragen wat er scheelde, liet Adrienne haar stem horen.
'Gaan we ons nu nog klaarmaken voor vanavond of hoe zit dat?' Adrienne liep zonder op een antwoord te wachten al de trap op. Ik keek Ilona en Zoë aan, maar ze leken mijn blik te vermijden en volgde Adrienne op de voet. Ik zuchtte en rolde met mijn ogen.
Wanneer ik mijn kamer instapte was Adrienne zich al aan het omkleden. Haar jurkje was zo kort dat je haar billen bijna zag en haar hakken lieten haar hoog boven me uittoornen. Ongeloofelijk. Adrienne liep naar mijn kaptafel en haalde haar make-up uit haar tas.
'Wat kijk je zo? Heb ik iets van je aan?' Ik zuchtte en liep naar mijn kast. Zoë en Ilona waren zich ook al aan het omkleden, maar zeiden niets.
'Nee gelukkig niet.', mompelde ik. Adrienne draaide zich woest om en beende op me af.
'Wat zei je daar?', siste ze. Ze keek op me neer en zette haar handen in haar zij. Ik duwde haar van me af.
'Doe toch is niet zo kinderachtig, Adrienne. Bekijk jezelf nu is.
Je lijkt wel een pornoster. We hebben alleen maar het beste met je voor hoor.'
'Jezus.', zuchtte ik.
'Ik zie er ten minste niet als een nerd uit.' Ik had niet geantwoord. Ik was namelijk veel volwassener dan haar.
Ilona en Zoë wisselde blikken en leken zenuwachtig. Ze hadden alle twee hun jurken al aangetrokken en waren niet van plan om nog meer aan hun uiterlijk te veranderen. Ik kreunde en leunde tegen mijn kast. Eigenlijk had ik helemaal geen zin in vanavond. Kon ik er nog onderuit komen? Ik schudde mijn hoofd en trok mijn rode t-shirt over mijn hoofd. Als ik niet meeging gingen ze denken dat ik bang was. En dat mocht niet gebeuren.
Na een half uur waren we allemaal klaar en stonden we in de hal klaar om te vertrekken.
Ik liep nog even naar de woonkamer en zag Charité breien in de leren zetel. Milan was nergens te bekennen. Hij was waarschijnlijk minecraft aan het spelen op zijn kamer. Ookal mocht hij dat niet meer zo laat. Mijn ouders hadden er al een paar keer met gedreigt alles van hem af te pakken. Ik glimlachte en smeedde een plannetje in mijn hoofd.
'Charité? Ik ben weg.' Charité schrok op en glimlachte vriendelijk naar me.
'Tuurlijk liefje. Veel plezier.' Ze zette haar bril weer op haar neus en ging weer verder met breien.
'Oh trouwens. Ik denk dat er iets met Milan is.' Ze keek me raar aan en legde haar brei spullen aan de kant.
'Die jongen moet al lang slapen. Weet je wat er met hem is?' Ik schudde mijn hoofd en haalde onschuldig mijn schouders op.
'Het licht brandde in zijn kamer. Misschien is hij ziek.' Ze zuchtte en hees zichzelf uit de grote zetel. De zetel was ingezakt door haar gewicht. Een glas water stond op het tafeltje en de tv stond op een programma dat ik niet kende.
Ik draaide me om naar mijn vriendinnen die ongeduldig op me stonden te wachten. Adrienne haar voet maakte een ritmisch getik dat me meteen ergerde.
'Eindelijk. Ik dacht dat je bleef babbelen met dat dikke wijf.' Woede borrelde op en mijn hart ging als een razende te keer tegen mijn borst.
'Zo praat je niet over Charité. Begrepen?' Ik pakte mijn handtas van de grond en botste Adrienne aan met mijn schouder. Ze werd uit evenwicht gebracht en ik liep snel langs haar naar buiten.
'Milan!' hoorde ik Charité nog net boos roepen. Ik glimlachte en beende op de taxi
af. Ik zei toch dat ik wraak ging nemen.
Ilona en Zoë liepen meteen achter me aan de taxi in.
Dit werd nog een gezellige avond.