in that moment... i loved him

Μέρος 13

Elena's pov

-Νομίζω ήρθε η ώρα να φύγουμε , είπε

-Γιατί? Ειναι όλα τόσο ωραία ,γιατί να το χαλάσουμε?Άλλωστε αύριο είναι Σαββατο παραπονέθηκα

-Μην ανησυχείς ,μπορούμε να το κάνουμε αυτό όσο συχνά θέλουμε .

-Μπορούμε να κάτσουμε λίγο ακόμα?Μόνο λιγο τον ρώτησα 

-Φυσικά ψυχή μου ,είπε και με αγκάλιασε 

Του έπιασα το χέρι ,τον φίλησα και μετά τον αγκάλιασα ,χαμογελούσε και πραγματικά και μόνο που έβλεπα αυτό το θεικο χαμόγελο,χαμογελούσα και γω .Ήμουν τόσο ευτυχισμένη 

Damon's pov 

Επιτέλους βρήκα ξανά την ευτυχία .Μετά απο τόσο καιρό,ήμουν ευτυχισμένος και πάλι .Ο Στέφαν μου έλεγε συνεχώς οτι αν αλλάξω τη συμπεριφορά μου και σταματήσω να είμαι ο κακός της υπόθεσης όλα θα είναι μια χαρά .Μου έλεγε οτι θα είμαι χαρούμενος αλλά δεν τον πίστευα.Όμως  την στιγμη που την φίλησα κατάλαβα τι εννοούσε .Συνειδιτοποιησα οτι δεν υπήρχε κάποιος λόγος  να είμαι κακός ,ποτέ δεν υπήρχε .Η αλήθεια είναι οτι ο χαμός της μητέρας μου με άλλαξε πολύ .Γιατί έπρεπε να χάσω τη μητέρα μου τόσο μικρός? αναρωτιόμοουν συνέχεια .Και μετά ήρθε η Ιζαμπελ.Την άφησα να με χρησιμοποιησει και να με κανει να πιστέψω οτι με αγαπούσε .Που να φανταζόμουν οτι όχι μόνο δεν με αγαπούσε αλλά ήθελε να κάνει εμένα και τον Στεφαν βρυκόλακες, που τελικά τα κατάφερε .Αυτό που με πλήγωσε όμως πιο πολύ ήταν οτι πριν μας μετατρέψει ψυχανάγκασε τον Στεφαν να με σκοτώσει για να μην είμαι στη μέση ώστε να μείνουν μαζί για πάντα .Έπειτα το μετάνιωσε και κατάλαβε οτι δεν της έφτανε ο Στέφαν ,ήθελε και εμένα .Ότι καλό υπήρχε μέσα μου πέθανε τη στιγμή που έμαθα οτι αγαπούσε τον Στέφαν και εμένα με ήθελε απλα για παιχνίδι .Έτσι μίσησα τα παντα όπως και τον αδερφό μου .Την αγαπούσα σαν τρελός και το μόνο που πήρα πίσω ήταν πόνος .Μια μερα, είπα στον αδερφό μου οτι ήθελα να αλλάξω, είχα κουραστεί να έχω τέτοιο τρόπο ζωης .Να σκοτωνω κάποιον μόνο και μόνο γιτι βαριόμουν .Φυσικά δεν με πίστεψε γιατι υπήρχαν στιγμες που ειχα ξανα αυτή τη σκέψω ,όλα πήγαιναν μια χαρά ,βοηθούσα τον Στέφαν να ξεπεράσει το πρόβλημα του ripper αλλά κάτι γινόταν και τα χαλούσα όλα.Δεν ήμουν σιγουρος οτι κάτι τέτοιο ήταν εφικτό να κρατήσει , αλλα  κατάλαβα οτι μαζί της ,μπορούσα να κάνω τα πάντα.Ήμασταν αγκαλία και δεν σκεφόμουν τίποτα.Απλά ήθελα να κρατήσει.Ήθελα να την έχω για πάντα στην αγκαλιά μου .Όμως ίσως θα ήταν καλυτερο να την πάω σπίτι .Αλλωστε είχε αρχίσει να κάνει λίγο κρυο 

-Πάμε λοιπόν? ρώτησα .Δεν άκουσα απάντηση .Έλενα? .Τρομαξα ,επειδή δεν έβλεπα το πρόσωπό της .Έλενα? είπα ξανά .Γιατί δεν απαντούσε?