From Queen To Just Pien (VOLTOOID)

Hoofdstuk 4

Het was niet hetzelfde feestje als de vorige avond. Deze keer was het in een klein chiro lokaaltje dat omgetoverd was in een feestzaal. Er waren veel te veel mensen in de ruimte gepropt en zuurstof was nergens te bekennen. De geur van zweet en goedkoop bier benam me de adem en gaf me kotsneigingen. Maar dit waren wel de feestjes waar van alles gebeurde. Hier was er een andere mentaliteit dan in echte discotheken. Hier kwamen de mensen niet voor de goede muziek, maar om andere mensen te leren kennen. Dit zijn de feestjes waar onze leeftijd naartoe ging. Ik had liever de feesten met een mooie zaal en grote barren waar je ontzettend dure cocktails kon bestellen. Niet waar je alleen goedkoop bier en shotjes kon drinken.
Het was nog geen tien uur en er waren al veel mensen dronken. Ik ging ergens in een hoekje van de zaal staan waar het niet zo druk was en waar ik een goed overzicht had over de mensen. Ik herkende veel mensen van school, naar Nate was nog nergens te bekennen. Adrienne kwam naar me toegewandeld, met aan elk hand een flesje bier.
'Hier. Je gaat het nodig hebben.' Ze gaf me het flesje en grijnsde naar me. Ik zette het flesje bier aan mijn lippen en dronk er een grote slok van. Ik deed veel moeite om alles niet uit te spuwen en mijn gezicht in de plooi te houden. Het werkte want Adrienne had niet door hoe walgelijk ik het bier vond. Jongens keken ons aan en stonden met hun vrienden over ons te praten. Ik was het al gewoon en normaal gezien had ik terug geflirt. Maar vanavond was daar geen tijd voor. Vanavond ging ik Nate inpalmen. Na tien minuten kwamen er een stel jongens naar ons toe en begonnen ze met ons te praten. Adrienne was meteen met de knapste gaan lopen en stond in het midden van de mensen zwoel te dansen. Ik toonde geen interesse in de overige jongens en na een tijd gaven ze het ook op. Ik dronk het laaste van mijn bier op en legde het flesje op één van de tafeltjes. Ik keek in het rond, maar nog steeds zag ik Nate niet. Ik werd zenuwachtig en even had ik de gedachte om stiekem naar huis te gaan. Niemand zou het hebben gemerkt. Zoë en Ilona waren van de aardbol verdwenen en Adrienne was druk bezig met een jongen.
Wou ik Nate wel? Ik had al veel verhalen over hem gehoord die niet zo positief waren.
'Zet je daar gewoon overeen.' zou Adrienne gezegd hebben. En dat probeerde ik ook want wie wou nu niet met de populairste jongen van de school gaan? Ik werd uit mijn gedachte gesleurd door iemand die me aan mijn heupen vast pakte en me vliegensvlug omdraaide. Ik zag in het gezicht van Nate. En ik moest er wel als een idioot hebben uitgezien. Mijn mond stond wagenwijd open en ik knipperde verbaasd met mijn ogen. Zijn lichaam werd tegen de mijne gdrukt en even dacht ik om hem van me af te duwen. Ik wou dit helemaal niet, dacht ik in mezelf. Maar dan kwam ik weer in de werkelijkheid. Dit moet Pien. Wees niet zo een watje en palm die jongen in.
'Hey Nate.', zei ik. Hij lachte en ging met zijn hand door zijn bruine haren. Ik stond zo dichtbij hem dat ik mijn spiegelbeeld zag in zijn groene ogen. Hij zag er weer perfect uit. Zoals altijd. Hoe kon ik nu niet tot hem aangetrokken zijn?
'Ik wist niet dat je hier was.', zei ik met een lief stemmetje.
'Wel. Ik ben er. Ik was al de hele avond naar je opzoek.' Mijn hart maakte een sprongetje in mijn borstkast. Nate was opzoek naar mij?
'Je hebt me gevonden.'
