"Döneceğin yeri bilmiyorsun. Gitme, siyah balık."
Kelimeler ateş olup, ruhu yakar mıydı? Zihnimin kuytularında birkaç kez sesi yankılanmıştı okyanusun...
"Gitme." demişti okyanus. Yakmıştı ruhumu... Ama öyle bir yakmıştı ki, ateşe aşık bir balık olarak tekrardan doğmuştum.
Acı ilk defa bu kadar güzeldi, vesselam.
Okyanusun gözleri, bir an olsun gözlerimden ayrılmıyordu. Tanrım, çok güzeldi. Ruhuna dokunup, bedenine sarmalansam, kızar mıydı acaba? Okyanus, balığına neden kızsındı ki? Okyanus hafifçe yutkununca adem elması ortaya çıkmıştı. Kirli dünyanın, en güzel manzarasıydı sanki...
"Okyanus, siyah balığını istemedi. Gitmeliydi, siyah balık."
"Okyanus, siyah balıktan daha kirli. Ondan istemedi gelmesini.
O temiz ruhu sömürmelerine izin veremezdi okyanus...""Siyah balık, en az okyanusu kadar kirli... Okyanusun siyahlığına karışmak, siyah balık için sorun değildi.
"Okyanus, siyah balığın siyahlığını yok edecek kadar kirli. Siyah balığın ruhunda, beyaz olmak bile güzeldi. Hep böyle beyaz kal, siyah balık."
"Ben siyahım, okyanus..."
"Biliyorum, siyah balık. Sen bu can alıcı karanlığın, en güzel siyahlığısın."
Kelimeler sustu önce... Sessizliğindeki haykırışlarını susturamıyordu. Okyanus burukça gülümsedi, gözleri gözlerimdeyken.
Tanrım, lütfen şu anda son nefesimi okyanus için feda et. Beni yanına al. Lütfen, Tanrım...
Gülümseyişine aynı şekilde karşılık verdiğimde, adem elması tekrardan ortaya çıkmıştı. Ölüm, yaşam parfümü hediye etmişti bana... Ölüm, ölü bir kadını, ne kadar yaşama iterdi ki?
"Siyah balığı, yanına alacak mı okyanus? Yoksa boğulmasına göz yummaya devam mı edecek?"
"Okyanus, balığını bırakmaz."
"Bırakmasındı..."
"Okyanusun katranlığında boğulmaya var mısın, siyah balık?"
"Yaşayana dek..."
Okyanusum tuttu yüzgeçlerimden.
Bir daha bırakmamalıydı. Bırakırsa, küllerimle boğulurdum. Kül olmuş biri, nasıl olurda boğulurdu? Boğulursam, okyanusun en tuzlu yerinde boğulmak istiyorum, Tanrım...
Buna izin ver. Bu ölüme koşan küçük kızın son isteği olsun.Okyanusun en derin kıyılarına daldı gözlerim. Yüzmeyi bilmeyen balık, son nefesine kadar okyanusuna yüzdü.
Dalgalandı okyanus... Bütün balıklar ona kapıldı teker teker...
Okyanus, yüzgeçlerimi bırakacak gibi oldu bir an... Bırakmasın diye, daldım en derinlerine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kül Olmuş Bedenler.
Roman pour AdolescentsBiz susmamalıydık, bizi susturamazlardı. Biz kimiz? Biz ruhu cam kırıkları gibi yere dağılan kül olmuş bedenleriz. Biz susarken bile, ruhunun haykırışları kesilmeyen kırık kadınlarız. Yorgun adımları hep yanlış adamlara rastgelen baba sevgisi görmem...