Music And My Heart

EPILOGUE

Angel

Nakakatawa kasi naka dress ako at nagda-drive ng isang racing motorcycle. At ang mas nakakatawa kasi, I really hate riding on motorbikes but then I still manage to drive it.

People on the way are looking at me. Some are waving their hands. Parang run away bride ako sa suot kong white halter dress.

I don't want to lose this chance again na masabi ko kay David kung gaano ko siya kamahal. I don't want to lose him again. Bahala na, basta ang mahalaga ngayon ay maabutan ko siya at mapigilan sa pag-alis niya.

"Thank you April. Mas advantage talaga pag naka motor ka sa ganito ka traffic na daan."nai-usal ko sa aking sarili. Nagpapasalamat talaga ako sa kaibigan ko na yon.

Malapit na ako sa terminal 3 ng NAIA. Nanalangin ako na sana hindi pa ako nahuli. I looked at my wrist watch, it's 45 minutes past 8 in the morning. Sabi kasi ni April 9am ang flight ni David to LA.

"I'm not late yet. I hope he still there inside."I muttered.

I parked April's Ducati Diavel and ran inside the airport.

"Where should I search first?"tanong ko sa sarili ko.

Nagpa ikot-ikot ako sa loob ng airport. Pero walang David akong nakita. I looked at my wrist watch again. Its almost 9 in the morning.

"David, iniwan mo na ba talaga ako?"napa-upo ako sa bench. Maya maya pa marami ng taong nakapalibot sa akin. Nakilala yata ako ng mga tao.

"Di ba si Miss Angelie yan?"dinig ko na sabi ng isang stewardess.

"Pwede po ba maka selfie kasama kayo Miss Angel?"tanong ng isang pasahero sa akin.

Ngumiti lang ako at pinaunlakan siya. Nagsidatingan ang mga security guard ng airport ng makita nilang naiipit na ako sa dami ng taong gusto makapag picture sa akin.

Biglang nalipat ang attention ng lahat sa bandang entrance ng airport dahil nagkakagulo doon.

"Si David Mondejar ng Monster Band!"dinig ko na sabi ng isang security guard.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko pagkarinig ko ng pangalan ng lalaki. Feeling ko nanghina ang mga tuhod ko. Napa upo ulit ako sa bench.

"Angel,"mula sa likuran ko na tawag  ng isang familiar na boses.

Paglingon ko nagkasalubong ang mga paningin namin. Hindi ko namalayan na basa na pala ang magkabilang pisngi ko ng aking mga luha.

"Please don't go Angel. Hindi ko pa nasabi sayo kung gaano kita ka mahal. Kung gaano kita na miss at kung gaano ko gustong yakapin ka ng buong higpit."sabi niya na lalo pang nagpaluha sa akin.

"Pinagsisihan ko ang mga oras na sinayang ko na hindi ko man lang naipadama sayo ang totoong nararamdaman ko. Please, don't leave me again."pagmamakaawa niya.

I run to him and hug him tight as much as I could.

"I missed you too, so much. Mahal na mahal din kita David."humagulgol na ako sa kanyang balikat. Sobrang na miss ko siya.

He gently pushed me away from him. Hinawakan niya ang baba ko at tinitigan ang aking mga mata.

"Promise me Angel, you will never run away from me from now on. Hindi ko na makaya kung wala ka."he said.

"Promise, I will never ever leave you. Sana ikaw din, wag mo na rin akong iwan. Don't hide anything from me. Kahit anong prob, we will face it together."niyakap ko muli siya.

He kissed me in my hair and slowly he lift my chin up. He was going to kiss me when my phone rang.

"Hoy mga love birds, bumalik na kayo dito sa simbahan at naghihintay na kami dito.  Lagot kayo sa akin pag hindi natuloy ang kasal ko!"si April ang nasa kabilang linya.