SOKAKTAKİ GÖLGE

Sokaktaki Gölge - 3

🎵 Tuna Kiremitçi ft. Yıldız Tilbe - Yine Sevebilirim 🎵

(Gölge ile Asya'nın söyledikleri şarkı medyada isterseniz o kısımları okurken dinleyebilirsiniz.)

Keyifli Okumalar...

 İki küçük canavar çocuktan yediğim darbeden sonra evde daha fazla duramamış, kendimi dışarı atmıştım ve sahilde bulmuştum kendimi. Kaçıncı sigaramı içtiğimi sayamamıştım. Yalnız başıma otururken sahilde geçmişim bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiyordu. Bir yandan da telefonumdan Asya ile söylediğimiz şarkılar yükseliyordu. Tarifsiz acılar çekmiştim, bedellerini ağır ödemiştim. Her defasında yeniden ayağa kalkmayı bildim. Annem... Onun için savaştım bu hayata karşı.

 Beş yaşında olduğumu hatırladığım zamanlardı babam öldüğünde daha doğrusu öldürüldüğünde. Küçük bir çocuğun -erkek çocuğunun- elinden örnek aldığı ve özenip onun gibi olmak istediği birini elinden alırsanız onun çocukluğunu alırsınız elinden. Ben bir anda büyümüş, kocaman bir adam olmuştum.

 Babam Mete Arslanoğlu ile üvey babam Kartal Özdemir eskiden ortaklardı. Çok yakın arkadaşlardı. Ta ki Kartal anneme âşık olduğunu söyleyene kadar... Olayların koptuğu yer o zamanlardı. Ben hayal meyal hatırlıyordum fakat annem de anlatmıştı. Kartal anneme aşıkmış fakat hiçbir zaman bunu söyleyememiş. Aynı zamanda babam da âşıkmış anneme. Bir gün babam gelip bunu Kartal'a söylediğinde Kartal duygularını içine atmış. En yakın dostuna ihanet etmek istememişti. Bir kadın yüzünden aralarının bozulmasına göz yummamıştı. Daha sonra annem de babama âşık olduğunu söyleyince Kartal hislerini sonsuza dek içine gömmüştü. Bu gömülü hisler ben doğduğumda patlak vermiş, babama olan öfkesi gün geçtikçe artmıştı. Gözü o kadar dönmüş olacak ki  babamdan kurtulmak istemiş ve kendi yaptığı bir hırsızlığı babamın üstüne yığarak babamı hapise attırmıştı. Babamın şirketten para çaldığını polise ihbar etmişti. Babam hapise girdikten iki gün sonra da ölmüştü daha doğrusu öldürülmüştü. Ben böyle düşünüyordum, Kartal'ın adamlarından birinin içerde olduğunu biliyordum.

 Babam öldükten beş sene sonra annem Kartal ile evlenmişti. Kartal, her gün eve çiçekler yolluyordu ve annemi neredeyse haftada 3-4 gün yemeğe çıkartıyordu. Her ay anneme pırlantalar, tektaşlar alıyordu. O zamanlar bana da güzel davranıyordu. Babamın yokluğundaki ilk aylarda yanımıza geliyor, teselli ediyordu annemi, yersen.  Annem de Kartal'ın samimiyetine inanmıyordu fakat Kartal beni en güzel okullarda okutacağını, babamdan çaldığı şirketteki hisseleri geri vereceğini söyleyince anneme de ısrar edince annem kabul etmek zorunda kalmıştı. İlk başta bunun için anneme çok kızsam da o şirkette babamın o emeği çok büyüktü, yıllarını vermişti. Annem benim de mutlu olduğumu göreceği umuduyla Kartal'ın evlilik teklifini kabul etmişti. Anneme ilk başlarda çok kızmıştım fakat 10 yaşındaki bir çocuk annesine ne kadar küsebilirdi? Ya da kızgınlığı ne kadar uzun sürebilirdi?

 Annem o adamla evli olduğu ilk beş sene bir kere bile onunla olmadı. Her seferinde yatağa girer girmez sırtını çevirip uyuyordu. Annem ne olursa olsun babamın aşkına ihanet etmedi. Bir gün Kartal eve geldiğinde evin içinde bağırıp duruyordu.  Ellerimle kulaklarıma baskılar uygulasam da o kadar yüksek sesle bağırıyordu ki onun sesini duymama engel olamıyordum. Sesi duvarlara çarparak yankı yapıyordu. Onun iğrenç sesi yetmiyormuş gibi yankısına maruz kalmıştım.