ALSEL DEĞİL HANTOL[ARA VERILDI]

Depresyon!

Vazgeçmedi!

Vazgeçmemeliii!!!

Vazgeçemez!!!!

Her bir kelimemde gözyaşlarımı silip peçeteleri yerlere savuruyorum.Ama iyi geliyor,yani sizinde sevgiliniz -eski sevgiliniz- sizden vazgeçerse benim yaptığımı yapın.Özelliklede benim gibi depresyondaysanız.

Daha sonra boş duvarı izlemeye başlıyorum.Neden benden vazgeçtiğini yeni kavramaya başladım sanırım.Benden vazgeçmesinin tek sebebi,aileme o haberin yalan olduğunu söylemem.

..Düşünüyorumda,bu konuda kendimi savunacak hiç bir nokta bulamıyorum,tek geçerli noktam daha genç olduğumu düşünüp evliliğe sıcak bakmamam,ama bence burada haklıyım.

*

Bıkkınlıkla kafamı yastığa gömdüm,çünkü uyumak iyi bir fikir gibi geldi.

Tabii ablam odama âni bir şekilde girince uyku kavramı uçup gitti.

"Hande,sen iyi misin?"

"Ordan nasıl gözüküyorum?"

"Kötü -_- "

"Cevabını bildiğin sorular sorma o zaman." diyip tekrar kafamı yastığa gömüyorum

"Tolgayla mı bir şey oldu?"

"..." ses çıkarmayınca ablam sorunu hemen çözdü.

"Ne oldu aranızda?"

*

"Abla..,ben anemlere o haberin yalan olduğunu söyledim ya,Tolga da buna alındı,ve benden vazgeçtiğini söyledi...Birde evlilik mevzusu var tabii.."

"Vazgeçtiğini söyledi." dedi ablam dediklerimi tekrarlıyarak

"Evet,söyledi.Ama ben vazgeçmedim." dedim dudak büzerek

"Kıyamam sana benn." deyip sarıldı bana.Daha sonra konuşmasına devam etti

"Ama o senden vazgeçti,napalım?,kaderine küs."

"Çok moral verdin ya,saol!"

***

"Yaa,işte böyle.." dedim İrem ve Burcuya bakarak

"Eee napıcaksın,kanka bence evlenin!-" dedi İrem heyecanla,daha sonrada cümlesini bitirdi

"Hem,ben dün gùzel bir elbise almıştım,nerede giyicem diye düşünüyordum,banada malzeme olur."

"Üff İrem,ne saçmalıyorsun!" diyip iç çektim

"Kızım bencede evlenin, böyle etrafta junior HanTol'lar dolaşır,ayy böyle sarı saçlı mavi gözlü falan!" diyip lafa atladı sevinçle Burcuda

"Ya kızlar..,sizi bana sayıyla mı gönderdiler!"

***

Bir peçete daha yeri boyladığında annem salona girdi -_-

"Hande,bu saatte senin burada ne işin var,git uyu.Hem niye ağlıyosun bakiyim sen?!"

Saatin gece 3:30 olduğunu duvardaki saate bakarak anlıyorum.

"Şeyy..bende şimdi uyayacaktım zaten." diyip koltuktan kalkıyorum ve tam odama gidecekken annem kolumu tutuyor.

"Neden ağladın diye sormuştum."

"Önemli bir şey değil."

"Bir insan önemli olmayan bir şey için ağlamaz."

"İçim dolmuştu anne" diyip konuyu kapatmak için çıkışıyorum

"Şu yalan haber mi canını sıkan,hatta canınızı sıkan?"

"N-ne alakası var ya?"

"Çok alakası var bence"

*

Annemin merakıyla baş edemeyip her şeyi anlatmaya başlıyorum.

"Bak anne,biz Tolgayla sevgiliyiz.Yani siz İstanbula gelmeden önce sevgiliydik.Ama siz İstanbula geldiğinizde size o haberin yalan olduğunu söylememle Tolga benden ayrıldı.Aslında ayrılmamızda asıl etken şu evlilik konusu.O evlenelim dedi,bende çok genç olduğumuzu ve evlenmenin iyi olmayacağını söyledim.O da onu sevmediğimi sandı ve benden vazgeçtiğini söyledi."

"Bunların hepsini biliyorum ben zaten."

"N-nasıl biliyordun?"

"Anneyim ben,bilirim tabii"

******

Yb geldi,bu bölümde içime sinmedi çünkü okuldan dolayı yb atamadım bu yüzden hemen yb atmak için hızlıca yazdım.Umarım beğenmişsinizdir <3

Sınır:25 vote 12 yorum