Sprained Heart

Proloque

"Sige na mengay mag-ingat ka papuntang probinsya. binigay ko na ang adress ng iyong lolo kaya sana hindi ka maligaw doon."

aniya at nagpaalam na saakin ang aking tiyahin. Nasa bus station nako kanina pang alas tres ng madrogada! Hindi naman ako na-orient na alas sinko pa pala aalis ang bus. dalawang oras pa akong naghintay. naghihirap na nga kami ngayon kaya kailangan kong puntahan ang lolo sa probinsya para hingin ang titulo na ipinamana ng yumao kong lola sa aking ama. ang totoo nyan ngayon ko palang makikita ang lolo ko na tumatanda na talaga. Labag man saakin kalooban na humingi ng tulong sa matandang 'yon, no choice na ee dahil nalaman kong itinakwil na ni lolo si papa. Pero keri lang!

"Aalis na! Aalis na tayo! sampung oras ang byahe!"
anang kundoktor ng bus na sinasakyan ko.

"MABUTI NAMAN! AKALA KO KASI ALAS' NUEBE PA TAYO AALIS!" nakakabwisit talaga.

"Miss! pwede penge number?" anang kundoktor. nakakasuka ang pagmumukha. mukhang manyak na killer.

"Miss pwede dito ako umupo?" napalingon ako sa lalakeng kumalabit saakin.
tinuturo niya yung bakanteng upuan na sa tabi ko. yung pwesto ko kasi ay yung malapit sa bintana.

"Hinde! kitang nakaupo yung bag ko diba?" depensa ko at tumingin na sa labas. 'miss pwedeng tabi tayo?' linya yan ng mga bwakanang inang mga lalake na malalandi at manloloko.

"Wala ng bakante?" narinig kong kinakausap ng lalake ang kundoktor.

"Miss? magbabayad ka ba ng pasahe sa tabi mong upuan? 500 lang naman miss maganda!" anang mukhang chuky na konduktor saakin.

"AY BWISIT!" padabog kong kinuha ang malaki kong bag at hinayaang tumabi saakin ang lalaki. Epal talaga!

"Maganda na sana. Ang sungit lang. Tsk" alam kong ako yung pinaparingan ng katabi ko.

Nilingon ko ang katabi ko at nakitang nakapikit na yung mga mata niya. PASALAMAT KA GWAPO KA! kaya inirapan ko na.

"Huwag mo akong masyadong titigan. Matutunaw ako miss!" nakita kong sumilay ang ngiti sa labi ng lalake. Bwisit! Ang kapal ng mukha.