'Inderdaad. En daar ben ik heel blij om.' Ik slikte en Nate drukte zich nog dichter tegen me aan. Ik kreeg het benauwd en zijn aftershave benam me de adem. Zijn pupillen stonden wijd en zweet stond op zijn voorhoofd. Hij leek niet echt op de wereld te zijn en dat maakte me bang. Ik kon niet ontsnappen als ik dat wou. Ik stond in een hoekje gedreven en om hulp roepen was een verloren zaak. Ik keek angstig om me heen en probeerde iemand zijn aandachtig te trekken. Maar iedereen was te druk bezig met zichzelf en hadden niets door van deze hele situatie.
'Wat is er Pien?' Nate pakte een blonde pluk haar van me vast en stak het achter mijn oor. Zijn duim ging liefkozend over mijn wangen en liet het daar rusten.
'Je bent prachtig. Weet je dat?' Ik slikte en probeerde me te concentreren. Hoe kon ik hier ooit weg raken? Nate was veel te sterk ookal was hij een beetje aangeschoten. Zijn andere hand was nog steeds op mijn heup en zakte langzaam naar beneden. Ik probeerde rustig te blijven en bevool mezelf om adem te halen. Mijn hart bonsde in mijn keel en opeens kon ik maar moeilijk adem halen. Ik was in paniek. Ik dacht terug aan Adrienne. Zij kon dit toch. Als zij hier had gestaan had ze zich al te graag overgegeven aan Nate zijn charmes. Waarom lukte mij dat niet? Omdat jij Adrienne niet bent spookte erdoor mijn hoofd heen.
'Blijf nu toch stil staan.' Hij pakte me nog steviger vast en ik rilde door heel mijn lijf. Ik probeerde mezelf te kalmeren. Wat kon er nu gebeuren? Hij kon me niets aandoen. We stonden in het midden van een openbare ruimte. Hij pakte mijn hoofd vaste en drukte zijn lippen op de mijne. Zijn adem stonk en zijn lippen smaakte naar alcohol. Ik probeerde me te ontspannen. Dit is toch wat ik wou? Ik deed met veel moeite mee met de kus en probeerde niet te veel op zijn handen te letten die als maar meer naar beneden schoven.
Ik opende mijn ogen voor even en keek om me heen. Niemand lette op ons en eigenlijk was ik een beetje teleurgesteld. Mensen moesten ons zien. Daarom deed ik dit. Om mijn populariteit hoog te houden. En als dat kon door met een jongen te zoenen deed ik dat maar al te graag.
Ik had zelfs niet door dat Nate van me was weg gestapt en me tot zich opnam. Ik perste een glimlach op mijn lippen en probeerde me niet ongemakkelijk te voelen onder zijn gestaar. Ik had de neiging om mijn jurkje een stukje naar beneden te trekken, maar weerhield me ervan.
'Pien?' Hij stapte weer een stap naar me toe en meteen kreeg ik het weer benauwd. Zijn ogen stonden wild en hij leek wel een beest die zijn prooi ging aanvallen. Ik knikte alleen als teken dat ik hem gehoord had boven het lawaai. Hij trok zich naar me toe en liet zijn hete adem over mijn nek dwalen.
'Je bent van mij.', fluisterde hij in mijn oor. Mijn hart klopte in mijn borst en ik moest onbewust glimlachen. Hij gaf me nog een vurige kus en deze keer deed ik met veel moeit mee. Ik legde mijn armen om zijn nek en drukte me lichtjes tegen hem aan. Mijn hart bonsde in mijn keel en ik kon niet wachten tot dit allemaal voorbij was. Hij liet me los en liep zonder me nog een blik waardig te keuren weg en verdween in de massa.
Ik liet me even op adem komen door tegen een muur te gaan staan. Ik liet mijn blik over de menigte glijden en ik zag dat sommige mensen onsubtiel naar me aan het gluren waren. Ze hadden alles gezien. Een overwinningsgevoel verspreidde zich in mijn lichaam. Ik ging weer recht opstaan en stapte zelfzeker langs een groepje mensen heen terwijl ze me maar bleven aankijken. Het was gelukt.
Missie geslaagd.