I solemnly swear that I am Up to no good ~Fred en George fanfictie~ [voltooid]

~9~

Pov. Katy.

Verschrikt kijken we om, 2 grote ogen kijken ons aan en een gedaante sluipt de bosjes uit. Er verschijnt een grote grijze wolf. "Ik zou het niet doen" zeg ik tegen hem, hij lijkt me te verstaan maar veel aandacht besteed ik er niet aan.

"Ga snel en haal hulp!" Roep ik naar de jongens. Ik weet dat we als mensen geen kans hebben, dus snel verander ik in een vos.

Zoals ik wel kon raden luister hij niet naar mijn bevel. De wolf rent naar de jongens maar ik spring ervoor, ik bijt in zijn nek en hang aan hem. Hij schut wilt heen en weer.

"Katy!!" Hoor ik George schreeuwen, de pijn in mijn borst werkt niet echt mee maar dat boeit me niet. Ik haal uit in zijn gezicht en hij piept, ik hoop dat hij blind is maar hij weet dat ik nog op zijn rug zit haalt uit, hij raakt me hard op mijn zij en ik klap van hem af. Even denk ik dat hij weer naar de jongens gaat maar hij komt naar mij, met alle kracht die ik nog heb krabbel ik overeind en spring de bosjes in. Gelukkig rent hij achter me aan.

"Katy nee!!" Ik hoor de jongens schreeuwen maar het is te dicht begroeit hier. De wolf zit nog achter me aan, ik draai me om en ik haal uit naar zijn kop. Hij lijkt te schrikken, van die gelegenheid maak ik gebruik door hem in zijn nek te bijten. Alweer. Hij geeft me een harde klap en rent dan weg, gelukkig niet de richting van de jongens. Ik voel het bloed uit mijn schouders en heupen komen maar het lukt niet om op te staan of in een mens te transformeren...

Pov. Fred.

"WE MOETEN HAAR VINDEN!!!" Schreeuwt George in paniek. "Nee we moeten hulp halen!" we horen gegrom en gepiep uit de bosjes komen. Snel rennen we richting het kasteel.

Een eindje voor ons loopt professor Sneep. Niet degene die we nodig hebben maar het is iets.

"Professor!! Professor u moet ons helpen! Schreeuw ik in paniek. George rent naar Perkamentus zijn kantoor.

"Moet u niet feestvieren wemel?" Vraagt hij met zijn monotone stem. Hij vind het dus niet leuk dat wij gewonnen hebben.

"Het is Katy! Er was een wolf.. En zij veranderde in een vos... En ze Vichte want ze redde ons... En nu is ze daar nog! Help alstublieft!" Roep ik wanhopig.

"Severus meekomen" professor Perkamentus verschijnt achter ons met professor Anderling en George en net zijn allen rennen we naar buiten. Wat erg knap is voor zo'n oude man. We rennen naar de plek waar we stonden en lopen een stukje door de bosjes waar ze heen rende. Hier en daar liggen kuilen en gebroken takken en plasjes bloed. Als alles maar oke is.

"Volgens mij zijn we er bijna, ze is vast ok" fluister ik geruststellend naar mijn broertje. We komen op een kleine open plek aan en daar ligt een kleine vos.

"KATYY!!" George rent huilend naar haar toe, ik kijk of ze hartslag heeft gelukkig is dat. Perkamentus, sneep en Anderling komen er aan gerent en spreken wat helende spreuken uit. Het vosje, ik bedoel Katy opent haar ogen. "Het komt goed" fluister ik. Perkamentus tilt haar voorzichtig op en we brengen naar de ziekenzaal.

~1 uur later~

Pov. George.

Ze opent haar ogen!! Jaa!! Eindelijk!!! Het was maar een uur maar het voelde als een jaar, professor Perkamentus heeft haar in haar slaap terug laten transformeren en het bleek wel mee te vallen, alleen 2 grote sneeën wat jammer genoeg littekens worden en 3 gebroken ribben. Maar dat was volgens mij als zo.

"Katy" fluister ik. Ze kijkt verbaast om zich heen en komt overeind.

"George?" Fluistert ze, er vormt een glimlach om haar lippen. "Ja Katy ik ben hier" fluister ik terug. Madam pleister komt eraan en vertelt dat ze weg mag, de ribben heeft ze snel genezen en de wonden Zijn ook zo goed als dicht.

"Je moet alleen nog wel naar Perkamentus" zeg ik als we over de gang lopen. Ze kijkt me eerst verbaast aan maar dan een beetje verschrikt.
"Hij is niet boos hij wil alleen weten wat er gebeurt is"

"Ohh... Okehh"

"Moet ik meelopen?" Vraag ik voorzichtig.

"Nee hoor ga maar vast"

"Gaat het, Katy?"

"Met mij altijd, George" glimlacht ze, waarna ze naar het kantoor van Perkamentus wandelt. Ik loop diep in gedachten verzonken naar de leerlingen kamer.

---------------------------------------------------
Hayyy mensen, beetje leuk nog?? Vote  en comment plzzzz.....

Xx