Ethan (Reply Series #1)

fifty three

NO ONE'S P.O.V

''So magdadrama ka nalang dyan habang buhay?'' tanong ni Ethan, nagulat ang babaeng umiiyak, at lumingon ito sakaniya.

''Sabing wag ka pumunta diba?'' sabi nito, inirapan siya ni Ethan, umupo si Ethan sa tabi ni Phoebe. Phoebe shrugged and moved away from Ethan, she looked at the clear river and starred at the reflection of the full moon.

There was an awkward silence, they just looked at the moon and Phoebe felt goosebumps. ''Hindi ka na talaga babalik?'' Ethan asked, breaking the silence.

''No,'' Phoebe replied, surely. She doesn't know if she can stay here longer, she wants to start a new life, but she looked at the boy who she love so much.

She felt the wind playing with her hair.

PHOEBE.

''Wala ka namang pake diba?'' tanong ko, ngumiti siya, at tumingin siya sa akin. 'Yong tingin na pinaglalaruan 'yong puso ko.

'Yong tingin na nakakainlove, pero biglang babalik 'yong sakit na binigay niya sayo, ''Meron, pero nawawala nga lang,'' ngumiti ako ng pangasar at binatukan ko siya.

''Seryoso 'yong usapan eh,'' sabi ko at tumawa siya ng mahina. ''Pero seryoso, oo may pake ako,'' Hindi na ako nagsalita, alam ko namang meron kahit sinasabi niyang wala eh.

Tumingin ako sa orasan ko, 11:11..

''11:11.. sana bumalik ang lahat sa dati,'' sabi ko, naramdaman kong tumingin siya sa akin habang nakatingin ako sa mga butuin. 

''Dati?''

Tumingin ako sakaniya, ito nanaman. 'Yong starring contest, unang ma-fall siya talo. G? no, hindi pa nagsisimula 'yong game, lubog na ako.

''Yong wala pa tayong prinoproblema, 'yong wala tayong pake sa mga sinasabi ng mga ibang tao, kahit abnormal o alien 'man tayo masaya pa 'rin tayo nun.''

Ang drama ko, pero ito nalang ata 'yong last time na magdadrama ako. Sa harap niya slash sa tabi niya. ''Drama mo,'' angal ni Ethan at binatukan niya ako, tarantado! masakit!

''Minsan nalang tayo magdrama, Ethan lagi ka panira.''

''Parang ikaw panira ka?''

''Di bagay sayo nagdadrama eh,'' 

Hindi na siya nagsalita, di na rin ako nagsalita, ''Umuwi ka na, daming naghihintay sayo,'' aniya nito pero hindi ako nakinig, ''Dapat di mo nalang ako pinuntahan,'' sabi ko, kahit gustong gusto ko na siyang makita.

''Tandaan mo, pagtapos nito, babalik ang lahat,'' sabi niya, sa dati? putangina weh? ngumiti ako, ''Ha?''

''Babalik ang lahat sa hindi pa tayong magkakilala,''

Boom.

Wala naman akong ginawang masama, gusto ko nang umiyak pero hindi ko kayang umiyak sa harapan niya, oo nakikita niya akong nagdadrama pero matagal niya na akong 'di nakikita umiyak

Naninibago na agad ako oh, kung kailan aalis ako dun mababalewala friendship namin. ''Nakita ko messages mo 'yong nakablock ka, I didn't know you can still chat me. Impressive, but sad to say, oo langgam nalang tingin ko sayo, multo, hangin at kahit ano pang maliliit na bagay,''

Ayaw ko na, tumayo ako at tinapon ko sa ulo niya 'yong can ng root beer ko, ''Kung pumunta ka dito para 'dun, umalis ka na, ayaw kong mabalitaan na babalik ka dito o bumabalik ka dito,''

''Pano kung ayaw ko?''

''Tandaan mo na nandito lahat ng mga memories, secrets at problema natin, kalimutan na natin friendship natin, sabagay nung una palang alam kong bawal talaga tayo maging best friends, kasi mapupunta lang sa ganito. Isang nakakainis na babae na tulad ko? wala panira lang sa buhay mo, same with you. Paminsan iniisip ko kung bakit gusto ko makipag kaibigan sayo, pati bakit ako nagkagusto sayo.''