IT'S DESTINY (KATHNIEL) (COMPLETED)

CHAPTER 16

CHAPTER 16

Bus

Daniel's POV

Diba dapat matuwa ako dahil nakita kong nasasaktan si Kathryn? Pero bakit parang ayaw ko siyang makitang nasasaktan? Bakit... nasasaktan din ako?

Kathryn's POV

"Juls *hik* Mas kinampihan niya yung Lizang Yun!!" Umiiyak na kwento ko kay Juls. Nag skyskype ulit kami.

"Ha?! Si Liza?! Kinampihan niya yung witch na yun?!" sigaw niya na galit.

"oo eh. *hik* nakakainis "sabi ko at humagulgol ulet.

"Ganto nalang, wag kang susuko okay? Paniwalaan mo kung mag papaliwanag man siya" sabi niya. Tumango ako.

"s-sigeh *sniff* Juls. Salamat" ngumiti ako sakanya bago pinatay.

Buti nalang meron akong bestfriend katulad ni Julia. Yung hindi ako iiwanan.

Julia's POV

Nagulat talaga ako nang nalaman kong mas kinampihan ni Daniel si Liza. So ibig sabihin may karibal nanaman ako?!

"Ha?! Si Liza?! Kinampihan niya yung witch na yun?!" sigaw ko sa galit. Galit ako hindi dahil sa hindi niya kinampihan si Kathryn. Galit ako dahil may panibago akong kaagaw!

"oo eh. *hik* nakakainis "sabi niya at humagulgol ulet.

Hay.. mukang mahihirapan akong kunin si Daniel. Baka mahirapan akong mapasaakin siya.

"Ganto nalang, wag kang susuko okay? Paniwalaan mo kung mag papaliwanag man siya" sabi ko.

Mas okay nang kay Kath muna si Daniel, para pag balik ko. Kukunin ko agad si Daniel kay Kathryn. Alam kong si Kath mahal na mahal ako bilang kaibigan kaya, kaya niyang iwanan si Daniel para saakin.

Kawawa ka naman kathryn, mahal na mahal mo ako bilang kaibigan. Samantalang ako hindi.

Gagawin ko talaga lahat para makuha ka Daniel. Kakayanin ko. Kahit kalimutan ko na ang pagkakaibigan namin ni Kathryn.

Kathryn's POV

Nagising ako sa sikat ng araw. Pumunta akong banyo.

Tinignan ko ang sarili ko sa salamin. Magang maga ang mata ko at medyo nanliliit siya. Dahil yan sa mag damag na iyak ko kagabi.

Naligo na ako at nag bihis ng shorts at crop top. Oo nga pala, ngayon na ang byahe namin papuntang tagaytay. Kinuha ko na ang maleta ko at nag shades para di gaanong makita ang mata ko.

Bumaba na ako at nakita ko si Mommy at Daddy na nag aayos ng pinggan para sa umagahan namin.

Napansin kong umiiyak si mommy. Agad kong nilapitan sila.

"uhy ma, bat ka umiiyak? " tanong ko sakanya ng makalapit ako sakanila. Tinignan niya maleta ko at humagulgol ulet.
Ano ba kasing iniiiyakan nito?

"Naging mabuting magulang naman kami sayo ha. Bat kaylangan mong mag layas?"sabi ni mommy at humagulgol.

"tama na hon"pagpapatahan naman ni Daddy kay mommy habang yakap ito.

Pinilit kong wag tumawa. Kahit kailan talaga itong mga magulang ko may topak! Medyo gumaan ang loob ko dahil sakanila, medyo nabawas ng unti ung sakit na inidulot ni Daniel

Binatukan ko silang dalawa "aray! Lalayas ka na nga lang mananakit ka pa!" sabi ni daddy .

Umirap ako "Mommy, daddy. Hindi ako lalayas! Diba sinabi ko na sainyo kagabi na may field trip kami sa tagaytay? Naku! Matanda na talaga kayong dalawa!" pagpapaliwanag ko.

Tumigil sa pag iyak si mommy "Ahy, ganun ba? Hehe" tumawa si mommy pero agad nag pout "Hindi ko nagustuhan ung sinabi mong matanda na kami ha! "Reklamo niya.

Naku.. feeling bagets talaga tong dalawang toh.

"Oh sige, tama na ang drama. Kain muna tayo"pag-aaya ni daddy.

Umupo na kami. Pagkatapos kumain, nag paalam na ako kila mommy at daddy. Ito namang si mommy kahit kailan ang drama!

"hay naku ma,tama na ang iyak! Para namang pupunta akong ibang bansa! Sa tagaytay lang noh. Atsaka 3 days lang po ako dun"sabi ko kay mommy na ngayon ay umiiyak ulet.

Tsk tsk. Drama talaga nitong si mommy.

*beep**beep*

Narinig ko ung busina sa labas. Ibig sabihin nandiyan na ung bus na mag susundo saamin.

"sige na ma,pa alis na ako. Nandiyan na ung bus"pag papaalam ko.

"mag-ingat ka duon ha?" sabi ni mommy. Tumango ako at hinalikan sila sa cheeks bago lumabas.

Pumasok na ako sa bus. Grabe ang ingay! Nag hahanap ako nang upuan. Mukang wala na.

Maliban kay Daniel. May space pa sa gilid niya.

Ngumiti siya saakin. "Nirereserve ko itong upuan sa tabi ko para sayo"sabi niya. Napaiwas ako nang tingin at nag hanap ulet ng mauupuan. Kaso wala na talaga eh.

No choice, uupo na ako sa tabi niya

*END OF CHAPTER 16*