Part2

121 9 0
                                    

- ที่บ้านของไรลี่ย์-

เอาหล่ะ ตอนนี้ผมก็ได้ลากสังขารตัวเองมาที่หน้าบ้านของยัยนี่เรียบร้อยละ เเต่ทำไมบ้านเงียบจัง ผมเลยลองไปกดกริ่งดู 'นิ้งหน่องงง'
เเล้วก็มีคนมาเปิดประตู ผมเห็นเงาๆลางๆเเล้ว

เเละเมื่อประตูเปิดออกก็ทำให้ผมได้เห็น
ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มน่ารัก ผมสีนำ้ตาลเข้ม คิ้วเรียวสวย ดวงตาสีเขียวมรกต จมูกโด่งเป็นสัน เเก้มสีชมพูธรรมชาตที่ไม่ได้ผ่านการเเต่งเติมอย่างใด เเละสุดท้าย ริมฝีบางสีชมพูอวบอิ่มน่าสัมผัสนั่น
ผมอยากจะกระโดเข้าไปกัดคอเธอเดี๋ยวนี้เลย สวยไม่ใช่เล่นนะเนี่ย

เเละตอนนี้เธอเหมือนจะเห็นผมเเล้ว ผมจึงหันไปมองหน้าเธอ เเละ
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ยัยบ้านี่ เธอจะกรี้ดทำไมเนี่ย ผมจึงต้องรีบวิ่งเข้าไปใช้มือปิดปากเธอไว้

"นี่เธอ ใจเย็นๆก่อน ฉันลุค เฮมมิ่งส์ ไม่ใช่โจนโรคจิตสะหน่อย" เธอดูค่อนข้างจะสงบลงเเล้ว เเต่ดวงตาเธอยังเบิกโพลงอยู่
"ช..ช..ชั้นรู้ ว..ว่านายคือ ลุค เฮมมิ่งส์ ก็ชั้นเป็นเเฟนคลับของวงนายไงล่ะ เเล้วนี่นายมาที่นี่ทำไม" เเววตาเธอดูเเตกตื่นมากๆเลย

ว้าววววว ได้อยู่บ้านเดียวกับเเฟนคลับตัวเองซะด้วยนะ "ฉันเป็นลูกของเพื่อนเเม่เธอไง จำได้มั้ย ที่เเม่เธอบอกว่าจะให้ลูกชายของเพื่อนเเม่เธอมาอยู่ด้วย ก็ฉันนี่ไง"

หลังจากนั้นผมก็เดินไปลากกระเป๋าเดินทางของผมเข้าไปในบ้านโดยที่มีร่างเล็กเดินตามต้อยๆอยู่ข้างหลัง "เอาหล่ะ ไหนคือห้องฉันล่ะ" ผมพูดกับเธอหลังจากที่เธอจ้องหน้าผมมานานมาก

"อ่ะ อ๋อ ห้องนายตรงไปเลี้ยวขวาน่ะ ส่วนนี่ห้องฉันนะ ตรงไปเลี้ยวซ้าย" หลังจากนั้นเธอก็มาช่วยผมเก็บของจากกระเป๋าเดินทางหนักๆนี่ "เธอ ฉันขอดูห้องนอนเธอหน่อยได้มั้ย" เผื่อยัยบ้านี่มีโปสเตอร์รูปวงผมเต็มห้องนี่ คงต้องขำตายกันเเน่ๆ

Wolf   รักสุดใจ นายมนุษย์หมาป่าWhere stories live. Discover now